Η μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης στα χρόνια της κρίσης ήταν δραματική (πάνω από 60%), γεγονός που είχε άμεσο αντίκτυπο στους πολίτες της χώρας, είπε, μεταξυ άλλων , ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ Ολύμπιος Παπαδημητρίου, στη σημερινή κοινή Συνέντευξη Τύπου, του Συνδέσμου με το ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, παρουσιάζοντας την έκδοση “Η φαρμακευτική αγορά στην Ελλάδα: Γεγονότα και Στοιχεία 2018” καθώς και τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης “Η συμβολή του κλάδου φαρμάκου στην ελληνική οικονομία”.
Αναλυτικότερα , είπε , ο κ. Παπαδημητρίου ότι ‘’Εξαιτίας του κλειστού, σταθερού εδώ και 4 χρόνια, φαρμακευτικού προϋπολογισμού, η Ελλάδα συνεχίζει για 5 χρόνια να έχει χαμηλότερη δημόσια κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη (188 €) και από το Μ.Ο. των χωρών του Ευρωπαϊκού νότου (246 €) και από τον αντίστοιχο των χωρών της Ε.Ε. συνολικά (303 €) [των 23 χωρών της ΕΕ που διαθέτουν σχετικά στοιχεία. Και όσο η φαρμακοβιομηχανία συνεισφέρει στο σύστημα μέσω των υποχρεωτικών επιστροφών, οι ασθενείς δεν στερήθηκαν τα φάρμακά τους μέχρι τώρα. Για τα έτη 2012-2018 πληρώσαμε σε υποχρεωτικές επιστροφές κι εκπτώσεις € 5,3 δις! Δηλαδή χρηματοδοτήσαμε την φαρμακευτική περίθαλψη των πολιτών με το ποσό αυτό. Τα όρια όμως έχουν εξαντληθεί. Δεν μπορούμε όμως να συνεχίσουμε σε αυτόν τον ρυθμό. Ήδη για το πρώτο δίμηνο (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2019) το clawback του ΕΟΠΥΥ είναι αυξημένο κατά 16% συγκριτικά με το πρώτο δίμηνο του 2018!’’
”Η είσοδος νέων καινοτόμων θεραπειών στη χώρα καθίσταται προβληματική, ενώ δεν αποκλείεται να κινδυνεύσουν να λείψουν από την αγορά και καθιερωμένες θεραπείες που ήδη χρησιμοποιούνται από σημαντικό αριθμό ασθενών.Παρά την έξοδο από τα μνημόνια η λιτότητα στον χώρο της υγείας συνεχίζεται με τη λογική της κλειστής φαρμακευτικής δαπάνης να επεκτείνεται μέχρι το 2022 με νομοθετική ρύθμιση, γεγονός που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τις συνθήκες λειτουργίας και τις προοπτικές του κλάδου στη χώρα μας.” σημείωσε .
”Με μια φράση: Βγήκαμε από τα μνημόνια, αλλά όχι από την κρίση.” τόνισε για να υπογραμμίασει ότι Η πολυπόθητη ισορροπία που θα διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του συστήματος υγείας και των παρόχων, την καλή υγεία των πολιτών, αλλά και την οικονομική ανάπτυξη φαίνεται ένας πολύ μακρινός στόχος. Η παρούσα κατάσταση καταργεί κάθε δυνατότητα μελλοντικού σχεδιασμού και απομακρύνει τις ευκαιρίες της ανάπτυξης.
Είναι επιτακτική ανάγκη η ανάσχεση της πορείας της φαρμακευτικής δαπάνης και του κλάδου του φαρμάκου συνολικά. Πως θα γίνει αυτό;
- Με την ολοκλήρωση των δομικών αλλαγών και την πλήρη εφαρμογή των νομοθετημένων μεταρρυθμίσεων για τον έλεγχο της κατανάλωσης φαρμάκου και τη μείωση της σπατάλης, όπως θεραπευτικά πρωτόκολλα, ηλεκτρονική συνταγογράφηση στα νοσοκομεία, μητρώα ασθενών, αξιολόγηση τεχνολογιών υγείας, επιτροπή διαπραγμάτευσης, ηλεκτρονικός φάκελος ασθενή κοκ. Εάν δεν ελεγχθεί η ζήτηση θα βρισκόμαστε συνεχώς στο ίδιο σημείο.
- Με την τοποθέτηση ορίων στο clawback, και την εισαγωγή της συνυπευθυνότητας με την Πολιτεία στην υπέρβαση της δαπάνης, όπως γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να διασφαλιστεί κάποια προβλεψιμότητα και ομαλότητα στην αγορά. Αν τηρηθούν αυτές οι βασικές αρχές, αυτός ο κατ’ εξοχήν αναπτυξιακός και εξωστρεφής κλάδος θα ξεδιπλώσει το τεράστιο δυναμικό του.
- Με τη σύναψη μνημονίου συνεργασίας με την Πολιτεία, διάρκειας 3-5 ετών, όπου θα διαμορφώνεται ένα συνοπτικό πλαίσιο στόχευσης για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
- Με την παροχή αναπτυξιακών κινήτρων. Ανάπτυξη στον κλάδο μας μπορεί να έρθει άμεσα από δύο δρόμους: α) την ενίσχυση των συνεργειών των διεθνών με τις ελληνικές εταιρίες και β) την προσέλκυση επενδύσεων για κλινικές μελέτες.”
Αναφορικά στο πρώτο, εξήγησε ότι ”Οι συνεργασίες ελληνικών και διεθνών εταιριών, που αντιστοιχούν στο 22% σε όγκο των φαρμάκων που διατίθενται στα φαρμακεία, θα πρέπει σίγουρα να αυξηθούν διότι έτσι θα αυξηθούν οι επενδύσεις και η απασχόληση. Αναφορικά στο δεύτερο: Διαφαίνεται ισχυρή πολιτική βούληση να θεσπιστούν κάποια κίνητρα για την διεξαγωγή κλινικών μελετών στην Ελλάδα, έναν στόχο που κυνηγάμε εδώ και χρόνια. Αυτό που συζητείται και αποτελεί ιδιαίτερα θετικό σημάδι είναι η πρόθεση της Πολιτείας να θεσμοθετήσει το συμψηφισμό των επενδύσεων που κάνουν οι εταιρίες σε κλινικές μελέτες με το clawback που αντιστοιχεί σε κάθε εταιρία.
Τα χρήματα που αφαιρούνται από τις Φαρμακευτικές Επιχειρήσεις είναι χρήματα που αφαιρούνται από την πραγματική οικονομία εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και παράγουν μεγαλύτερα ελλείμματα από αυτά που καλούνται λογιστικά να καλύψουν.
Ελλείματα σε θέσεις εργασίας, σε νέες επενδύσεις, στη συγκράτηση νέων επιστημόνων στη χώρα, στην είσοδο νέων τεχνολογιών και νέων φαρμάκων, και πάνω από όλα ελλείματα στην υγεία των πολιτών.”