Οι περισσότεροι αναγνωρίζουμε στις μέρες μας το πρόβλημα της πλαστικής ρύπανσης και πολλοί είναι εκείνοι που εφευρίσκουν τρόπους να το καταπολεμήσουν. Από τον περιορισμό της προσωπικής χρήσης πλαστικού μέχρι την απαγόρευση προϊόντων μίας χρήσης, όπως καλαμάκια και ποτήρια καφέ, τόσο οι πολίτες όσο και οι κυβερνήσεις προσπαθούν να περιορίσουν, ακόμα και να αντιστρέψουν την μεγάλη ζημιά που έχει προκληθεί στο περιβάλλον.
Ένας από τους ανθρώπους που πήρε ενεργό δράση σε αυτή τη μάχη είναι ο Toby McCartney, μηχανικός, που φαίνεται ότι βρήκε την τέλεια χρήση πλαστικού για τη μείωση της ρύπανσης που προκαλεί. Ο Σκωτσέζος μηχανικός εμπνεύστηκε από δύο πράγματα.
Αρχικά, έχει δηλώσει ότι η ανησυχία της κόρης του για τις τεράστιες ποσότητες πλαστικού στους ωκεανούς τον συγκίνησε βαθύτατα, καθώς συνειδητοποίησε ότι το παιδί θα μεγαλώσει σε έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχει καν η έννοια της καθαρής θάλασσας. Επιπλέον, καθώς βρισκόταν σε ταξίδι στην Ινδία, ο McCartney παρατήρησε ότι οι ντόπιοι εκεί έλιωναν το πλαστικό για να γεμίσουν τις λακκούβες των δρόμων εκεί. Αυτό του έδωσε την ιδέα για την ίδρυση μιας εταιρίας.
Η εταιρία MacRebur αφηγείται στην ιστοσελίδα της με λεπτομέρεια την αρχική ιδέα που οδήγησε στην ίδρυσή της: «Η ιδέα γεννήθηκε όταν ο CEO μας εργαζόταν στη Βόρεια Ινδία με μια εθελοντική ομάδα, η οποία βοηθούσε ρακοσυλλέκτες. Η δουλειά τους ήταν να συλλέγουν δυνητικά επαναχρησιμοποιούμενα αντικείμενα και να τα πουλούν ώστε να μετατρέπονται από σκουπίδια σε κάτι χρήσιμο και πάλι.
Κάποια από τα πλαστικά σκουπίδια χρησιμοποιούνταν για τις λακκούβες. Όμως, ο McCartney γρήγορα αντιλήφθηκε ότι η Μ.Βρετανία δεν θα ήταν και τόσο ευχαριστημένη με την ιδέα της καύσης του πλαστικού, οπότε είχε μια καλύτερη ιδέα. Μαζί με δύο φίλους του – τους Gordon Reid και Nick Burnett – ίδρυσαν την εταιρία. Από τότε, άρχισαν να αναπτύσσουν μια τεχνική και φόρμουλα για να πετύχουν τον στόχο τους – τη χρήση δηλαδή πλαστικών απορριμμάτων για την κατασκευή δρόμων.
Παίρνουν πλαστικό από εμπορική και οικιακή χρήση (τα ποσοστά είναι αντίστοιχα 60% και 40%) και χρησιμοποιούν κοκκοποιητή για να το μετατρέψουν σε μικρά κομμάτια μέχρι 5mm. Στη συνέχεια, αυτά τα κομμάτια πλαστικού αναμιγνύονται με τον καταλύτη – ο οποίος ομογενοποιεί το πλαστικό για να χρησιμοποιηθεί ως άσφαλτος.
Η κανονική άσφαλτος αποτελείται κυρίως από πετρέλαιο. Αλλά αυτή η εταιρία μετατρέπει το πλαστικό σε μια μορφή ίδια με εκείνη του πετρελαίου. Η εταιρία επίσης διαβεβαιώνει για τη σωστή χρήση θερμοκρασιών ώστε να αποφευχθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση από την επεξεργασία.
Δηλώνουν: «Η άσφαλτος απαιτεί θερμότητα – περίπου 180°C. Εμείς διαβεβαιώνουμε ότι όλα τα πλαστικά λιώνουν σε θερμοκρασία χαμηλότερη – στους περίπου 120°C, ώστε να ομογενοποιηθούν σωστά χωρίς τη δημιουργία πλαστικών. Γι’ αυτό το λόγο δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα πλαστικά απορρίμματα, αλλά τα περισσότερα».