Τεχνολογία

Σήψη: Πώς την ανιχνεύουν τα επίπεδα πρωτεΐνης στο πλάσμα του αίματος

Σήψη: Πώς την ανιχνεύουν τα επίπεδα πρωτεΐνης στο πλάσμα του αίματος
Σήψη: Ορισμένοι δείκτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσδιοριστεί εάν ένας ασθενής είναι πιθανό να αναπτύξει σήψη προτού καταστεί έκτακτη ανάγκη.

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Μια μεγάλη, διεθνής ομάδα ιατρικών ερευνητών έχει βρει μοτίβα που αναπτύσσονται με ορισμένα επίπεδα πρωτεΐνης στο πλάσμα του αίματος που μπορεί να οδηγήσουν στην ανάπτυξη σήψης σε ασθενείς. Στη μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science Translational Medicine, η ομάδα ανέλυσε τα προφίλ πλάσματος εκατοντάδων ασθενών στη ΜΕΘ που είχαν αναπτύξει σήψη. Η σήψη είναι μια κατάσταση που εμφανίζεται όταν το σώμα ανταποκρίνεται με ακραίο τρόπο σε μια μόλυνση.


Σχεδόν πάντα θεωρείται ότι είναι απειλητική για τη ζωή, επειδή μπορεί γρήγορα να οδηγήσει σε ανεπάρκεια πολλαπλών οργάνων. Ευθύνεται για περίπου 50.000 θανάτους στο Ηνωμένο Βασίλειο κάθε χρόνο. Η σήψη εμφανίζεται συχνά ξαφνικά, οδηγώντας σε επείγουσα ιατρική κατάσταση. Εάν δεν αντιστραφεί γρήγορα, ο ασθενής μπορεί να υποστεί μόνιμη βλάβη ή θάνατο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η σήψη προκύπτει λόγω λοίμωξης της κυκλοφορίας του αίματος, συχνά αφού ένας ασθενής έχει νοσηλευτεί για άλλο λόγο.

Σε αυτή τη νέα προσπάθεια, η ερευνητική ομάδα ήθελε να μάθει εάν μπορεί να υπάρχουν δείκτες που σχετίζονται με την πάθηση που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους γιατρούς να διαγνώσουν μια λοίμωξη πριν αυτή εξελιχθεί σε τόσο επικίνδυνα επίπεδα. Για το σκοπό αυτό, έλαβαν δείγματα πλάσματος από 16.000 ασθενείς, ορισμένοι από τους οποίους είχαν παρουσιάσει σήψη ενώ νοσηλεύονταν σε ΜΕΘ και άλλοι που δεν είχαν για σύγκριση.

Οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα πρωτεΐνης για το πρωτεϊνικό πλάσμα -όλες τις πρωτεΐνες που βρέθηκαν σε ένα δεδομένο δείγμα πλάσματος- χρησιμοποιώντας διαδοχική φασματομετρία μάζας και υγρή χρωματογραφία σε 2.600 δείγματα. Δημιούργησαν έναν χάρτη του πρωτεώματος που δείχνει πώς άλλαξε στο χρόνο που οδήγησε στην εμφάνιση της σήψης, ενώ εμφανιζόταν και αφού είχε περάσει, κάτι που τους επέτρεψε να δημιουργήσουν γενικά προφίλ που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό ασθενών σε κίνδυνο.

Στη συνέχεια συνέκριναν αυτά τα αποτελέσματα με δεδομένα από άλλους 649 ασθενείς. Η ομάδα ανακάλυψε ότι υπήρχαν τρεις μοναδικές υποομάδες ασθενών με σήψη που είχαν διαφορετικά προφίλ πρωτεώματος πλάσματος, μία από τις οποίες περιελάμβανε μια ομάδα που ανέπτυξε τα πιο σοβαρά συμπτώματα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ορισμένοι δείκτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσδιοριστεί εάν ένας ασθενής είναι πιθανό να αναπτύξει σήψη προτού καταστεί έκτακτη ανάγκη.