Σύμφωνα με ανακοινώσεις των ειδικών, οι εφαρμογές της AI στην κοινωνία οι οποίες σήμερα περιορίζονται σε κάποιους τομείς σύντομα θα αφορούν σχεδόν το σύνολο των δραστηριοτήτων και επιστημών, όπως για παράδειγμα την Ιατρική και τα φάρμακα (health care), τις νομικές και λογιστικές υπηρεσίες, το εμπόριο, τη διαφήμιση, τις μεταφορές, την αυτοκινητοβιομηχανία, τις δουλειές του σπιτιού, και βέβαια την εκπαίδευση.
Η μεταφορά της γνώσης, μεταξύ άλλων, προϋποθέτει ανθρώπινη επικοινωνία. Ανθρώπινη επαφή με σκοπό μια «συνολική» προσέγγιση του μαθητή από την πλευρά του καθηγητή. Για να μπορέσεις να μεταφέρεις τη γνώση σου ώστε αυτή να προχωρήσει, χρειάζεται ασφαλώς μεταδοτικότητα, χρήση διαφορετικών μεθόδων διδασκαλίας, σκύψιμο πάνω από τον μαθητή, πειθώ, υπομονή, συναισθηματική προσέγγιση, ενσυναίσθηση και αγάπη για αυτό που κάνεις.
Παρακολουθώντας την συνέντευξη του ρομπότ Sophia της εταιρίας μηχανικής και ρομποτικής Hanson Robotics πήρα μια πρώτη γεύση αυτής της «ιδιότυπης» σχέσης μεταξύ ανθρώπου και ρομπότ. Ας σημειωθεί ότι η Sophia θεωρείται, σύμφωνα με τελευταία δημοσιεύματα, το πιο διάσημο εξελιγμένο ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης του κόσμου. Η Sophia λοιπόν απάντησε σε πολλά ερωτήματα. Είναι φορτωμένη με γνώσεις. Ως και μας τραγούδησε! Μας είπε ότι μαθαίνει και εξελίσσεται συνεχώς, με σκοπό να βοηθά τους άλλους. Δεν ξέρω εκείνοι που παρακολούθησαν το σχετικό video αν εκτός από τον θαυμασμό [..] των γνώσεων της, επίσης θαύμασαν τον τρόπο που αυτές έβγαιναν προς τα έξω.
Κατά πόσο δηλαδή αυτές ήταν «αρεστές» στα ανθρώπινα αισθητήρια όργανα. Ασφαλώς ήταν καθολική η έλλειψη της γλώσσας του σώματος. Κάτι αναμενόμενο βέβαια, δεδομένου ότι το ρομπότ δεν έχει σώμα για να εκφραστεί με αυτό. Έμενε λοιπόν μια ανέκφραστη άψυχη γλώσσα ενός μηχανήματος στην προσπάθεια του να «πείσει» για τις γνώσεις του και να «γεμίσει» με υποσχέσεις αναφορικά με τη θέληση του να βοηθήσει τους άλλους.
Το πιθανό αύριο
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε για τα επόμενα χρόνια με ποιο τρόπο και σε ποιο βαθμό η ΑΙ θα «περάσει» στον χώρο της εκπαίδευσης. Είπαμε ότι η εξέλιξη είναι ιλιγγιώδης και αυτό το γεγονός από μόνο του σημαίνει ότι «το μόνο που ξέρουμε είναι ότι δεν ξέρουμε». Αν και μάλλον απίθανο να συμβεί, θα μπορούσαμε να περιορίσουμε την εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης στον χώρο της εκπαίδευσης στην χρήση του GPT σαν μια πηγή πληροφόρησης για κάποια εργασία που θέλουμε να κάνουμε. Αυτό συμβαίνει σήμερα. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η τεχνητή νοημοσύνη λειτουργεί συμπληρωματικά του καθηγητή. Βέβαια, οι αβίαστες ή αν το θέλετε οι «άκοπες» απαντήσεις του chat, αν και βοηθούν στη συγγραφή της εργασίας, δεν επιτρέπουν στον μαθητή την σε βάθος έρευνα του θέματος.