Η χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί να εκδηλωθεί με λεπτά σωματικά και συμπεριφορικά σημάδια που συχνά περνούν απαρατήρητα, αλλά υποδηλώνουν βαθύτερα ψυχολογικά ζητήματα. Ένα κοινό σημάδι είναι η κακή στάση του σώματος. Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί να καμπουριάζουν ή να σκύβουν, σαν να προσπαθούν να γίνουν μικρότερα και λιγότερο ορατά. Αυτό συνοδεύεται συχνά από αποφυγή βλεμματικής επαφής, που μπορεί να αποτελεί υποσυνείδητη προσπάθεια αποφυγής της κριτικής ή της απόρριψης.
Ένας άλλος δείκτης είναι η συχνή αυτοκριτική, τόσο λεκτική όσο και νοητική. Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση συχνά ασχολούνται με αρνητική αυτοσυζήτηση, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί ως συνήθεια αυτο-υποτιμητικών σχολίων ή ανικανότητα αποδοχής κομπλιμέντων. Αυτή η συνεχής αυτοκριτική μπορεί να οδηγήσει σε τελειομανία ή έναν συντριπτικό φόβο αποτυχίας, κάνοντας τα άτομα διστακτικά να αναλάβουν νέες προκλήσεις ή ευθύνες.
Φυσικά συμπτώματα μπορούν επίσης να εμφανιστούν, όπως η χρόνια κόπωση ή οι συχνές ασθένειες. Το άγχος και η ανησυχία που σχετίζονται με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορούν να αποδυναμώσουν το ανοσοποιητικό σύστημα, καθιστώντας τα άτομα πιο ευάλωτα σε κρυολογήματα ή άλλες παθήσεις. Επιπλέον, η κακή φροντίδα του εαυτού είναι ένα κοινό σημάδι. Τα άτομα μπορεί να παραμελούν την εμφάνισή τους, τη διατροφή ή τις σωματικές τους ασκήσεις, λόγω της πεποίθησης ότι δεν αξίζουν τον κόπο.
Η κοινωνική απομόνωση είναι ένα άλλο βασικό σημάδι. Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί να αποφεύγουν κοινωνικές καταστάσεις λόγω φόβου κριτικής ή αίσθησης ότι δεν ανήκουν. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μοναξιά και απομόνωση, επιδεινώνοντας περαιτέρω τα αισθήματα της αναξιότητας. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, τα άτομα μπορεί να καταφεύγουν σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, όπως η κατάχρηση ουσιών ή ο αυτοτραυματισμός, ως τρόπο αντιμετώπισης της αρνητικής αυτοεικόνας.
Αυτά τα σημάδια, αν και συχνά παραβλέπονται, είναι σημαντικοί δείκτες χαμηλής αυτοεκτίμησης. Η αναγνώρισή τους είναι το πρώτο βήμα προς την αντιμετώπιση και βελτίωση της αυτοεκτίμησης. Η αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας, η εξάσκηση της αυτοσυμπόνιας και η πρόκληση των αρνητικών μοτίβων σκέψης μπορούν να συμβάλουν στη δημιουργία μιας υγιέστερης και πιο θετικής αυτοεκτίμησης.