Nέα πιο ισχυρά αντιβιοτικά μπορεί να αναπτυχθούν από την επεξεργασία λυμάτων . Η χλωρίωση των λυμάτων μπορεί να αλλάξει τα αντιβιοτικά σε νέες μορφές, συμβάλλοντας ενδεχομένως στην αναζήτηση λύσεων για το πρόβλημα της ανθεκτικότητας των μικροβίων σε αυτά σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Της Δήμητρας Καλτάκη
Για δεκαετίες , οι επιστήμονες έχουν ερευνήσει τις επιπτώσεις που έχουν τα φάρμακα και άλλες χημικές ουσίες που πέφτουν στο αποχετευτικό δίκτυο στο περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία. Πιο πρόσφατα, εστίασαν το ενδιαφέρον τους για το πώς οι μέθοδοι απολύμανσης μπορούν να οδηγήσουν σε νέες ενώσεις.
Στο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Χημικών που πραγματοποιήθηκε στο Ντένβερ, η Olya Keen, καθηγήτρια της πολιτικής και περιβαλλοντικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, περιέγραψε πως η ίδια και ένας συνάδελφος της διερεύνησαν την δοξυκυκλίνη – ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο αντιβιοτικό το οποίο συνήθως καταλήγει στα λύματα και στο περιβάλλον.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η απολύμανση με χλώριο μετατρέπει την δοξυκυκλίνη στα λύματα σε νέες αντιβιοτικές ενώσεις, σύμφωνα με την καθηγήτρια Keen η οποία εξηγεί «η επεξεργασία λυμάτων έχει σχεδιαστεί για διαλύει βιολογικές ουσίες, αλλά όχι τα αντιβιοτικά. Παραδόξως , όμως βρίσκουμε στο εργαστήριο το χλώριο όχι μόνο δεν διασπά τα αντιβιοτικά, αλλά στην πραγματικότητα δημιουργεί ακόμη πιο ισχυρά αντιβιοτικά απ ότι την αρχική δοξυκυκλίνη». Οι τυπικές επεξεργασίες λυμάτων περιλαμβάνουν απολύμανση χρησιμοποιώντας υπεριώδη ακτινοβολία, όζον και χλώριο. Αυτά βοηθούν στη μείωση των συγκεντρώσεων των φαρμακευτικών ενώσεων στα λύματα.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι που τα αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα μπορούν να καταλήξουν σε λύματα. Όταν λαμβάνουμε αντιβιοτικά , δεν διασπώνται όλα στο σώμα και περνούν στο αποχετευτικό δίκτυο. Φάρμακα που έχουν λήξει καταλήγει στο σύστημα αποχέτευσης τόσο από τα σπίτια όσο και από τα νοσοκομεία . Ένας άλλος τρόπος είναι η απαλλαγή των αντιβιοτικών υλικών από τις φαρμακευτικές εταιρείες. «Στις δοκιμές λυμάτων έχει βρεθεί κάθε είδους γνωστό αντιβιοτικό» είπε η καθηγήτρια Keen συμπληρώνοντας «το πρόβλημα των αντιβιοτικών είναι πως όταν δεν αναλύονται στην επεξεργασία περνούν σε ρέματα, όπου εκεί τα βακτήρια γίνονται όλο και ισχυρά αποκτώντας ανοσία σε αυτά, και άρα μπορεί να σχηματιστούν πιο επικίνδυνα βακτήρια».
Παραδοσιακά, η αποτελεσματικότητα της επεξεργασίας των λυμάτων έχει αξιολογηθεί σύμφωνα με την εξαφάνιση των μητρικών προσμείξεων. Πιο πρόσφατα, ωστόσο, οι επιστήμονες ερεύνησαν άλλους τρόπους όπως να ελέγχουν τι νέες ενώσεις σχηματίζονται. Η καθηγήτρια Keen και η συνεργάτης Nicole Kennedy – Neth υποστηρίζουν ότι δεν δεν έχει δοθεί αρκετή προσοχή στις νέες ενώσεις που μπορούν να προκύψουν από το αποτέλεσμα της χλωρίωσης σχετικά με τα φαρμακευτικά είδη ρύπανσης, παρά το γεγονός ότι η χλωρίωση είναι το κύριο μέσο απολύμανσης τόσο στο πόσιμο νερό όσο και στα λύματα.
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, διερευνήθηκε η επίδραση του χλωρίου επί της δοξυκυκλίνης και μετρήθηκαν οι αλλαγές στην αντιβακτηριακή δράση των νέων ενώσεων που προέκυψαν από την αντίδραση. Αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι οι νέες ενώσεις είχαν αντιβιοτικές ιδιότητες και μερικές από αυτές θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντίσταση των μικροβίων στα αντιβιοτικά. Με βάση τα λεγόμενά τους οι ερευνητές ζητούν για μια εκ νέου αξιολόγηση των μεθόδων απολύμανσης των λυμάτων.
Για την αρχική αυτή μελέτη, οι ερευνητές παρασκεύασαν ελεγχόμενα δείγματα στο εργαστήριο , όπου αντιμετωπίστηκαν την δοξυκυκλίνη με χλώριο . Στη συνέχεια , χρησιμοποιώντας ένα φασματόμετρο μάζας , εντόπισαν ενώσεις στα διάφορα δείγματα . Τώρα σχεδιάζουν να κάνουν το ίδιο και με πραγματικά δείγματα λυμάτων.