Σε δύο μελέτες Φάσης ΙΙΙ η ριμποσικλίμπη της Novartis οδηγεί σε σταθερά ανώτερη συνολική επιβίωση – η μελέτη MONALEESA-3 επιδεικνύει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής για τις μετεμμηνοπαυσιακές ασθενείς με HR+/HER2 – προχωρημένο καρκίνο του μαστού
Η Novartis ανακοίνωσε πρόσφατα τα αποτελέσματα της μελέτης MONALEESA-3, η οποία έδειξε ότι η ριμποσικλίμπη πέτυχε στατιστικά σημαντική βελτίωση στη συνολική επιβίωση (OS). Πρόκειται για τη δεύτερη μελέτη Φάσης ΙΙΙ στην οποία η συνδυαστική θεραπεία με ριμποσικλίμπη ικανοποίησε το δευτερεύον καταληκτικό σημείο της συνολικής επιβίωσης στην προγραμματισμένη ενδιάμεση ανάλυση. Η μελέτη MONALEESA-3 αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της ριμποσικλίμπης συν φουλβεστράντη σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με θετικό σε ορμονικό υποδοχέα, αρνητικό για τον ανθρώπινο υποδοχέα 2 του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (HR+/HER2-) προχωρημένο ή μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Τα δεδομένα αυτά παρουσιάστηκαν ως “πρόσφατες εξελίξεις” στο πλαίσιο προφορικής ανακοίνωσης στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (ESMO) 20191.
«Πλέον, σε δύο μελέτες Φάσης ΙΙΙ, η ριμποσικλίμπη παρατείνει σταθερά και σημαντικά το προσδόκιμο ζωής στις προεμμηνοπαυσιακές και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, και σε συνδυασμό με έναν αναστολέα αρωματάσης ή φουλβεστράντη. Αυτά τα αποτελέσματα εξασφαλίζουν στους ογκολόγους περισσότερα στοιχεία για τη λήψη σίγουρων αποφάσεων για τις ασθενείς τους με θετικό σε ορμονικό υποδοχέα καρκίνο του μαστού,» δήλωσε ο Dennis J. Slamon, MD, Director of Clinical/Translational Research, University of California, Los Angeles, Jonsson Comprehensive Cancer Center.
Η ριμποσικλίμπη σε συνδυασμό με φουλβεστράντη ικανοποίησε το δευτερεύον καταληκτικό σημείο της συνολικής επιβίωσης, επιδεικνύοντας στατιστικά σημαντική βελτίωση στην επιβίωση με 28% μείωση του κινδύνου θανάτου (δεν επετεύχθη η διάμεση OS έναντι 40,0 μηνών για τη μονοθεραπεία με φουλβεστράντη, HR=0,724, 95% ΔΕ: 0,568-0,924, p=0,00455). Η σημαντική επιμήκυνση της επιβίωσης ικανοποίησε τα κριτήρια διακοπής λόγω πρόωρης αποτελεσματικότητας στην προ-καθορισμένη ενδιάμεση ανάλυση. Στους 42 μήνες, τα εκτιμώμενα ποσοστά επιβίωσης ήταν 58% για τη θεραπεία συνδυασμού με ριμποσικλίμπη και 46% για τη μονοθεραπεία με φουλβεστράντη. Τα αποτελέσματα στις υπο-ομάδες πρώτης και δεύτερης γραμμής, συμπεριλαμβανομένων των ασθενών που υποτροπίασαν εντός 12 μηνών επικουρικής θεραπείας, ήταν σύμφωνα με το συνολικό πληθυσμό ασθενών της μελέτης MONALEESA-3.
