Η σημερινή καθημερινότητα είναι έτσι δομημένη που ξεχνάμε πως όσα έχουμε, δεν είναι δεδομένα. Ξεχνάμε να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε καθαρά τι υπάρχει γύρω μας. Ξεχνάμε ότι αναπνέουμε και ζούμε αυτή τη στιγμή. Μήπως παίρνετε ως δεδομένα όλα όσα έχετε; Αν ναι, είναι η ώρα να το αλλάξετε. Γιατί αυτή η στάση μπορεί να σας στερήσει τη χαρά. Χάνουμε τη δύναμη, τον σκοπό μας. Δεν σταματάμε για να μυρίσουμε πια τα τριαντάφυλλα.
Γιατί όταν παίρνουμε τα πράγματα ως δεδομένα μπορεί να στερηθούμε τη χαρά
Εγωισμός
Όταν δεν έχουμε κανένα βαθμό ευγνωμοσύνης, σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας. Είναι πιθανό να απομονωθούμε από τους σημαντικούς για εμάς ανθρώπους και να νοιαζόμαστε μόνο για τις δικές μας ανάγκες. Αρχίζουμε να θέλουμε όλο και περισσότερα χωρίς να συνυπολογίζουμε τι θέλουν οι άλλοι.
Αρνητικά συναισθήματα
Σύμφωνα με γνωστή έρευνα του ερευνητή Robert Emmons, η ευγνωμοσύνη μειώνει την κατάθλιψη και αυξάνει την ευτυχία. Αυτό σημαίνει ότι συνδέεται άμεσα με την ψυχική υγεία και τα συναισθήματα. Αυτό σημαίνει ότι σε ψυχολογικό επίπεδο, η ευγνωμοσύνη τονώνει τη διάθεση και τη συνολική μας ψυχική ευεξία. Συγκεκριμένα απελευθερώνονται ντοπαμίνη και σεροτονίνη στον εγκέφαλο, κάνοντάς μας να νιώθουμε χαρά.
Εγκαθιδρύεται η ανασφάλεια
Αν δεν μπορούμε να δούμε την αξία μας, κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτό. Χρειάζεται να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τα πλεονεκτήματα, αλλά και να «αγκαλιάζουμε» τα μειονεκτήματά μας. Γιατί αυτά είναι στο σύνολό τους που μας δίνουν τη μοναδικότητά μας. Άλλωστε, από εκεί πηγάζει η δύναμή μας.
Η ψυχική μας ανθεκτικότητα καταπνίγεται
Τι έχετε πετύχει τελευταία για το οποίο να είστε περήφανοι; Αντιληφθήκατε μέσα από αυτό τη δύναμη και την ανθεκτικότητα που έχετε; Αυτή η τελευταία συνήθως καταπνίγεται αν δεν μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα τι έχουμε να προσφέρουμε σε εμάς τους ίδιους και στον υπόλοιπο κόσμο. Για να ενδυναμώσουμε την ψυχική μας ανθεκτικότητα, χρειάζεται πρώτα να δούμε τους τρόπους με τους οποίους τα έχουμε ήδη καταφέρει στη ζωή, καθώς και τις ασπίδες που έχουμε κατασκευάσει και χρησιμοποιούμε επιτυχώς ώστε να αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια της ζωής.
Είμαστε λιγότερο «στη στιγμή»
Πότε ήταν η τελευταία φορά που απολαύσατε ένα ηλιοβασίλεμα ή μια δύση; Πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε την βροχή να πέφτει πάνω σας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που χαμογελάσατε σε έναν άγνωστο; Πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε πραγματικά ζωντανοί; Όταν παίρνουμε τη ζωή ως δεδομένη, αυτή μπορεί να μας στερήσει ένα δώρο: το να ζούμε στη στιγμή και να απολαμβάνουμε αυτό το μοναδικό συναίσθημα του εδώ και τώρα, της πλήρωσης.