Οι συνθετικές υδρογέλες αποδείχθηκε ότι παρέχουν ένα αποτελεσματικό ικρίωμα για την ανάπτυξη νευρωνικού ιστού σε περιοχές με εγκεφαλική βλάβη, παρέχοντας μια πιθανή προσέγγιση για την αναδόμηση του εγκεφαλικού ιστού. Ενώ ο αυξανόμενος εγκέφαλος μπορεί να ακούγεται σαν κάτι βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας, μια διεπιστημονική ομάδα ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Χοκάιντο έχει κάνει ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Χρησιμοποίησαν υλικά υδρογέλης, σε συνδυασμό με νευρικά βλαστοκύτταρα, για να αναπτύξουν νέο εγκεφαλικό ιστό.
Αυτό είναι σημαντικό γιατί όταν ο ιστός στον εγκέφαλό μας είναι κατεστραμμένος, ο νευρωνικός ιστός δεν έχει την ίδια αναγεννητική ικανότητα με άλλα μέρη του σώματός μας, όπως το δέρμα. Το πρώτο βήμα για τους ερευνητές ήταν να αναπτύξουν ένα υλικό υδρογέλης στο οποίο θα μπορούσαν να επιβιώσουν νευρικά βλαστοκύτταρα. Βρήκαν ότι ένα ουδέτερο πήκτωμα φτιαγμένο με ίσα μέρη θετικά και αρνητικά φορτισμένα μονομερή είχε ως αποτέλεσμα την καλύτερη προσκόλληση των κυττάρων. Στη συνέχεια, οι ερευνητές προσάρμοσαν τις αναλογίες των μορίων σταυροδεσμών για να επιτύχουν ακαμψία παρόμοια με αυτή του εγκεφαλικού ιστού.
Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν πόροι στο πήκτωμα στο οποίο μπορούσαν να καλλιεργηθούν κύτταρα. «Όταν είδα την τρισδιάστατη δομή των πορωδών υδρογελών που έδειξε ο συνάδελφός μου Tomáš σε μια συνάντηση, σκέφτηκα ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε αναγεννητικές θεραπείες ως ικρίωμα για την ανάπτυξη νευρικών κυττάρων», θυμάται ο επικεφαλής συγγραφέας Satoshi Tanikawa. Μόλις βελτιστοποιήθηκαν τα πηκτώματα, εμποτίστηκαν σε ορό αυξητικού παράγοντα για να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη των αιμοφόρων αγγείων και στη συνέχεια εμφυτεύτηκαν σε κατεστραμμένες περιοχές του εγκεφάλου σε μοντέλο ποντικού.
Μετά από τρεις εβδομάδες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κύτταρα του ανοσοποιητικού και νευρωνικά κύτταρα από τον περιβάλλοντα ιστό του εγκεφάλου του ξενιστή είχαν εισέλθει στην υδρογέλη και ότι τα αιμοφόρα αγγεία είχαν αναπτυχθεί. Σε αυτό το σημείο, οι ερευνητές έγχυσαν νευρικά βλαστοκύτταρα στην υδρογέλη. Μετά από 40 ημέρες, το ποσοστό επιβίωσης των βλαστοκυττάρων ήταν υψηλό και μερικά είχαν διαφοροποιηθεί σε νέα αστροκύτταρα ή νευρωνικά κύτταρα. Παρατηρήθηκε ότι τα κύτταρα ξενιστές διείσδυσαν στην υδρογέλη, ενώ ορισμένα νέα νευρωνικά κύτταρα από την υδρογέλη μετανάστευσαν στον περιβάλλοντα εγκεφαλικό ιστό, δείχνοντας κάποιο βαθμό ολοκλήρωσης μεταξύ της υδρογέλης και του εγκεφαλικού ιστού του ξενιστή.
Η σταδιακή φύση της διαδικασίας ήταν καθοριστική, καθώς η εμφύτευση της υδρογέλης και η μεταμόσχευση των νευρικών βλαστοκυττάρων ταυτόχρονα αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς. Αυτή η μελέτη σηματοδοτεί ένα σημαντικό βήμα προς την ανάπτυξη θεραπειών που περιλαμβάνουν την αναγέννηση του εγκεφαλικού ιστού. τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν τη μελέτη του βέλτιστου χρόνου μεταμόσχευσης και της επίδρασης της φλεγμονώδους απόκρισης στα μεταμοσχευμένα κύτταρα. «Οι καταστάσεις που επηρεάζουν τα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου, όπως το εγκεφαλικό έμφραγμα, είναι μια σημαντική ασθένεια», σχολίασε ο Tanikawa.