Μία από τις μεθόδους αντιμετώπισης του Πάρκινσον είναι η χρήση ηλεκτρικής διέγερσης βαθιά στον εγκέφαλο, για την αντιμετώπιση συμπτωμάτων όπως το τρέμουλο και η ακαμψία μυών. Ωστόσο πρόκειται για δύσκολη διαδικασία, καθώς οι χειρουργοί πρέπει να ανοίξουν το κρανίο, να εκθέσουν τον εγκέφαλο και να τον διεγείρουν απευθείας. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, αυτού του είδους η εγχείρηση ανοιχτού εγκεφάλου περιλαμβάνει πολλούς κινδύνους- άρα θα ήταν πολύ καλή εξέλιξη εάν η διέγερση του εγκεφάλου ήταν δυνατή χωρίς τόσο ευρείας κλίμακας χειρουργική επέμβαση.
Ομάδα ερευνητών του University of Melbourne στην Αυστραλία εργάζεται πάνω σε μια τέτοια τεχνική από το 2012, δημιουργώντας μια συσκευή διέγερσης, η οποία μπορεί να εμφυτευτεί σε αιμοφόρα αγγεία δίπλα στον κινητικό φλοιό του εγκεφάλου, σε μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία, που περιλαμβάνει μια μικρή τομή στον λαιμό. Η συσκευή αυτή, ονόματι Stentrode, έχει διάμετρο μόλις 4 χιλιοστών και είναι φτιαγμένη από ένα ισχυρό μα εύκαμπτο κράμα, το nitinol.
Το 2016 η ομάδα, που περιλαμβάνει επίσης ερευνητές από το Florey Institute of Neuroscience and Mental Health, το Royal Melbourne Hospital και το Synchron Australia, έδειξαν πως το Stentrode μπορεί να καταγράφει νευρικά σήματα στον εγκέφαλο. Όπως έχει πλέον επιβεβαιωθεί, η ίδια συσκευή δεν μπορεί απλά να «ακούει» τα εγκεφαλικά σήματα, αλλά και να «απαντά», στέλνοντας ρεύμα απευθείας σε στοχευμένες περιοχές του εγκεφάλου, μια διαδικασία που είναι γνωστή ως «focal brain stimulation».
«Ήμασταν σε θέση όχι απλά να καταγράφουμε παθητικά, μα επίσης και να στείλουμε ρεύμα μέσω της συσκευής για να προκαλέσουμε κίνηση μυών» είπε ο επικεφαλής ερευνητής, Dr Νικ Όπι, του Vascular Bionics Laboratory του πανεπιστημίου.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του University of Melbourne, είναι η πρώτη φορά που επιτυγχάνεται τέτοιου είδους διέγερση εγκεφάλου μέσω συσκευής που είναι μόνιμα εμφυτευμένη σε αιμοφόρο αγγείο, αντί για επεμβατική απευθείας διέγερση εγκεφάλου.
Ο Όπι εκτιμά πως το εύρος των εφαρμογών είναι τεράστιο: «Κάποιες από τις προφανείς περιλαμβάνουν την παροχή εναλλακτικής στη βαθιά διέγερση εγκεφάλου που χρησιμοποιείται επί της παρούσης για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων Πάρκινσον, και επίσης προς αντικατάσταση κάποιων φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για κάποια είδη επιληψίας».
Παράλληλα, δεδομένου ότι έχει αποδειχθεί ότι η συσκευή είναι κατάλληλη για αμφίδρομη επικοινωνία, λειτουργώντας ως κύκλωμα εντός του εγκεφάλου, ενδείκνυται για χρήση από άτομα με τραυματισμούς στην σπονδυλική στήλη σε ό,τι αφορά στον έλεγχο προσθετικών μελών με τον εγκέφαλο. «Μπορούμε τώρα να στοχεύσουμε τόσο τον κινητικό φλοιό όσο και τον αισθητικό με μία συσκευή» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Όπι. «Αυτό σημαίνει πως, για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε ασθενείς με τραύματα στη σπονδυλική στήλη να χρησιμοποιήσουν προσθετικό μέλος δίνοντάς του εντολή να πιάσει ένα αντικείμενο, και μετά παρέχοντας feedback για αυτή την ενέργεια, ώστε να μην το πιάνει πολύ δυνατά ή απαλά».