Στο τέλος της ζωής, οι άνθρωποι μπορεί να πρέπει να βασίζονται σε άλλους για βοήθεια με το ντους, το ντύσιμο και την τουαλέτα. Αυτή η απώλεια της ιδιωτικής ζωής και της ανεξαρτησίας μπορεί να είναι αντιφατική και δύσκολη. Κάποιοι ερευνητές εργοθεραπείας από την Αυστραλία πρόσφατα πήραν συνέντευξη από 18 άτομα που λαμβάνουν παρηγορητική φροντίδα. Τους ρώτησαν για το πώς αισθάνονται όταν χάνουν την ανεξαρτησία τους με την αυτοεξυπηρέτηση. Πιο συγκεκριμένα αναφέρθηκαν στην προσωπική τους υγιεινή, καθώς η λειτουργία μειώνεται με την πρόοδο της νόσου. Η μελέτη στοχεύει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τον τρόπο παροχής καλύτερης φροντίδας στους ανθρώπους στο τέλος της ζωής τους.
Λεπτομέρειες για τη μελέτη
Ο επικεφαλής ερευνητής ονομάζεται Dr. Deidre Morgan και είναι εργοθεραπευτής του Πανεπιστημίου Flinders. Ο ίδιος κατέχει 26 χρόνια κλινικής εμπειρίας. Σημειώνει ότι το σαφές μήνυμα είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι τρόποι για την παροχή βοήθειας για την προσωπική υγιεινή που μπορεί να διαφυλάξουν ή να θέσουν σε κίνδυνο την αξιοπρέπεια ενός ατόμου. Στον πυρήνα του, καταλήγει στην αποτελεσματική αμφίδρομη επικοινωνία και στην παροχή ευκαιριών στο άτομο να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνει φροντίδα. “Το να ρωτάτε ένα άτομο σε ποια μέρη της προσωπικής του υγιεινής θέλει βοήθεια, σε ποια μέρη θέλει να κάνει ο ίδιος και πώς θέλει να παρέχεται αυτή η βοήθεια μπορεί να ενισχύσει την αίσθηση της επιλογής και του ελέγχου της φροντίδας του ατόμου”. Αυτό αναφέρει ρητά ο Dr. Deidre Morgan.
Οι ερευνητές με εμπειρογνώμονες εργοθεραπείας από το Πανεπιστήμιο Flinders, το Peter MacCallum Cancer Center, το Πανεπιστήμιο Monash και τις κυβερνητικές υπηρεσίες της SA, λένε ότι η μελέτη είναι μια ζωτικής σημασίας αναφορά για τους επαγγελματίες υγείας. Στόχος τους είναι να ευαισθητοποιήσουν σχετικά με τις ευθύνες τους να επιτρέψουν την παροχή υπηρεσιών και ακόμη και την υποστήριξη μερικής ανεξαρτησίας. “Αυτό που κάνουμε και αυτό που λέμε μπορεί να επηρεάσει βαθιά την αξιοπρέπεια ενός ατόμου-ειδικά αν βοηθάμε σε οικείες εργασίες όπως το ντους και η τουαλέτα”, λέει η συν-συγγραφέας Celia Marston, από το Κέντρο Καρκίνου Peter MacCallum στη Μελβούρνη. “Είναι κρίσιμο να ακούμε πώς ένα άτομο θέλει να μοιάζει ή να μην μοιάζει η φροντίδα.”
Μια συμμετέχουσα, μια 65χρονη επαγγελματίας γυναίκα σε προχωρημένο στάδιο καρκίνου, είπε στους ερευνητές ότι η απώλεια της ελευθερίας και της εξάρτησης από την προσωπική υγιεινή ήταν τόσο αντιφατική που δεν μπορούσε να ζητήσει τη βοήθεια που πραγματικά ήθελε. Αυτό δείχνει πόσο σημαντικό είναι για τους φροντιστές να δημιουργούν ευκαιρίες στους ανθρώπους να εκφράζουν τη βοήθεια που θέλουν, καταλήγουν οι ερευνητές.
