Πρόκειται για μια άβολη κατάσταση για το παιδί, ακόμα κι αν δεν είναι μόνιμη. Αν αντιληφθείτε ότι βιώνει κάτι τέτοιο, αναλάβετε αμέσως δράση για να αποφευχθούν τα χειρότερα για την ψυχοσύνθεσή του:
Κάντε σαφές στο παιδί ότι γι’αυτό που βιώνει δεν ευθύνεται το ίδιο, άρα δεν πρέπει να νιώθει ανασφάλεια για τις ικανότητες και την αξία του. Όσοι τον πειράζουν έχουν το πρόβλημα και πολλές φορές το κάνουν επειδή κάτι κάνει καλά και το ζηλεύουν.
Αν τα πειράγματα δεν είναι τόσο συχνά και δε συνοδεύονται από βία, τονώστε την αυτοπεποίθησή του μέσα από συζητήσεις και παροτρύνετέ το να βάλει τους «νταήδες» στη θέση τους χωρίς φόβο, αλλά και χωρίς ακρότητες. Όσο περισσότερο το βλέπουν να δέχεται στωικά την κοροϊδία τους, τόσο περισσότερο αποθρασύνονται. Και το αντίστροφο βεβαίως!
Για καλό και για κακό, μιλήστε με το/τη δάσκαλο/δασκάλα του παιδιού σας για να δείτε τι έχει υποπέσει στην αντίληψή του. Αν αυτό δεν έχει γίνει, αναφέρετε την κατάσταση και ζητήστε να το προστατέψει με οποιονδήποτε τρόπο από τα παιδιά που ενοχλούν το δικό σας. Πείτε επίσης στο παιδί σας να ενημερώνει όποιο δάσκαλο βρίσκει εύκαιρο στις περιπτώσεις που το πειράζουν.
Προτείνετε στο παιδί να μην απομονώνεται στα διαλείμματα, να βρει φίλους (αν δεν έχει ήδη) και να περνάει καλά. Οι «νταήδες» πιο δύσκολα θα πειράξουν ένα παιδί που βλέπουν ότι έχει παρέες και δε δείχνει τάσεις απομονωτισμού, παρά κάποιο που είναι στοιχειωδώς κοινωνικό. Φυσικά, αν τα πράγματα φτάσουν στα άκρα και δεν μπορεί να δοθεί άλλη λύση, ίσως θα πρέπει να σκεφτείτε την περίπτωση να αλλάξετε σχολείο στο παιδί σας.
