Τοξικές συνήθειες: Πόσο τοξικός είμαι για εμένα; Συχνά διαβάζουμε άρθρα ή βιβλία που μιλούν για την τοξικότητα που δεχόμαστε από το περιβάλλον, αγνοώντας ότι κάποιος μπορεί να είναι τοξικός για τον ίδιο του τον εαυτό.
Μέσα από τοξικές συνήθειες που επαναλαμβάνουμε χωρίς να σκεφτόμαστε, γιατί έχουν γίνει μέρος της ρουτίνας μας. Επίσης, αντί να τα αναλύουμε και να τα μετασχηματίζουμε, επιλέγουμε να κατηγορούμε την τύχη ενώ βυθίζουμε τον εαυτό μας σε μιζέρια. Το πρόβλημα είναι όταν εμφανίζονται εμπόδια ή πρέπει να υπολογίσουμε μια οπισθοδρόμηση, κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά. Με αδράνεια, συνεχίζουμε να εφαρμόζουμε αυτές τις τοξικές συνήθειες, οι οποίες εξ ορισμού: όσο περισσότερο τις εκτελούμε, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για εμάς να «ξεφύγουμε» από αυτές. Έχουν γίνει ένας φαύλος κύκλος στον οποίο αισθανόμαστε παγιδευμένοι.
Μια τοξική συνήθεια που εφαρμόζουμε είναι αυτή του αυτόματου πιλότου. Εκείνη τη στιγμή δεν δίνουμε προσοχή στο παρόν, δεν το απολαμβάνουμε. Προχωράμε χωρίς να σκεφτόμαστε τι κάνουμε. Είναι σαν να περνάμε μέσα από ένα δάσος χωρίς να σταματήσουμε να συλλογιστούμε το υπέροχο τοπίο που απλώνεται γύρω μας. Αγνοώντας την ομορφιά, τα χρώματα και την χαρά της στιγμής. Μία από τις χειρότερες τοξικές συνήθειες: παίζοντας το θύμα! Το να παίζεις το θύμα είναι για πολλούς ανθρώπους τρόπος για να τραβήξεις την προσοχή. Όμως, αυτή η συνήθεια συνεπάγεται πολλές άλλες πρακτικές που μας κάνουν να βυθιστούμε σε μια μάλλον δυστυχισμένη πραγματικότητα.
Η τρομερή συνήθεια της άρνησης της πραγματικότητας. Όταν δεν είναι αυτό που θα θέλαμε να παρατηρήσουμε, απλώς γυρίζουμε την πλάτη μας και το αρνούμαστε. Ωστόσο, αυτό δεν θα το εμποδίσει να είναι εκεί. Θα συνεχίσει να υπάρχει ανεξάρτητα από το πόσο δεν θέλουμε να το δούμε και, χωρίς αμφιβολία, θα μας χτυπήσει σκληρά και βίαια όταν έρθει η ώρα. Η συνήθεια να παίζεις το θύμα σε κάνει να κατηγορείς πάντα τους άλλους για ό,τι σου συμβαίνει.
