Αν σταθείτε σαν την Wonder Woman ή τον Superman, θα νιώσετε πιο δυνατοί; Θα είστε πραγματικά πιο δυνατοί; Οι ερευνητές ψυχολογίας έχουν ερευνήσει αυτά τα ερωτήματα για δεκαετίες. Άλλωστε, μυαλό και σώμα είναι αλληλένδετα. Το πώς στέκεστε ή κάθεστε μπορεί να σας δώσει ανατροφοδότηση για το πώς αισθάνεστε και τα συναισθήματά σας συχνά αποκαλύπτονται από τον τρόπο που κρατάτε τον εαυτό σας.
Μια σημαντική μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2010 πρότεινε ότι οι στάσεις δύναμης – στάσεις σώματος όπως μια ευρεία στάση με τα χέρια στους γοφούς ενώ στέκεστε ή να σφίγγετε τα χέρια σας πίσω από το κεφάλι σας και να βάζετε τα πόδια σας σε ένα γραφείο ενώ κάθεστε – αύξησαν τα επίπεδα της ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνη και μειωμένα επίπεδα κορτιζόλης, της κύριας ορμόνης του στρες. Τα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης και τα χαμηλά επίπεδα κορτιζόλης συνδέονται με την αφοβία, την ανάληψη κινδύνου και την αναισθησία στην τιμωρία. Από εκεί, οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι το power posing θα μπορούσε να επηρεάσει το πώς αισθάνονται οι άνθρωποι, πώς ενεργούν και πώς τους αντιλαμβάνονται οι άλλοι.
Αυτά τα ευρήματα τράβηξαν τεράστια προσοχή έξω από το εργαστήριο. Το power posing διαφημίστηκε ως τρόπος βελτίωσης της ζωής κάποιου και η ιδέα απογειώθηκε στη λαϊκή κουλτούρα. Η σκόπιμη υιοθέτηση της στάσης ενός ισχυρού ατόμου θα μπορούσε προφανώς να σας δώσει την αυτοπεποίθηση και την εμφάνιση ενός ισχυρού ατόμου. Όμως, τα επόμενα χρόνια, ορισμένοι ερευνητές δεν μπορούσαν να επαναλάβουν τα αρχικά ευρήματα όταν προσπάθησαν να επαναλάβουν τα πειράματα. Η επικεφαλής συγγραφέας της αρχικής μελέτης παραδέχτηκε τα λάθη και απομακρύνθηκε από αυτό. Από τότε, υπάρχει μια έντονη συζήτηση σχετικά με το εάν η ενασχόληση με πόζες εξουσίας κάνει πραγματικά κάτι.
Σε μια προσπάθεια να καταλάβουμε ποια ευρήματα ισχύουν και ποια όχι, πραγματοποιήθηκε μια μετα-αναλυτική ανασκόπηση – δηλαδή, συνδυάστηκαν δεδομένα από όλες τις διαθέσιμες έρευνες για το θέμα. Με βάση δεκάδες μελέτες, προτάθηκε ότι υπάρχει κάτι στην ιδέα των πόζες δύναμης, ακόμα κι αν η έρευνα ήταν υπερβολική στο παρελθόν. Η συγκέντρωση έγινε σε δύο τύπους θέσεων σώματος.
- Ο πρώτος τύπος περιλάμβανε πόζες εξουσίας. Παραδείγματα πόζες υψηλής ισχύος θα ήταν η όρθια ή η καθιστή στάση με πολύ εκτεταμένο τρόπο, καταλαμβάνοντας πολύ χώρο. Μια στάση χαμηλής ισχύος θα ήταν να σταυρώνετε τα πόδια σας και να διπλώνετε τα χέρια σας ενώ στέκεστε ή να σκύβετε το κεφάλι σας και να βάζετε τα χέρια σας στην αγκαλιά σας ενώ κάθεστε.
- Ο δεύτερος τύπος περιλάμβανε όρθιες στάσεις, όπως να στέκεσαι όρθια ή να κάθεσαι όρθια σε μια καρέκλα αντί να σκύβεις το κεφάλι και να σωριάζεσαι. Θεωρητική και εμπειρική έρευνα έχει προτείνει ότι οι στάσεις εξουσίας είναι μη λεκτικές εκφράσεις κυριαρχίας, ενώ οι όρθιες στάσεις είναι εκδηλώσεις κύρους.
