Η αυξανόμενη χρήση έξυπνων εργαλείων ελέγχου και παρακολούθησης στη νοσηλευτική την αποσυνδέει ολοένα και περισσότερο από ηθικές εκτιμήσεις – αυτή είναι η βασική διατριβή μιας τώρα διεθνώς δημοσιευμένης ανάλυσης από έναν ερευνητή στο Πανεπιστήμιο Karl Landsteiner για Επιστήμες Υγείας στο Krems (Αυστρία). Το επιχείρημα, που δημοσιεύτηκε στο Nursing Philosophy, καθορίζει την αλλαγή του ρόλου που επιφέρουν για τους νοσηλευτές η ψηφιακή παρακολούθηση και οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη: Η αντίληψη των αποδεκτών φροντίδας ως άτομα με ατομικές ανάγκες θα μπορούσε να πέσουν θύματα τυποποιημένων, «έξυπνων» αποφάσεων και κατασκευής διαδικασιών. Ωστόσο, η συμμετοχή του νοσηλευτικού προσωπικού στην ανάπτυξη τεχνολογιών παρακολούθησης ή ο επαναπροσδιορισμός του επαγγέλματος του νοσηλευτή θα μπορούσε να προσφέρει μια λύση.
Νοσηλευτές και ψηφιακή παρακολούθηση
Η ψηφιακή παρακολούθηση είναι από καιρό μέρος της καθημερινής ζωής στη νοσηλευτική — και στον τομέα της μακροχρόνιας φροντίδας, καλύπτει πολλούς τομείς της ζωής: Οι ζωτικές λειτουργίες παρακολουθούνται, όπως και οι καθημερινές δραστηριότητες και συμπεριφορές. Οι αισθητήρες στα ρούχα καταγράφουν φυσιολογικά δεδομένα—και αυτοί στο πάτωμα καταγράφουν τη συμπεριφορά περπατήματος και πτώσης. Τα έξυπνα στρώματα παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τα πρότυπα ύπνου και οι αισθητήρες πόρτας προειδοποιούν όταν οι άνθρωποι φεύγουν από το κατάλυμα τους. Όλο και περισσότερο, τα δεδομένα που συλλέγονται ενσωματώνονται και αναλύονται από την τεχνητή νοημοσύνη (AI) για αποκλίσεις από τα επιθυμητά πρότυπα.
