Μια λιγότερο γνωστή θεραπεία γονιμότητας που χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με την εξωσωματική γονιμοποίηση που λέγεται μικρογονιμοποίηση (ICSI) ή ενδοωαριακή έγχυση σπερματοζωαρίου έχει γίνει ανάρπαστη . Οι ειδικοί εκφράζουν τις ανησυχίες τους σχετικά με την υπερβολική χρήση .
Σε μια εποχή που τα προβλήματα γονιμότητας είναι όλο και πιο έντονα, τα περισσότερα ζευγάρια στρέφονται στη…διέξοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Ωστόσο, υπάρχει μια λιγότερο γνωστή θεραπεία γονιμότητας που χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με την εξωσωματική γονιμοποίηση. Αυτή λέγεται μικρογονιμοποίηση ( ICSI) ή ενδοωαριακή έγχυση σπερματοζωαρίου.
Αν και η θεραπεία γονιμότητας ICSI υπάρχει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, αυτή την εποχή χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο προκειμένου να βοηθήσει τα ζευγάρια που αγωνίζονται με τη στειρότητα. Ωστόσο ορισμένοι ειδικοί εκφράζουν τις ανησυχίες τους σχετικά με την υπερβολική χρήση του, καθώς και πώς μπορεί να επηρεάσει την υγεία των βρεφών που γεννιούνται με αυτή τη μέθοδο. Σε αντίθεση με τις συμβατικές μεθόδους γονιμοποίησης, όπου πολλά σπερματοζωάρια τοποθετούνται στο ωάριο, κατά τη διάρκεια της ICSI, ένα μόνο σπερματοζωάριο εγχέεται μέσα στο ωάριο, προκειμένου να βελτιωθούν οι πιθανότητες γονιμοποίησης. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Αναπαραγωγικής Ιατρικής (ASRM), 50 έως 80 τοις εκατό των ωαρίων γονιμοποιούνται με χρήση ICSI. Ειδικότερα, η ICSI ενδείκνυται κυρίως για τους άνδρες με ανδρική υπογονιμότητα, που αντιπροσωπεύει έως και το ένα τρίτο των περιπτώσεων υπογονιμότητας.
Έτσι λοιπόν στην περίπτωση που το σπερματοζωάριο αδυνατεί να γονιμοποιήσει το ωάριο μόνο του εφαρμόζεται η μικρογονιμοποίηση που σημαίνει ενδοωαριακή έγχυση σπερματοζωαρίου. Σε αυτή την περίπτωση ο εμβρυολόγος επεμβαίνει με τη βοήθεια ειδικού εξοπλισμού και τοποθετεί ένα σπερματοζωάριο μέσα σε κάθε ωάριο. Επειδή λοιπόν χρειάζεται μόνο ένα κινητό σπερματοζωάριο ανά ώριμο ωάριο πολλοί άνδρες με προβλήματα ποιότητας στο σπέρμα ακολουθώντας αυτή τη μέθοδο μπορούν να γίνουν πατέρες. Όπως αναφέρει και ο Dr. Philip Werthman διευθυντής του Κέντρου Ανδρικής Αναπαραγωγικής Ιατρικής και Αντιστροφής Αγγειεκτομής στην Καλιφόρνια «η ICSI είναι πολύ καλύτερη από ό, τι να προχωρά κανείς σε τακτική εξωσωματική γονιμοποίηση».
Όπως όμως όλες οι θεραπείες γονιμότητας έτσι και η ICSI δεν είναι τέλεια. Τελευταία υπάρχει μια αυξημένη ανησυχία στην ιατρική κοινότητα σχετικά με την κατάχρηση αυτής της μεθόδου και τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει. Σε μια πρόσφατη έρευνα που δημοσίευε περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης διαπιστώθηκε ότι η μέθοδος ICSI από 36,4% που ήταν το 1996 αυξήθηκε στο 76,2% το 2012 χωρίς αυτό το ποσοστό να σχετίζεται με την πραγματική εικόνα υπογονιμότητας των αντρών. Επιπλέον, η ICSI συσχετίζεται με έναν ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο για γενετικές ανωμαλίες και χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Στην πραγματικότητα, μια μελέτη στο περιοδικό Fertility and Sterility διαπίστωσε ότι περισσότερα αγόρια που έχουν συλληφθεί με τη μέθοδο αυτή βρέθηκαν να έχουν κρυψορχία.
Σύμφωνα με μια άλλη μελέτη στο New England Journal of Medicine, υπάρχει ένα 9,9% για κίνδυνο γενετικών ανωμαλιών με τη χρήση ICSI, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην εξωσωματική γονιμοποίηση είναι 7,2%. Υπάρχει επίσης η ανησυχία ότι η μέθοδος θα μπορούσε να επηρεάσει την μετέπειτα εξέλιξη των γονιδίων. Εξάλλου, όπως αναφέρει ο Werthman “η μέθοδος αυτή υπερνικά πολλά προβλήματα σπέρματος, αλλά δεν ξεπερνά όλα τα προβλήματα” για να συμπληρώσει ότι «έχουμε πολλά εργαλεία στη διάθεσή μας, το σημαντικό είναι να χρησιμοποιούμε σε κάθε περίπτωση το κατάλληλο».