Στη συνέχεια, χτενίστηκαν 12 επιστημονικές βάσεις δεδομένων με όρους αναζήτησης, όπως «θέση σώματος» και «πόζα δύναμης». Αυτό το κυνήγι έδειξε πάνω από 24.000 δυνητικά σχετικές μελέτες. Συμπεριελήφθησαν μόνο αυτές που τυχαία ανάθεσαν τους συμμετέχοντες σε διαφορετικές ομάδες. Μόνο αυτός ο πειραματικός σχεδιασμός επιτρέπει στους ερευνητές να βγάλουν συμπεράσματα σχετικά με την αιτία των επιπτώσεων που εντοπίζουν. Συχνά, εάν μια μελέτη δεν βρίσκει μια σύνδεση μεταξύ των παραγόντων που διερεύνησε, η έρευνα δεν καταλήγει να δημοσιεύεται.
Λόγω αυτού του φαινομένου, που ονομάζεται μεροληψία δημοσίευσης, στάλθηκαν αιτήματα για μη δημοσιευμένα δεδομένα σε ερευνητές από έξι διαφορετικές επιστημονικές εταιρείες. Επικοινωνία έγινε επίσης και με τους 21 ερευνητές που είχαν συγγράψει τουλάχιστον δύο άρθρα σχετικά με τις θέσεις του σώματος για να ρωτήσουμε εάν είχαν αδημοσίευτες μελέτες. Πάνω από το ένα τέταρτο των επιπτώσεων προήλθαν από μη δημοσιευμένες μελέτες.
Τι άντεξε και τι όχι
Η ανασκόπηση εξέτασε τρεις τύπους πιθανών επιπτώσεων που θα μπορούσαν να έχουν οι στάσεις ισχύος και οι όρθιες θέσεις. Πρώτον, υπήρξαν αποτελέσματα που αναφέρθηκαν από τον εαυτό τους, όπως το αίσθημα δύναμης, αυτοπεποίθησης και θετικής διάθεσης. Αυτού του είδους τα αποτελέσματα ήταν στατιστικά σημαντικά και ισχυρά, που σημαίνει ότι παρατηρήθηκαν ξανά και ξανά σε πολλές μελέτες. Οι άνθρωποι είπαν στους ερευνητές ότι ένιωθαν πιο δυνατοί όταν έκαναν στάσεις δύναμης και όρθιες στάσεις.
Έπειτα, υπήρχαν συμπεριφορικά αποτελέσματα, όπως πόσο καιρό θα παραμείνουν οι συμμετέχοντες σε μια εργασία, αν επέδειξαν αντικοινωνική συμπεριφορά και πόσο προσανατολισμένοι στη δράση ήταν. Οι ερευνητές εντόπισαν αυτές τις επιπτώσεις σε πολλές μελέτες επίσης, αλλά τα ευρήματα ήταν λιγότερο αξιόπιστα και περισσότερο υπόκεινται σε μεροληψία δημοσίευσης. Τέλος υπήρχαν φυσιολογικές επιδράσεις όπως τα επίπεδα ορμονών, ο καρδιακός ρυθμός και η αγωγιμότητα του δέρματος, που συχνά αποτελεί έναν τρόπο μέτρησης του άγχους σε ερευνητικές μελέτες ψυχολογίας.
Στη μετα-ανάλυση, αυτά τα αποτελέσματα δεν ήταν στατιστικά σημαντικά σε όλες τις μελέτες. Ήταν σε αυτόν τον τομέα που η έρευνα πόζα ισχύος δεν άντεξε. Το να παίρνετε απλώς εκτεταμένες θέσεις σώματος δεν επηρεάζει τις ορμόνες ή άλλους φυσιολογικούς δείκτες όπως πιστεύαμε προηγουμένως. Βρέθηκαν αυτές τις αυτοαναφερόμενες και συμπεριφορικές επιδράσεις σε μελέτες από δυτικές χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο που ευνοούν το άτομο και σε ανατολικές χώρες όπως η Κίνα, η Ιαπωνία και η Μαλαισία που ευνοούν το συλλογικό.