Η κρυονική, κοινώς γνωστή ως κρυογονική κατάψυξη, είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει τη διατήρηση των ανθρώπινων σωμάτων σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες με την ελπίδα πιθανής αποκατάστασης της ζωής και της υγείας τους στο μέλλον. Αυτή η τολμηρή πρόταση βασίζεται στις προόδους στις μελλοντικές ιατρικές και τεχνολογικές εξελίξεις, ιδιαίτερα στον τομέα της νανοτεχνολογίας.
Η αρχή πίσω από την κρυονική είναι μια έννοια που συχνά συνοψίζεται ως «πληροφοριακός-θεωρητικός θάνατος». Είναι η πεποίθηση ότι η ζωή τελειώνει μόνο όταν η δομή και οι πληροφορίες του εγκεφάλου διαταράσσονται τόσο πολύ που καμία μελλοντική τεχνολογία δεν θα μπορούσε να την αποκαταστήσει. Με αυτόν τον ορισμό, πολλοί άνθρωποι που χαρακτηρίζονται «νομικά νεκροί» σήμερα μπορεί να είναι ακόμα ζωντανοί – και ως εκ τούτου, η κρυονική διατήρηση μπορεί να είναι η μόνη τους ελπίδα επιβίωσης.
Ωστόσο, η κρυονική είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενη και γεμάτη αβεβαιότητες, που κυμαίνονται από ηθικά διλήμματα έως επιστημονικές ασάφειες. Πολλοί επιστήμονες και ηθικολόγοι εκφράζουν σκεπτικισμό, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι μια μορφή προληπτικής ιατρικής, που προσφέρει μια ευκαιρία σε όσους έχουν εξαντλήσει τις τρέχουσες ιατρικές λύσεις.
Η Επιστήμη και οι Προκλήσεις της Κρυονικής
Η κρυονική συντήρηση είναι μια πολύπλοκη και λεπτή διαδικασία. Μετά την κήρυξη του νόμιμου θανάτου, το σώμα του ασθενούς πρέπει να κρυώσει αμέσως για να διατηρηθεί η λειτουργία του εγκεφάλου. Το επόμενο βήμα περιλαμβάνει την αντικατάσταση του αίματος με ένα κρυοπροστατευτικό διάλυμα, που συχνά αποκαλείται «υαλοποίηση», σχεδιασμένο να αποτρέπει το σχηματισμό κρυστάλλων πάγου που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη κυτταρική βλάβη.
Το σώμα στη συνέχεια ψύχεται σε θερμοκρασία -196 βαθμών Κελσίου και αποθηκεύεται σε κρυονικό θάλαμο γεμάτο με υγρό άζωτο. Ο απώτερος στόχος είναι να διατηρηθούν οι ιστοί του σώματος σε μια κατάσταση αναστολής κίνησης, αποτρέποντας την αποσύνθεση και διατηρώντας την περίπλοκη δομή του εγκεφάλου. Ωστόσο, η πορεία προς την επιτυχή κρυονική διατήρηση είναι γεμάτη προκλήσεις. Επί του παρόντος, το μεγαλύτερο εμπόδιο βρίσκεται στη διαδικασία αντιστροφής.
Ενώ υπήρξε κάποια επιτυχία στην αναβίωση απλών οργανισμών και ορισμένων ιστών θηλαστικών μετά την κρυοσυντήρηση, η ιδέα της αναβίωσης ολόκληρου του ανθρώπινου σώματος με ανέπαφη τη λειτουργία του εγκεφάλου εξακολουθεί να είναι πολύ πέρα από τις τρέχουσες επιστημονικές μας δυνατότητες. Επιπλέον, ακόμα κι αν μελλοντικές τεχνολογικές ανακαλύψεις κατέστησαν εφικτή την αναβίωση, το ερώτημα παραμένει αν το αρχικό πρόσωπο, με τις αναμνήσεις και την προσωπικότητά του, θα ήταν αυτό που θα αναβιώσει.
Ηθικά ερωτήματα και κοινωνικές επιπτώσεις της κρυονικής
Η κρυονική εγείρει μια πληθώρα ηθικών και κοινωνικών ερωτημάτων. Ορισμένοι επικριτές αμφισβητούν εάν οι πόροι που επενδύονται στα κρυονικά θα μπορούσαν να δαπανηθούν καλύτερα για τη βελτίωση της τρέχουσας ιατρικής περίθαλψης και την παράταση του διαστήματος υγιούς ζωής. Υπάρχουν επίσης ανησυχίες για τον υπερπληθυσμό, εάν μεγάλος αριθμός ανθρώπων επέλεγε την κρυονική διατήρηση και την επακόλουθη αναβίωση. Ο αντίκτυπος στην ψυχική υγεία είναι ένα άλλο σημαντικό στοιχείο. Πώς θα αντιμετώπιζαν τα άτομα ψυχολογικά το ξύπνημα δεκαετίες ή και αιώνες αργότερα;
Θα μπορούσε η πιθανή απώλεια και ο αποπροσανατολισμός να αντισταθμίσουν τα οφέλη της παρατεταμένης ζωής; Επιπλέον, εάν οι μελλοντικές κοινωνίες ήταν υπεύθυνες για την αναζωογόνηση των κρυοσυντηρημένων ατόμων, ποια νομικά δικαιώματα και κοινωνικές ευθύνες θα είχαν αυτά τα αναζωογονημένα άτομα; Αυτά τα ερωτήματα αμφισβητούν την παραδοσιακή μας κατανόηση της ζωής, του θανάτου και των κοινωνικών δομών και πρέπει να αντιμετωπιστούν προτού η κρυονική γλώσσα γίνει mainstream.