Σε αυτή την ανάλυση, επιτεύχθηκε επίσης η διάμεση επιβίωση ελεύθερης νόσου (PFS) στην πρώτη γραμμή θεραπείας και καταδείχθηκε ότι η ριμποσικλίμπη σε συνδυασμό με φουλβεστράντη διαθέτει διάμεση συνολική PFS 33,6 μηνών συγκριτικά με τους 19,2 μήνες στο σκέλος της μονοθεραπείας με φουλβεστράντη (HR=0,546, 95% ΔΕ: 0,415-0,718). Επιπρόσθετα, η ανάγκη για χημειοθεραπεία καθυστέρησε σε όλους τους ασθενείς που έλαβαν ριμποσικλίμπη συν φουλβεστράντη (HR=0,696, 95% ΔΕ: 0,551-0,879).
«Τα αξιοσημείωτα αποτελέσματα των μελετών MONALEESA-3 και MONALEESA-7 καθιστούν τη ριμποσικλίμπη ως τον CDK4/6 αναστολέα με τη σταθερά ανώτερη συνολική επιβίωση,» δήλωσε η Susanne Schaffert, PhD, President, Novartis Oncology. «Σε σχεδόν 25 έτη, τα ποσοστά πενταετούς επιβίωσης στον HR+ μεταστατικό καρκίνο του μαστού έχουν βελτιωθεί κατά λιγότερο από 5%. Δεσμευόμαστε να βοηθήσουμε αυτές τις γυναίκες να αποκτήσουν περισσότερα χρόνια ζωής και εμπνεόμαστε έναν κόσμο όπου ο μεταστατικός καρκίνος του μαστού θα είναι μια ιάσιμη ασθένεια.»
Η μελέτη MONALEESA-3 είναι η μεγαλύτερη κλινική δοκιμή για την αξιολόγηση ενός CDK4/6 αναστολέα συν φουλβεστράντη ως αρχική θεραπεία σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες (N=726). Η κλινική δοκιμή περιελάμβανε γυναίκες που δεν έχουν λάβει προηγούμενη ενδοκρινική θεραπεία, συμπεριλαμβανομένων και αυτών με de novo διάγνωση, γυναίκες οι οποίες υποτροπίασαν εντός διαστήματος 12 μηνών από την λήψη της επικουρικής θεραπείας και γυναίκες, οι οποίες εμφάνισαν εξέλιξη της νόσου κατά τη διάρκεια της λήψης ενδοκρινικής θεραπείας για την προχωρημένη νόσο. Τα συχνότερα ανεπιθύμητα συμβάντα ειδικού ενδιαφέροντος βαθμού 3/4 που παρατηρήθηκαν σε αυτή την ανάλυση σε ασθενείς που έλαβαν ριμποσικλίμπη συν φουλβεστράντη συγκριτικά με τη μονοθεραπεία με φουλβεστράντη ήταν η ουδετεροπενία (57,1% έναντι 0,8%), η ηπατοχολική τοξικότητα (13,7% έναντι 5,8%), η παράταση του διαστήματος QTc (3,1% έναντι 1,2%), οι αναπνευστικές διαταραχές (2,3% έναντι 3,3%) και η διάμεση πνευμονοπάθεια (0,2% έναντι 0%).
«Τα προ-κλινικά δεδομένα δείχνουν ότι η ριμποσικλίμπη διακρίνεται από άλλους αναστολείς CDK4/6 όσον αφορά την ικανότητα επιλεκτικής στόχευσης και αναστολής της εξαρτώμενης από την κυκλίνη κινάσης CDK4 », δήλωσε ο Jeff Engelman, MD, PhD Global Head of Oncology Research, Novartis Institutes for BioMedical Research. «Η CDK4 είναι σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη του καρκίνου του μαστού και έχει δειχθεί ότι η αναστολή της μπλοκάρει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων του μαστού.»
Αυτή τη στιγμή ο προχωρημένος καρκίνος του μαστού δεν είναι ιάσιμος. Ο καρκίνος του μαστού είναι η νούμερο ένα αιτία οφειλόμενου σε καρκίνο θανάτου στις γυναίκες στην Ευρώπη, στοιχίζοντας τη ζωή σε περισσότερες από 150.000 γυναίκες το 2018.