Η ονυχοφαγία μπορεί να είναι μια προσωρινή και μη καταστροφική συμπεριφορά που να είναι απλώς μια αισθητική ανησυχία. Αλλά μπορεί επίσης να εξελιχθεί σε σοβαρό, μακροπρόθεσμο πρόβλημα. Η ονυχοφαγία θεωρείται μια παθολογική στοματική συνήθεια που χαρακτηρίζεται από χρόνιο και ανεξέλεγκτο δάγκωμα των νυχιών που είναι καταστροφικό γι’ αυτά και τον περιβάλλοντα ιστό. Μαζί με ορισμένες άλλες σχετικές συμπεριφορές, όπως το δάγκωμα των χειλιών ή το μάσημα των μάγουλων, η ονυχοφαγία είναι μια διαταραχή επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς εστιασμένη στο σώμα.
Η επαγγελματική θεραπεία, όταν είναι απαραίτητο, επικεντρώνεται τόσο στους σωματικούς όσο και στους ψυχολογικούς παράγοντες που εμπλέκονται στο δάγκωμα των νυχιών. Η ονυχοφαγία, η οποία συχνά οδηγεί σε ορατή βλάβη στα νύχια, τα πετσάκια και το περιβάλλον δέρμα, μπορεί να εμφανιστεί μόνη της ή μπορεί να συνυπάρχει με άλλες επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές εστιασμένες στο σώμα. Τα συμπτώματα της ονυχοφαγίας είναι τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά.
Συμπτώματα που σχετίζονται με την ονυχοφαγία
Εκτός από την καταναγκαστική επιθυμία να δαγκώσουν τα νύχια τους, τα άτομα που δαγκώνουν χρόνια τα νύχια τους μπορεί να εμφανίσουν:
- Οδυνηρά συναισθήματα ανησυχίας ή έντασης πριν από το δάγκωμα
- Αισθήματα ανακούφισης ή ακόμα και ευχαρίστησης μετά το δάγκωμα
- Αισθήματα ντροπής, αμηχανίας, άγχους ή ενοχής, που συχνά σχετίζονται με την εμφάνιση σωματικής βλάβης στο δέρμα και τα νύχια
- Φόβος μήπως οι άλλοι δουν τα νύχια του παθόντα και αηδιάσει
- Τεταμένες ή περίπλοκες οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις
- Βλάβη των ιστών στα δάχτυλα, στα νύχια και στα πετσάκια
- Στοματικοί τραυματισμοί, οδοντικά προβλήματα, αποστήματα και λοιμώξεις
Το δάγκωμα των νυχιών μπορεί να συμβεί χωρίς συνειδητή ειδοποίηση ή μπορεί να είναι μια εστιασμένη συμπεριφορά. Συνήθως ξεκινά από την πρώιμη παιδική ηλικία και εντείνεται κατά την εφηβεία αν και μπορεί να συνεχιστεί μέχρι την ενηλικίωση. Σε πολλές περιπτώσεις, σταματά εντελώς στα τέλη της εφηβείας ή στις αρχές της ενηλικίωσης. Οι πιθανές φυσικές παρενέργειες της ονυχοφαγίας περιλαμβάνει κατεστραμμένα ή παραμορφωμένα νύχια και δέρμα, δερματικές λοιμώξεις, μυκητιασικές λοιμώξεις και πόνο στο στόμα ή βλάβη των δοντιών.
Παλιομοδίτικες θεραπείες ειδικά σχεδιασμένες για την πρόληψη του δαγκώματος των νυχιών, όπως η εφαρμογή προϊόντων με πικρή γεύση στα νύχια, λειτουργούν σε ορισμένους και ειδικά εκείνους των οποίων η συνήθεια είναι λιγότερο σοβαρή. Είναι όμως λιγότερο αποτελεσματικές για εκείνους με επίμονη, καταναγκαστική ονυχοφαγία. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ονυχοφαγίας, η επαγγελματική θεραπεία μπορεί να είναι χρήσιμη, ειδικά εάν επικεντρώνεται στον εντοπισμό των πυροδοτών και στη διαχείριση των συναισθηματικών παραγόντων που σχετίζονται με το δάγκωμα των νυχιών. Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία και η θεραπεία αποδοχής και δέσμευσης έχει αποδειχθεί ότι είναι ευεργετική σε ορισμένες περιπτώσεις.