Η Gabriela F. Carvalho, P.T., Ph.D., από την Ιατρική Σχολή Ribeirão Preto στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο στη Βραζιλία, και οι συνεργάτες της διεξήγαγαν μια συγχρονική μελέτη στην οποία συμμετείχαν ασθενείς με διάγνωση επεισοδιακής ημικρανίας με αύρα (MWA), χωρίς αύρα (MWoA) και χρόνιας ημικρανίας (CM) (30 συμμετέχοντες ανά ομάδα) και 30 άτομα χωρίς πονοκέφαλο, ως ομάδα ελέγχου. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε αξιολόγηση συμπεριλαμβανομένου του Έλεγχου της Αισθητηριακής Οργάνωσης (SOT) για την αξιολόγηση της διαταραχής της ισορροπίας και της ωτονευρολογικής εξέτασης και συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με το φόβο της πτώσης, την αναπηρία με ζάλη και την κινησιοφοβία.
Τα ευρήματα της μελέτης
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όλες οι ομάδες συμμετεχόντων που είχαν ημικρανίες είχαν χαμηλότερες σύνθετες βαθμολογίες Έλεγχου της Αισθητηριακής Οργάνωσης – SOT από την ομάδα ελέγχου. Οι ομάδες MWA – με αύρα – και CM -χρόνιας ημικρανίας – εμφάνισαν μεγαλύτερη αιθουσαία και οπτική λειτουργική εξασθένηση σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που είχαν ημικρανίες δίχως αύρα – MWoA. Κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης, τα συμβάντα πτώσης τεκμηριώθηκαν συχνότερα μεταξύ ασθενών με ημικρανία. Παρατηρήθηκαν συσχετίσεις για τις βαθμολογίες SOT με φόβο πτώσης, αναπηρία με ζάλη, κινησιοφοβία και συχνότητα ημικρανίας. Όταν χρησιμοποιήθηκε ως συμμεταβλητή στην ανάλυση, η διάγνωση της αιθουσαίας ημικρανίας δεν είχε σημαντική επίδραση στα αποτελέσματα της μελέτης.
«Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν την ανάγκη για μια πιο προσαρμοσμένη προσέγγιση για την αποκατάσταση των αισθητηριακών συστημάτων που είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο της στάσης σε ασθενείς με ημικρανία, ειδικά όταν αναφέρεται αύρα ή υψηλή συχνότητα κρίσεων», γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης ως συμπέρασμα.
