Δεν είναι ότι δεν χωράτε απλώς στα ρούχα που σας αρέσουν! Υπάρχουν και άλλες αιτίες που θα πρέπει να υποβάλετε τον εαυτό σας…στη διαδικασία της δίαιτας. Και η βασικότερη; Αν αποφασίσετε να χάσετε βάρος για τους σωστούς λόγους, θα κάνετε καλό στην υγεία σας και θα εξασφαλίσετε ένα μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα.
Σχετικές πληροφορίες δίνει στο www.Life2day.gr η Έφη Δέδε-Κλινική Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, BSc-Επιστημονική διευθύντρια ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ, Άνω Λιόσια-Ιδρυτικό μέλος Ελληνικής Διατροφολογικής Εταιρείας .
Σήμερα, η κακή διατροφή και το αυξημένο σωματικό βάρος θεωρούνται από τους πιο σημαντικούς προδιαθεσικούς παράγοντες για πάρα πολλές παθολογικές καταστάσεις. Η παχυσαρκία συμβάλλει στην πρόωρη σωματική και πνευματική γήρανση, στην αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου, καρδιαγγειακών και άλλων εκφυλιστικών νοσημάτων. Πολύ σωστά λοιπόν η παχυσαρκία έχει «στηθεί στο απόσπασμα» και βάλλεται απ’ όλο τον ιατρικό κόσμο. Από την άλλη, αποτελεί φροντίδα των γονιών, αλλά και όλων των λειτουργών υγείας, ώστε να υπάρχει από μικρή ηλικία εκπαίδευση στην ισορροπημένη διατροφή και έτσι να μειωθούν τα ποσοστά παχυσαρκίας στην ενήλικη ζωή.
Έτσι,η διατήρηση φυσιολογικού βάρους σώματος συμβάλλει:
Στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου: Συγκεκριμένα, έχει αποδειχθεί ότι οι γυναίκες με σωματικό βάρος αυξημένο κατά 40% πάνω από το φυσιολογικό, αντιμετωπίζουν 55% μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν διάφορους τύπους καρκίνου (π.χ., του μαστού και των ωοθηκών). Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στο λίπος και στους γυναικολογικούς καρκίνους, η οποία συνδέεται επίσης με τα οιστρογόνα. Ειδικότερα, το λίπος βοηθά τα ανδρογόνα που υπάρχουν στο γυναικείο οργανισμό να μετατραπούν σε οιστρογόνα (ειδικά μετά την εμμηνόπαυση). Τα υψηλά επίπεδα οιστρογόνων, όμως, έχουν συνδεθεί με τον καρκίνο του ενδομητρίου. Επειδή, λοιπόν, οι παχύσαρκες γυναίκες έχουν αυξημένο λίπος, παράγουν περισσότερα οιστρογόνα και άρα έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για καρκίνο του ενδομητρίου.
Στην ανακούφιση των πόνων στις αρθρώσεις: Η οστεοαρθρίτιδα είναι αποτέλεσμα της «κούρασης» των αρθρώσεων από την πάροδο του χρόνου, γι’ αυτό και εμφανίζεται κυρίως σε άτομα της τρίτης ηλικίας, καθώς επίσης και σε παχύσαρκα άτομα. Από μελέτες έχει προκύψει ότι μια γυναίκα που επρόκειτο να παρουσιάσει αρθρίτιδα στα 60, αν είναι υπέρβαρη, θα εμφανίσει τα πρώτα συμπτώματα στα 40. Ο λόγος είναι ότι το επιπλέον βάρος ταλαιπωρεί και κουράζει τις αρθρώσεις.
Στην πρόληψη από καρδιαγγειακά νοσήματα: Η κύρια αιτία πρόωρου θανάτου στους παχύσαρκους είναι τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Σύμφωνα μάλιστα με τη Βρετανική Καρδιολογική Εταιρεία, τα άτομα που στη μέση ηλικία αποκτούν επιπλέον κιλά, γίνονται παχύσαρκα και αντιμετωπίζουν διπλάσιο κίνδυνο πρόωρου θανάτου από αυτούς που έχουν φυσιολογικό βάρος. Αυτό εξηγείται εύκολα, αν αναλογιστούμε ότι η καρδιά αυτών των ανθρώπων πρέπει να δουλεύει πιο εντατικά, για να διοχετεύει αίμα σε όλο το σώμα. Επιπλέον, συνήθως έχουν υψηλά επίπεδα χοληστερίνης και τριγλυκεριδίων και αυξημένη πίεση, παράγοντες που επίσης προδιαθέτουν για την εμφάνιση καρδιαγγειακών προβλημάτων.
Στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης: Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας εκτιμά ότι η υπέρταση είναι δύο ως έξι φορές συχνότερη στις παχύσαρκες γυναίκες. Και μπορεί, βέβαια, από μόνη της να μη θέτει τη ζωή σας σε κίνδυνο, αυξάνει όμως σημαντικά τις πιθανότητες πρόκλησης εμφράγματος. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η απώλεια ενός κιλού (μόνιμα), είναι ικανή να «ρίξει» την πίεση κατά μία μονάδα. Αν, μάλιστα, ένας υπέρβαρος καταφέρει να χάσει 8 κιλά, έχει τα ίδια οφέλη σαν να ακολουθούσε φαρμακευτική αγωγή κατά της υπέρτασης.
Στην πρόληψη του Σακχαρώδη Διαβήτη: Ο διαβήτης και η παχυσαρκία είναι δύο καταστάσεις τόσο έντονα συνδεδεμένες, ώστε πλέον να αναφέρονται σχεδόν πάντα μαζί. Περίπου το 80% των ατόμων με διαβήτη έχουν αυξημένο σωματικό βάρος, ενώ το φαινόμενο αυτό μπορεί να μειώσει την επιβίωση ενός διαβητικού κατά 5-8 χρόνια. Ένας παχύσαρκος με κληρονομική επιβάρυνση για διαβήτη μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες να νοσήσει μέχρι και 30%, αν απαλλαγεί από τα περιττά κιλά του. Τέλος, υπολογίζεται ότι έως και το 50% των πασχόντων από σακχαρώδη διαβήτη θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει τη νόσο, αν υπήρχε τρόπος πρόληψης της παχυσαρκίας.