Γάμος μετά από Διαζύγιο: Με όσο προσεκτικό τρόπο κι αν γίνει αυτή η ενημέρωση και γνωριμία, είναι πιθανόν τα παιδιά να αντιδράσουν, είτε έχοντας μια ελπίδα επανασύνδεσης των γονιών τους, είτε ως μια μορφή ζήλιας, είτε ως αντίσταση και φόβο προς τη νέα αλλαγή. Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο και κατανόηση.
Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή οι γονείς να μιλήσουν στα παιδιά για τον/τη νέο/α σύντροφο;
Αναμένοντας ότι αυτή η πληροφορία πιθανόν να δημιουργήσει μια ταραχή στα παιδιά, η καταλληλότερη στιγμή για να γίνει αυτή η συζήτηση, είναι σε μια κατάσταση όπου το παιδί και ο γονιός έχουν μια θετική και ήρεμη σχέση (π.χ. μέσα στην εβδομάδα ένα οικογενειακό σύστημα έρχεται αντιμέτωπο με αρκετές συγκρούσεις και διαφωνίες, υπάρχουν όμως και οι πιο ήρεμες στιγμές που ευνοούν τέτοιες συζητήσεις).
Με ποιο τρόπο οι γονείς μπορούν να μιλήσουν στα παιδιά για τον/η νέο/α σύντροφο;
Θα ήταν πολύ φτιαχτό και ψεύτικο εάν μιλούσαμε με συγκεκριμένες λέξεις. Εξάλλου, ο κάθε γονιός, ο κάθε ενήλικας, έχει τον δικό του τρόπο επικοινωνίας με τα παιδιά του, και αυτό το δικό του προφίλ καλείται να χρησιμοποιήσει. Ωστόσο, είναι σημαντικό οι γονείς:
• Να μην ωραιοποιούν την κατάσταση (π.χ. τώρα που ήρθε στη ζωή μας ο Χ, δεν θα ξαναμαλώσουμε και θα πηγαίνουμε περισσότερες εκδρομές, θα παίζουμε περισσότερο κτλ.). Αυτή η διαφήμιση του νέου συντρόφου ίσως να λειτουργήσει και ως μια απειλή για τα παιδιά, όπως επίσης είναι πιθανόν να δημιουργήσει στα παιδιά πολλές προσδοκίες από αυτό το άτομο.
• Να μην προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά ότι αυτή η αλλαγή είναι για το καλό της/του μαμάς/μπαμπά. Τα παιδιά, ειδικά τα μικρότερα, δεν μπορούν να ξέρουν εάν μια νέα γνωριμία θα κάνει καλό στη μαμά/μπαμπά. Δεν έχουν ούτε την κρίση ούτε την εμπειρία για να γνωρίζουν πώς λειτουργούν οι συντροφικές σχέσεις, και φυσικά δεν φταίνε που δεν μπορούν να το κατανοήσουν αυτό (π.χ. γιατί δεν καταλαβαίνεις πώς αυτό είναι για το καλό της μαμάς; Δεν αγαπάς τη μαμά;). Εδώ, οι γονείς μπορούν να δώσουν παραδείγματα από τις ζωές των παιδιών (π.χ. ανάγκη να έχουμε στενούς φίλους και ανθρώπους να τους αγαπάμε, να μας αγαπούν, να μιλάμε), κάτι που θα βοηθήσει τα παιδιά πιο εύκολα να κατανοήσουν την επιλογή τους.
• Τα μεγαλύτερα παιδιά (προέφηβοι και έφηβοι), θέλουν να έχουν πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες. Οι γονείς μπορούν φυσικά να συζητήσουν δίνοντας περισσότερες πληροφορίες (π.χ. πού γνώρισαν αυτό το πρόσωπο), αλλά φυσικά μέχρι το σημείο όπου οι πληροφορίες δεν θα ξεπερνούν όσα τα παιδιά ηλικιακά μπορούν να αντιληφθούν.
• Να μην φορτώνουν την υπευθυνότητα αξιολόγησης στα παιδιά. Τα παιδιά δεν είναι υπεύθυνα, ούτε γνωρίζουν, ούτε πρέπει να έχουν αυτόν τον ρόλο στην οικογένεια, να αξιολογήσουν ένα νέο πρόσωπο.
• Αυτή η γνωριμία και ειδικά η πρώτη συνάντηση αποτελεί την έναρξη των αλλαγών στην καθημερινότητα και το συναίσθημα του παιδιού. Έτσι, καλό θα ήταν να γίνει σταδιακά, αρχικά σε πλαίσια οικεία προς το παιδί, συνυπάρχοντας μέσα από κάποιες οργανωμένες, διασκεδαστικές και συνεργατικές δραστηριότητες (π.χ. επιτραπέζια ή άλλα παιχνίδια) που φυσικά να ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα των παιδιών. Ποιες είναι οι πιθανές αντιδράσεις των παιδιών; Τί να περιμένουν οι γονείς;
Με όσο προσεκτικό τρόπο κι αν γίνει αυτή η ενημέρωση και γνωριμία, είναι πιθανόν τα παιδιά να αντιδράσουν, είτε έχοντας μια ελπίδα επανασύνδεσης των γονιών τους, είτε ως μια μορφή ζήλιας, είτε ως αντίσταση και φόβο προς τη νέα αλλαγή. Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο και κατανόηση. Δεν πρέπει να τα πιέζουμε να ετοιμαστούν και το κάθε παιδί ως μια διαφορετική οντότητα, απαιτεί τον δικό του χρόνο προετοιμασίας.