Ενώ η θερμοκοιτίδα ήταν σιωπηλή στις 8 Οκτωβρίου – κανένα λεπτό στρώμα καρδιομυοκυττάρων δεν συσπάστηκε με σταθερό ρυθμό – οι εθνικοί δημοσιογράφοι εξακολουθούσαν να αισθάνονται τον καινοτόμο παλμό που έτρεχε στο εργαστήριο βιομηχανικής του Jeffrey Jacot. Περίπου 20 συμμετέχοντες στο συνέδριο Science Writers ενώθηκαν με τον Jacot, PhD, αναπληρωτή καθηγητή βιομηχανικής. Στόχος ήταν μια περιήγηση στις εγκαταστάσεις όπου η ομάδα του διεξάγει έρευνα στο Κέντρο Βιομηχανικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στην Ιατρική Σχολή CU.
Στο εργαστήριό του για την παιδιατρική αναγεννητική ιατρική, ο Jacot δουλεύει με χειρουργούς, κλινικούς ιατρούς, ακτινολόγους, βιολόγους και άλλους συναδέλφους του CU Anschutz. Έτσι προσπαθεί να κατανοήσει καλύτερα την κατεύθυνση λύσεων για παιδιατρικούς ασθενείς με συγγενείς καρδιακές ανωμαλίες. Η ομάδα του έχει εξειδίκευση στη μηχανική βιοϋλικών που κατευθύνουν τα βλαστοκύτταρα, που συλλέγουν από το αμνιακό υγρό, στην κατασκευή επανορθωτικού τρισδιάστατου καρδιακού ιστού που αναπτύσσεται στο εργαστήριο.
Οι σοβαρές καρδιακές ανωμαλίες στα νεογνά παρουσιάζονται σε διάφορες μορφές και είναι πολύπλοκο να τις επιδιορθώσουν. Μπαλώματα, συνήθως κατασκευασμένα από πλαστικό, έχουν αναπτυχθεί για ορισμένα ελαττώματα, αλλά «οι άνθρωποι με κάποιο είδος τεχνητού εμπλάστρου στην καρδιά έχουν περίπου 1.000 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μαρμαρυγή και αιφνίδιο καρδιακό θάνατο κατά τη διάρκεια της ζωής τους», είπε ο Jacot. «Πιστεύουμε ότι μπορούμε να το ξεπεράσουμε».
Ο στόχος είναι τα καλύτερα αποτελέσματα των ασθενών
Πολλά από αυτά τα συγγενή καρδιακά ελαττώματα απαιτούν ανακουφιστικές επεμβάσεις πολλαπλών σταδίων για να επιδιορθωθούν – συχνά με αποτέλεσμα χαμηλότερη ποιότητα ζωής για το παιδί, σύμφωνα με τον Jacot. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το εργαστήριό του εστιάζει στην ανάπτυξη καρδιακού ιστού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μελλοντικές εμφυτεύσεις – ουσιαστικά ενώνοντας τα τριχοειδή δίκτυα αγγείων της καρδιάς για να φέρει και να αναγεννήσει τα ίδια τα κύτταρα του σώματος.
Αυτή η μέθοδος αυτο-επισκευής θα ήταν μια πολύ λιγότερο επεμβατική και, ελπίζουμε, μακροχρόνια θεραπεία για καρδιοπαθείς. Μια βασική πτυχή αυτής της θεραπείας, η οποία απέχει ακόμη περισσότερο από μια δεκαετία από την κλινική χρήση στον άνθρωπο, είναι ότι τα καρδιομυοκύτταρα που αναπτύσσονται στο εργαστήριο πρέπει να είναι αρκετά ώριμα ώστε να μην νικούν μόνα τους.