Όσοι από εμάς ζούμε με χρόνιες ασθένειες αντιμετωπίζουμε καθημερινά προκλήσεις. Αυτές οι προκλήσεις μπορούν να κάνουν τη ζωή μας απρόβλεπτα δύσκολη, αυξάνοντας το επίπεδο άγχους μας και την ευαλωτότητά μας σε θέματα σωματικής και ψυχικής υγείας. Εάν η τέχνη μπορεί να μειώσει το άγχος, δεν ήταν μια καλή ιδέα να τη χρησιμοποιούμε ως στρατηγική αντιμετώπισης;
- Η τέχνη ενισχύει την αυτογνωσία και την αυτοέκφραση.
Όταν δημιουργούμε τέχνη, παίρνουμε αποφάσεις για το τι μας αρέσει. Ποια χρώματα μας αρέσουν; Ποια σχήματα μας ελκύουν; Ποιες υφές απολαμβάνουμε; Μπορεί να νομίζετε ότι δεν έχετε άποψη για αυτές τις ερωτήσεις, αλλά έχετε! Το να κάνεις τέχνη σημαίνει να κάνεις επιλογές. για να κάνουμε επιλογές προϋπόθεση είναι να δίνουμε προσοχή στον εσωτερικό μας εαυτό καθώς αξιολογούμε ποια στοιχεία μας ευχαριστούν και ποια όχι. Όχι μόνο συντονιζόμαστε με τον εαυτό μας όταν δημιουργούμε, αλλά εκφραζόμαστε επίσης κάνοντας μια εξωτερική αναπαράσταση του εσωτερικού μας κόσμου. Η αυτογνωσία και η αυτοέκφραση είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τα άτομα που ζουν με χρόνιες ασθένειες. Η τέχνη – ένας τρόπος προσδιορισμού και έκφρασης της ταυτότητας – μπορεί να είναι ένας τρόπος να εδραιώσουμε και να διευρύνουμε την αυτοαντίληψη μας.
- Η τέχνη μας συνδέει με τους άλλους.
Όσοι από εμάς ζούμε με χρόνιες ασθένειες βιώνουμε συχνά σωματική και συναισθηματική απομόνωση. Η σύνδεση μέσω της τέχνης μπορεί να ξεπεράσει αυτή την απομόνωση. Όταν δείχνουμε στους άλλους την τέχνη μας, τους δείχνουμε ποιοι είμαστε. Μπορεί να μοιραστούν μαζί μας πώς νιώθουν για το έργο μας, να μας ρωτήσουν πώς εμπνευστήκαμε να δημιουργήσουμε ό,τι δημιουργήσαμε, ώστε να ανοίξει ένας διάλογος. Επιπλέον, όσοι από εμάς απολαμβάνουμε την τέχνη αναπόφευκτα εμπνεόμαστε από τις δημιουργίες άλλων. Βρισκόμαστε σε αναζήτηση και περιέργεια για τα έργα τέχνης άλλων ανθρώπων.
- Η τέχνη μας βγάζει έξω από τα όρια του σώματός μας.
Η δημιουργία αλλάζει και διευρύνει το μυαλό μας, μαθαίνοντάς μας να είμαστε σε εγρήγορση στις άπειρες λεπτομέρειες του κόσμου γύρω μας. Όταν αισθανόμαστε άρρωστοι, είναι συχνά δύσκολο να εστιάσουμε σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον πόνο μας. Η δημιουργία τέχνης στρέφει την προσοχή μας προς τα έξω. Οι άνθρωποι που δημιουργούν συχνά περιγράφουν τη διαδικασία σα να βρίσκονται σε μια ευχάριστη «ροή» στην οποία χάνουν την αίσθηση του χρόνου, των ανησυχιών και του σωματικού πόνου. Όταν έχουμε την εμπειρία να αξιοποιήσουμε αυτή τη ροή, αποκτούμε πρόσβαση σε ένα δημιουργικό μέρος του μυαλού μας που συνεχίζει να μας ευχαριστεί ακόμα και όταν δεν κάνουμε τέχνη. Παρατηρούμε χρώμα και μορφή στη φύση, στην αρχιτεκτονική και το σχέδιο, στις άπειρες λεπτομέρειες του κόσμου. Μπορούμε να απολαύσουμε τα ευαίσθητα φύλλα ενός φυτού εσωτερικού χώρου που αναπνέει στο σαλόνι μας. Η ζωή μας διευρύνεται με τρόπους που το σώμα μας δεν μπορεί να περιορίσει.
