Για τους περισσότερους οι γιορτές αποτελούν στιγμές χαράς και ευτυχίας. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που τις ημέρες αυτές αισθάνονται θλίψη ακόμα και μελαγχολία.
Η αδυναμία εκπλήρωσης των «εορταστικών υποχρεώσεων», όπως αυτές έχουν καθιερωθεί στις σύγχρονες κοινωνίες, φαίνεται πώς δεν εντείνει τα συναισθήματα μόνο της θλίψης και της λύπης, αλλά δημιουργεί επιπρόσθετο άγχος στους γονείς.
Ποιος είναι ο λόγος; Αρχικά η οικονομική αδυναμία να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις των γιορτών αναφορικά με τις απαιτήσεις των παιδιών τους. Δεν αφορά μόνο στην αγορά των παιχνιδιών αλλά και στην ψυχαγωγία τους.
Καθώς τα παιδιά έχουν άπλετο ελεύθερο χρόνο αφού τα σχολεία είναι κλειστά, μία βόλτα στον κινηματογράφο, το θέατρο ή σε χριστουγεννιάτικα θεματικά πάρκα, θεωρείται σχεδόν βέβαιη με ότι συνεπάγεται αυτό για τα οικονομικά της οικογένειας.
Ενδιαφέροντα είναι τα στοιχεία δημοσκόπησης που έγινε για λογαριασμό της νομικής εταιρείας Vardags, στο Λονδίνο, με τη συμμετοχή 1.000 ζευγαριών για τους λόγους που έχουν άγχος την περίοδο των γιορτών. Σύμφωνα με τα ευρήματα:
-Το 35% δήλωσε ότι έχει άγχος στις γιορτές εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών που το εμποδίζει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες (τις δικές του και του/της συντρόφου του)
-Το 21% απέδωσε το άγχος στο γεγονός ότι θα πρέπει να περάσει υποχρεωτικά χρόνο με τους συγγενείς του/της.
-Το 17% αγχώνεται με την ψυχαγωγίας των παιδιών και το κόστος αυτής.
-Το 27% είναι βέβαιον ή σχεδόν βέβαιον ότι θα υπάρξει σύγκρουση στις γιορτές εξαιτίας του κοινού ελεύθερου χρόνου.
Άλλες σημαντικές πηγές στρες που κλονίζουν την ηρεμία στο ζευγάρι – με ή χωρίς παιδί- και μερικές φορές τα θεμέλια της σχέσης, είναι οι πρόσθετες μαγειρικές απαιτήσεις, το πολυάσχολο κοινωνικό πρόγραμμα, οι απρόβλεπτες υποχρεώσεις στη δουλειά και η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ.
Το “κλειδί” για την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων και συναισθημάτων σύμφωνα με τους ψυχολόγους, είναι η ισορροπία. Η έντονη εναλλαγή των συναισθημάτων στις γιορτές αλλά και η αλλαγή του χρόνου μας ωθούν σε απολογισμούς που δεν είναι πάντα θετικοί.
Το ζητούμενο είναι να κοιτάμε μπροστά και να εκτιμάμε τα πράγματα που έχουμε. Πιθανόν να ζούμε την αξία τους, αν αναθεωρήσουμε αυτά που πραγματικά αξίζουν στη ζωή.