Προηγούμενη έρευνα έχει περιγράψει πώς η εικονική προπόνηση παράγει οξεία γνωστικά και νευρικά οφέλη. Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, μια νέα μελέτη προτείνει ότι μια παρόμοια εικονική σωματική άσκηση μπορεί επίσης να μειώσει το ψυχοκοινωνικό στρες και το άγχος. Ερευνητές από το Ερευνητικό Κέντρο Έξυπνης Γήρανσης (IDAC) του Πανεπιστημίου Τοχόκου δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο International Journal of Environmental Research and Public Health στις 23 Μαΐου 2022. Η σωματική άσκηση ωφελεί τη συνολική μας ευεξία. Αλλά για μερικούς—όπως νευρολογικούς ασθενείς, άτομα που πάσχουν από καρδιαγγειακή νόσο και νοσηλευόμενους ασθενείς—η σωματική άσκηση δεν είναι εφικτή ή ακόμη και πολύ επικίνδυνη. Ωστόσο, παρόμοια αποτελέσματα μπορεί να προκύψουν με τη χρήση της Immersive Virtual Reality (IVR).
Παρά το γεγονός ότι αρχικά σχεδιάστηκε για ψυχαγωγία, το IVR έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της ακαδημαϊκής κοινότητας λόγω της πιθανής χρήσης του για κλινικούς σκοπούς, καθώς επιτρέπει στον χρήστη να βιώσει έναν εικονικό κόσμο μέσω ενός εικονικού σώματος. Στην προηγούμενη μελέτη των ερευνητών, διαπίστωσαν ότι η εξέταση ενός κινούμενου εικονικού σώματος που εμφανίζεται σε προοπτική πρώτου προσώπου προκαλεί φυσιολογικές αλλαγές. Οι καρδιακοί παλμοί αυξάνονταν/μειώθηκαν με συνέπεια με τις εικονικές κινήσεις, παρόλο που οι νεαροί συμμετέχοντες παρέμειναν ακίνητοι. Κατά συνέπεια, εμφανίστηκαν οξέα γνωστικά και νευρικά οφέλη, όπως και μετά από πραγματική σωματική δραστηριότητα. Σε μια μελέτη παρακολούθησης, τα ίδια οφέλη βρέθηκαν επίσης σε υγιή ηλικιωμένα άτομα μετά από συνεδρίες 20 λεπτών που πραγματοποιήθηκαν δύο φορές την εβδομάδα για έξι εβδομάδες.
Στην τρέχουσα μελέτη, οι ερευνητές διερεύνησαν την επίδραση στο άγχος, προσθέτοντας ένα άλλο επίπεδο στα ευεργετικά αποτελέσματα της εικονικής προπόνησης. Τα νεαρά υγιή άτομα, ενώ κάθονταν ακίνητα, βίωσαν μια εικονική προπόνηση που εμφανιζόταν από την οπτική γωνία του πρώτου προσώπου, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της ιδιοκτησίας των κινήσεων. Το avatar έτρεξε με 6,4 km/h για 30 λεπτά. Πριν και μετά την εικονική εκπαίδευση, οι ερευνητές προκάλεσαν και αξιολόγησαν την απόκριση του ψυχοκοινωνικού στρες μετρώντας την άλφα-αμυλάση του σάλιου – έναν κρίσιμο βιοδείκτη που δείχνει τα επίπεδα του νευροενδοκρινικού στρες. Παρομοίως, διένειμαν ένα υποκειμενικό ερωτηματολόγιο για το άγχος.
Τα αποτελέσματα έδειξαν μειωμένη απόκριση στο ψυχοκοινωνικό στρες και χαμηλότερα επίπεδα άγχους μετά την εικονική προπόνηση, συγκρίσιμα με αυτό που συμβαίνει μετά την πραγματική άσκηση. “Το ψυχοκοινωνικό στρες αντιπροσωπεύει το άγχος που βιώνεται σε συχνές κοινωνικές καταστάσεις όπως η κοινωνική κρίση, η απόρριψη και όταν αξιολογούνται οι επιδόσεις μας”, λέει η καθηγήτρια Dalila Burin, η οποία ανέπτυξε τη μελέτη. “Ενώ μια μέτρια έκθεση στο στρες μπορεί να είναι ευεργετική, η επαναλαμβανόμενη και αυξημένη έκθεση μπορεί να είναι επιζήμια για την υγεία μας. Αυτό το είδος εικονικής εκπαίδευσης αντιπροσωπεύει ένα νέο σύνορο, ειδικά σε χώρες όπως η Ιαπωνία, όπου υπάρχουν υψηλές απαιτήσεις απόδοσης και γήρανση του πληθυσμού.”
