Παιδιά

Γυναίκες Παρέμβαση: Υποστήριξη στη συνεπιμέλεια παιδιού με πειστική επιχειρηματολογία

Γυναίκες Παρέμβαση: Υποστήριξη στη συνεπιμέλεια παιδιού με πειστική επιχειρηματολογία
Συχνά σε δίκες για την επιμέλεια, ο ένας από τους δύο γονείς καλείται να αποδείξει την αθωότητά του και την καταλληλότητά του ως γονέας, κατόπιν κατηγοριών από τον άλλο γονέα.

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Γυναίκες Παρέμβαση: Την υποστήριξή τους στον θεσμό της συνεπιμέλειας εκφράζουν 57 καθηγήτριες Πανεπιστημίου με κοινή παρέμβασή τους που δημοσιοποίησαν σήμερα, συνεισφέροντας στον δημόσιο διάλογο που έχει ξεκινήσει σχετικά με το ζήτημα.

Οι καθηγήτριες αναφέρουν ότι η συνεπιμέλεια και ο ισότιμος χρόνος του παιδιού και με τους δυο γονείς είναι προς όφελος όλων: και των παιδιών και του πατέρα και της μητέρας και παραθέτουν και συγκεκριμένα στοιχεία.


«Με εξαίρεση τις περιπτώσεις που ένας από τους δύο γονείς είναι αποδεδειγμένα βίαιος, κακοποιητικός ή αμελής, η συνεπιμέλεια και ο ίσος χρόνος των παιδιών με τους δύο γονείς είναι μια συνθήκη από την οποία κερδίζουν όλοι. Τα οφέλη της συνεπιμέλειας για τα παιδιά και τους πατέρες έχουν ήδη παρουσιαστεί στον δημόσιο διάλογο εκτεταμένα. Επιγραμματικά, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε καθεστώς συνεπιμέλειας εμφανίζουν (α) χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης, άγχους και γενικότερα ψυχικής δυσφορίας, (β) χαμηλότερη επιθετικότητα και λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς, μειωμένη χρήση αλκοόλ και ουσιών, (γ) καλύτερη σχολική επίδοση και καλύτερη γνωστική ανάπτυξη, (δ) καλύτερη σωματική υγεία, (ε) χαμηλότερα ποσοστά καπνίσματος και (στ) καλύτερες σχέσεις με πατέρες, μητέρες, γιαγιάδες και παππούδες», αναφέρουν στην επιστολή τους, ενώ στη συνέχεια αναφέρονται στα οφέλη που υπάρχουν για τις μητέρες στη βάση του πολυετούς αιτήματος για ισότητα:

«Σκοπός μας στη συγκεκριμένη παρέμβαση είναι να παραθέσουμε τα επιστημονικά ευρήματα που καταδεικνύουν ότι η συνεπιμέλεια υποστηρίζει και όλα αυτά για τα οποία πάλεψε το κίνημα του φεμινισμού εδώ και πολλές δεκαετίες: την αυτενέργεια, την ελευθερία και την ισοτιμία των γυναικών. Οι λόγοι, λοιπόν, για τους οποίους η συνεπιμέλεια είναι η προτιμότερη επιλογή για τις μητέρες παιδιών όλων των ηλικιών είναι οι εξής (βιβλιογραφία που υποστηρίζει τις παρακάτω θέσεις βρίσκεται στον σύνδεσμο: shorturl.at/bM178):

  • Η αποφυγή του κινδύνου εμφάνισης ψυχικής και επαγγελματικής εξουθένωσης λόγω έλλειψης ελεύθερου χρόνου. Το σύνδρομο της εξουθένωσης αποτελεί μια κατάσταση στρες και υπερκόπωσης με σημαντικές σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις. Κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό για τις γυναίκες που δεν δύνανται να διαθέσουν τον ανάλογο χρόνο.
  • Η δυνατότητα διεκδίκησης υψηλότερων θέσεων εργασίας, οικονομικών απολαβών, κοινωνικής και επαγγελματικής καταξίωσης και άρα αυτονομίας και αυτενέργειας.
  • Η δημιουργία νέων φιλικών, ερωτικών και συντροφικών σχέσεων, για τις οποίες απαιτείται χρόνος και ενέργεια. Είναι γνωστό ότι η ευημερία των γονέων συνδέεται με την ευημερία των παιδιών τους.
  • Η προαγωγή της σχέσης πατέρα-παιδιού, η οποία μπορεί να συνεισφέρει στην ανατροφή υγιών, ικανών και χαρούμενων παιδιών. Επίσης, η αποφυγή του συνδρόμου της γονικής αποξένωσης, το οποίο μπορεί να προκαλέσει τραυματικές εμπειρίες στο παιδί που μπορεί να το επηρεάζουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Η ευημερία του παιδιού είναι σίγουρα μέσα στις επιδιώξεις κάθε μητέρας.

  • Η μείωση των διενέξεων και της αντιδικίας, εφόσον οι δύο γονείς αναγκάζονται να συνεργαστούν πριν και μετά τον χωρισμό τους με στόχο την ευημερία των παιδιών τους. Όταν αυτό δεν είναι εφικτό, χάρη στην προαγωγή της συνεπιμέλειας προτρέπονται οι γονείς, αντί να προσφεύγουν στα δικαστήρια, να προσφεύγουν στους ειδικούς: διαμεσολαβητές, επιστήμονες ψυχικής υγείας κ.τ.λ. Με τη βοήθεια των ειδικών, η συνεργασία στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι εφικτή.
  • Η μείωση του στίγματος εξαιτίας του διαζυγίου και της διεκδίκησης της επιμέλειας από τον έναν από τους δύο γονείς. Συχνά σε δίκες για την επιμέλεια, ο ένας από τους δύο γονείς καλείται να αποδείξει την αθωότητά του και την καταλληλότητά του ως γονέας, κατόπιν κατηγοριών από τον άλλο γονέα. Μερικές φορές, ανεξαρτήτως φύλου, αυτές οι κατηγορίες είναι βάσιμες, άλλες φορές όμως είναι συκοφαντικές».

Η επιστολή καταλήγει με το συμπέρασμα ότι η ανατροφή μιας νέας γενιάς παιδιών που πιστεύουν στην ισότητα των δύο φύλων μέσα από το παράδειγμα της συνεργασίας των δύο γονέων και της συνεπιμέλειας θα έπρεπε να είναι ο κύριος στόχος του φεμινιστικού κινήματος της εποχής μας, τονίζοντας ότι αυτό θα έπρεπε να προασπίζονται και οι μητέρες των παιδιών.