Είναι η διαταραχή των μαθηματικών. Τα παιδιά εδώ, έχουν δυσκολία στη μάθηση και στην ανάκληση αριθμών. Δε μπορούν να θυμηθούν απλές μαθηματικές πράξεις, έχουν πολύ αργό ρυθμό κατά τους υπολογισμούς και κάνουν και μπορεί να κάνουν λάθη ακόμα και στην πρόσθεση. Επίσης, έχουμε δυσκολίες που αφορούν και τις γλωσσικές ικανότητες και τις αντιληπτικές ικανότητες, να αναγνωρίσεις και να κατανοήσεις τα σύμβολα δηλαδή. Υπάρχουν και θέματα με τη συγκέντρωση.
Υπάρχει επίσης και η διαταραχή της γραπτής έκφρασης που είναι πιο σπάνια, παλαιότερα λεγόταν δυσγραφία. Αφορά κυρίως τα ελλείματα στη χρήση της γλώσσας και είναι πιο δύσκολο να ανιχθευτεί. Μιλάμε για παιδιά που έχουν κακή ορθογραφία, λάθη στη γραμματική, στα σημεία στίξης και πολύ κακό γραφικό χαρακτήρα. Περνά αρκετός καιρός για να αρχίσουν να γράφουν κείμενα αυτά τα παιδιά και υπάρχει πολύ κακή οργάνωση του κειμένου. Δύσκολα μπαίνει μια διάγνωση τελική πριν τα επτά, συνήθως γίνεται μετά τα δέκα έτη. Από την αρχή της δευτέρας δημοτικού συνήθως καταλαβαίνουν οι εκπαιδευτικοί ότι υπάρχει πρόβλημα. Ισχύει και εδώ ότι στην Τρίτη δημοτικού βάζουμε την οριστική διάγνωση.
Η αιτιολογία των μαθησιακών διαταραχών δεν είναι ξεκάθαρη. Αυτό που συμβαίνει σίγουρα είναι ότι σε κάποιες περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με το λόγο με τη γραπτή έκφραση και τα μαθηματικά υπάρχει μια διαφορετικού τύπου μορφολογία του εγκεφάλου. Δεν μιλάμε για μια παθολογία, δε λείπει η παραγωγή κάποιας ουσίας όπως συμβαίνει με κάποιες παθήσεις ή δεν λείπει κάποιο ανατομικό στοιχείο.
Οι άνθρωποι με μαθησιακές δυσκολίες έρχονται αντιμέτωποι με τον «τρόπο των πολλών». Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι φτιαγμένο για τους πολλούς και σε αυτό το σύστημα τα παιδιά με εκπαιδευτικές δυσκολίες δε μπορούν να ανταποκριθούν με ευκολία παρότι τα περισσότερα από αυτά έχουν ένα IQ υψηλότερο από το αναμενόμενο.
Ο Αϊνστάιν είχε σοβαρότατες διαταραχές της ανάγνωσης. Ο Μπιλ Γκέιτς έχει πολύ σοβαρή διαταραχή και ο Στηβ Τζόμπς επίσης, είχε. Και δεν είναι τυχαίο που όλοι αυτοί οι άνθρωποι ασχολήθηκαν με πράγματα έξω από την «πραγματικότητα» και την καθημερινότητα που ήταν πιο κοντά στον τρόπο λειτουργίας του δικού τους εγκεφάλου. Το ζητούμενο με της μαθησιακές δυσκολίες είναι να έχει το παιδί την κατάλληλη πλαισίωση ώστε να μπορέσει να δείξει τις ικανότητές του. Τα παιδιά αυτά διαπρέπουν και συχνά, βρίσκονται παραπάνω από τον μέσο όρο.
Έχουν πολύ ανεπτυγμένη την ικανότητα της τοποθέτησης των πραγμάτων στο χώρο, οπότε πολλές φορές έχεις ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού που μπορεί και αντιλαμβάνεται καλύτερα τη γεωμετρία ας πούμε, από έναν τελειόφοιτο λυκείου. Ή βλέπεις παιδιά που μπορούνε και προσανατολίζονται πολύ καλά στο χώρο ή ζωγραφίζουν εξαιρετικά ή έχουν εξαιρετικές συνθετικές ικανότητες σκέψης. Μπορούν να φτιάξουν μια ιστορία, να σου αφηγηθούν ή να σου αναπαράξουν μια ιστορία με τρόπο που δεν ανταποκρίνεται στην ηλικία τους και στο επίπεδο των γνώσεών τους.