Η μεγαλορεξία, αφορά κυρίως άντρες, οι οποίοι θεωρούν ότι οι μύες τους ποτέ δεν είναι αρκετά μεγάλοι, με αποτέλεσμα να προσπαθούν διαρκώς, μέσω υπερβολικής άσκησης και ακραίας διατροφής, να αυξήσουν τη μυϊκή τους μάζα.
Η διαταραχή αυτή, συνήθως οδηγεί στην κατανάλωση αμφιβόλων έως επικίνδυνων συμπληρωμάτων διατροφής, λόγω του έντονου και παράλογου φόβου ότι αν παραλείψουν την προπόνηση ή αν δεν καταναλώσουν αρκετές πρωτεΐνες, θα ατονήσει το μυϊκό τους σύστημα και θα συρρικνωθούν
Αυτή η εμμονή, έχει πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία διαφέρουν κατά πολύ από αθλήματα που μπορεί λανθασμένα να συσχετιστούν μαζί της.
Για παράδειγμα, το body building είναι ένα άθλημα που, όπως όλα τα άλλα αθλήματα, φτάνει το σώμα στο μέγιστο των δυνατοτήτων του, αλλά η επίδοση σε αυτό το άθλημα είναι η σωματική διάπλαση, που είναι οπτικά εμφανής και ταυτισμένη συχνά στο μυαλό των ανθρώπων με χαρακτηριστικά όπως είναι ο ναρκισσισμός ή η επιθετικότητα- γι’ αυτό και για πολλούς, θεωρείται ενοχλητική). Το body building όμως, δεν έχει καμία σχέση με τη μεγαλορεξία.
Ο Harrison G. Pope, είναι ο συγγραφέας του βιβλίου “το σύνδρομο του Άδωνη” και ο πρωτοπόρος εισηγητής της έννοιας της μεγαλορεξίας, που ορίζεται από την παθολογική εμμονή και ανικανοποίητη δυσαρέσκεια με τη μυϊκή μάζα του σώματος.
Η μεγαλορεξία (bigorexia), ή αντίστροφη ανορεξία ή μυϊκή δυσμορφοφοβία, ονομάστηκε και αντίστροφη ανορεξία γιατί, όπως στην ανορεξία, παρατηρούμε τα εξής χαρακτηριστικά:
-υπερβολική ενασχόληση με το μέγεθος του σώματος (συχνό μέτρημα και ζύγισμα, νοερά ή με χρήση μεζούρας ή ζυγαριάς)
-υπερβολική ενασχόληση με την εικόνα του σώματος (έλεγχος της αντανάκλασης του σώματος σε καθρέφτες, τζαμαρίες κτλ.)
-μη ικανοποίηση με την εικόνα σώματος και διαρκής επιθυμία για βελτίωσή του
-τελειοθηρία και υπερβολική αυστηρότητα με τον εαυτό
-υπερβολικό έλεγχο της διατροφής σε επικίνδυνο για την υγεία βαθμό
-αυτοκαταστροφικές τάσεις, κατάθλιψη, κυκλοθυμισμός
-επιρροή από πρότυπα για την εξωτερική εμφάνιση που επιτάσσουν οι βιομηχανίες της μόδας, της διαφήμισης, του κινηματογράφου, των ΜΜΕ.
Σε ακραίες περιπτώσεις μεγαλορεξίας, το άτομο φτάνει σε ακραίες και αμφίβολες για την υγεία συμπεριφορές, όπως χρήση αναβολικών ή αυξητικών ουσιών (π.χ. synthol).
Οι επιπτώσεις στην ψυχική υγεία είναι σημαντικές καθώς το μεγαλορεξικό άτομο είναι δυστυχισμένο, δεν του αρέσει ο εαυτός του και καταλήγει να παραμελεί άλλους τομείς της ζωής του εξαιτίας αυτής της εμμονής.