Η αλήθεια είναι ότι όταν δύο άνθρωποι ξεκινούν μία σχέση, ο καθένας έχει ήδη συγκεκριμένες προσδοκίες από τον άλλον.
Ποιες είναι οι προσδοκίες μας από μία σχέση
Μπαίνουμε στη σχέση κουβαλώντας το παρελθόν μας, τους φόβους μας, τις ανησυχίες μας, το άγχος να μην πληγωθούμε ξανά ή την επιθυμία (που συχνά γίνεται ανησυχία) για να επιβεβαιωθούν τα θέλω μας.
Μπαίνουμε στη σχέση κουβαλώντας τους μηχανισμούς άμυνάς μας, θεωρώντας με αυτό τον τρόπο ότι θα προστατευτούμε.
Γοητευόμαστε από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του συντρόφου μας, από συμπεριφορές ή αντιδράσεις, που σχετίζονται συνήθως:
Με δικούς μας διακαείς πόθους
Με πράγματα που μας φαίνονται οικεία
Με πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε ασφάλεια
Με χαρακτηριστικά που θαυμάζουμε και μας έλκουν
Με απωθημένα μας, τα οποία μπορεί να μην έχουμε τολμήσει να υλοποιήσουμε
Προβάλλουμε πάνω του αυτά που ονειρευόμαστε, αυτά που φαντασιωνόμαστε, αυτά που προσδοκάμε, αυτά που εμείς θέλουμε να προσφέρουμε χωρίς όρια στον άλλον. Και χτίζουμε σταδιακά ολοένα και περισσότερες προσδοκίες. Αφήνουμε τον εαυτό μας να επενδύσει, να ονειρευτεί, να απολαύσει και να αφεθεί.
Τι γίνεται όταν ο σύντροφος μας δεν ανταποκρίνεται;
Τι γίνεται όμως αν αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι ο σύντροφος μας δεν ανταποκρίνεται σε αυτά που εμείς σκεφτόμαστε ή αρχίζει και μειώνει τη συμμετοχή του, την επικοινωνία του, την εκδήλωση του ενδιαφέροντος;
Συνήθως σε αυτό το σημείο γεννάται η απογοήτευση, ο θυμός, η θλίψη, η ματαίωση.
Η απογοήτευση ότι εμείς προσφέρουμε περισσότερα από τον άλλον, η σύγκριση ανάμεσα σε αυτά που προσφέρει ο κάθε σύντροφος. Μήπως όμως με αυτό τον τρόπο το μόνο που καταφέρνουμε είναι να αυξάνουμε συνεχώς τις απαιτήσεις μας από τον άλλον και να του ζητάμε πράγματα, τα οποία είτε δεν είναι διατεθειμένος είτε δεν μπορεί να δώσει;
Μήπως αυξάνεται το αίσθημα της απογοήτευσής μας για την σχέση και νιώθουμε ενοχές για αυτά που προσφέρουμε και για αυτά που ο άλλος δεν μας δίνει;
Μήπως σταδιακά απομακρύνουμε τον σύντροφό μας;
Μήπως καταλήγουμε να γίνουμε η εκδοχή του εαυτού μας, που δεν αρέσει ούτε σε μας τους ίδιους;
Οι ρεαλιστικές προσδοκίες μέσα στη σχέση
Η αλήθεια είναι ότι το χτίσιμο ρεαλιστικών προσδοκιών μέσα σε μία σχέση είναι βασικός πυλώνας προσωπικής επιτυχίας αλλά και επιτυχίας της σχέσης.
Και αυτό γιατί με αυτό τον τρόπο:
Σεβόμαστε τις ανάγκες του άλλου
Ακούμε τα θέλω του
Προστατεύουμε τον εαυτό μας από την συνεχή απογοήτευση
Αναγνωρίζουμε πιθανή ασυμβατότητα μεταξύ μας και διαφορές στο χαρακτήρα και στη συμπεριφορά μας.
Είναι βασικό λάθος μιας σχέσης να περιμένουμε συνέχεια ο σύντροφός μας να αλλάξει. Και αυτό γιατί καθοδηγούμαστε από το συναίσθημά μας και σταματάει να επικρατεί η αντικειμενικότητα. Γινόμαστε υποκειμενικοί, ελπίζουμε, προσπαθούμε συνέχεια να διορθώσουμε και θυμώνουμε που ο σύντροφός μας δε διορθώνει ή δεν αλλάζει.
Ο σύντροφός μας για να αλλάξει:
θα πρέπει να το θέλει κατά κύριο λόγο ο ίδιος,
θα πρέπει να συνειδητοποιεί τα λάθη του και
θα πρέπει να μπορεί να μπει στη θέση μας και να νιώσει την επίπτωση των συμπεριφορών του πάνω μας και πάνω στη σχέση μας.
Τι μπορούμε να κάνουμε για τη σχέση μας
Ας επιλέξουμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω και με μία ολοκληρωμένη αυτοκριτική να δούμε τα δικά μας θέλω, τα θέλω του συντρόφου μας, τα δικά μας μπορώ, τα μπορώ του συντρόφου μας. Η επικοινωνία και η συζήτηση είναι βασικό θεμέλιο μιας σχέσης, ακόμα και αν με αυτό τον τρόπο δούμε ότι οι διαφορές μας μέσα στη σχέση είναι ασύμβατες. Άλλες φορές μας βοηθάει να δούμε τα πεδία που και οι δύο μπορούμε να κάνουμε πίσω και να συμβιβαστούμε και άλλες φορές μας κινητοποιεί να πάρουμε μία απόφαση.
Ας αποδεχτούμε ότι ο καθένας μας έχει την δική του προσωπικότητα, το δικό του παρελθόν και τις δικές του προσδοκίες. Υπάρχει λοιπόν μεγάλη πιθανότητα να μην έχουμε τις ίδιες προσδοκίες από τη σχέση και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτούμε. Το επόμενο βήμα είναι να δούμε αν αυτό είναι κάτι που μας ικανοποιεί.
Αν δούμε ότι εμείς μόνιμα προσπαθούμε να πείσουμε το σύντροφό μας να γίνει κάτι που δε μπορεί, είναι καλό να αναζητήσουμε τους λόγους που το κάνουμε. Μήπως κρύβονται από πίσω αιτίες όπως η αυτοεικόνα μας, ο φόβος της απώλειας και ο φόβος της απόρριψης; Η αναζήτηση βοήθειας σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να λειτουργήσει μόνο βοηθητικά.