Όταν προσφέρουμε τον ουρανό με τ’άστρα σε ένα παιδί, μπορεί να νομίζουμε ότι κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, όμως, η υπερβολική μας φροντίδα στην παιδική του ηλικία είναι πιθανό να του δημιουργήσει προβλήματα αργότερα στη ζωή.
Τί εννοούμε όμως όταν λέμε ‘καλομαθαίνω’ ένα παιδί;
Ότι του δίνουμε ό,τι θέλει, την ώρα που το θέλει και υποκύπτουμε σε κάθε του επιθυμία.
Ότι το βοηθάμε στην παραμικρή δυσκολία που συναντά, ακόμα και αν δεν το ζητήσει το ίδιο το παιδί.
Ότι το αφήνουμε να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς όρια και χωρίς σεβασμό για τους μεγαλύτερους ή τους συνομηλίκους του.
Ότι του παίρνουμε ό,τι τραβάει η ψυχή του και περισσότερα, αν τα χρήματα περισσεύουν.
Δεν είναι παράλογο να νομίζουμε ότι το να ικανοποιούμε τις επιθυμίες του παιδιού μας θα το κάνει πιο ευτυχισμένο, ακούγεται λογικό. Όμως, οι έρευνες στον τομέα της παιδοψυχολογίας μάς δείχνουν ότι αυτή η στάση μας απέναντι στο παιδί, έχει δυστυχώς σοβαρές συνέπειες.
Όταν μεγαλώσει, είναι απίθανο ο κόσμος γύρω του να προσπαθεί να ικανοποιήσει κάθε του επιθυμία χωρίς όρους, και όταν βρεθεί σε αυτό το περιβάλλον, το παιδί θα νιώσει προδομένο, απροετοίμαστο και ευάλωτο. Δεν μπορούμε να προστατεύουμε τα παιδιά μας επ’αόριστον, επομένως, η δουλειά μας ως γονείς είναι να τα βοηθήσουμε από νωρίς να μάθουν να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες μόνα τους και να νιώσουν την ικανοποίηση που έρχεται μετά την επίλυση ενός προβλήματος. Αυτό θα τα εκπαιδεύσει να μην στέκονται σαστισμένα μπροστά από ένα εμπόδιο, ή να μην βρίσκουν την παραμικρή δυσκολία βουνό. Αντιθέτως, θα τους δώσει τα εφόδια να βλέπουν κάθε εμπόδιο σαν μία πρόκληση που είναι ικανά να την χειριστούν με επιτυχία