Τα απωθημένα συναισθήματα αναφέρονται σε συναισθήματα των οποίων η εμπειρία αποφεύγεται ασυνείδητα και διαφέρουν από τα καταπιεσμένα ή κατεσταλμένα συναισθήματα, που είναι συναισθήματα που σκοπίμως αποφεύγετε, επειδή δεν γνωρίζετε ακριβώς πώς να τα αντιμετωπίσετε.
Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι εσείς και ο σύντροφός σας είχατε έναν καυγά και αποφασίσατε να χωρίσετε εκείνο το βράδυ. Πρέπει, ωστόσο, το επόμενο πρωί να συναντηθείτε με έναν σημαντικό πελάτη στη δουλεία σας, οπότε αποφασίζετε να καταστείλετε ή να απομακρύνετε τα συναισθήματά σας μέχρι να φτάσετε ξανά στο σπίτι και να μπορείτε να επιστρέψετε σε αυτά.
Η καταστολή μπορεί μερικές φορές να είναι μια καλή βραχυπρόθεσμη λύση, αρκεί να φροντίσετε να αντιμετωπίσετε αυτά τα συναισθήματα αργότερα. Τα απωθημένα συναισθήματα, από την άλλη πλευρά, δεν υφίστανται επεξεργασία, διότι αγνοούμε την ύπαρξή τους. Αλλά το γεγονός ότι τα αγνοούμε, δεν σημαίνει ότι εξαφανίζονται. Αντ’ αυτού, μπορεί να εμφανίζονται ως μια σειρά ψυχολογικών ή σωματικών συμπτωμάτων.
Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Πώς γίνεται να αγνοούμε τα συναισθήματά μας και να μην έχουμε πρόσβαση σε αυτά; Με άλλα λόγια, πώς γίνεται να μην μπορώ να νιώσω τα συναισθήματά μου; Η συναισθηματική απώθηση πάει πίσω πολύ στις παιδικές μας εμπειρίες. Πολλά από αυτά που μαθαίνουν τα παιδιά για τη συμπεριφορά και την επικοινωνία προέρχονται από τους κύριους φροντιστές τους.
Έτσι, πιθανότατα θα αισθανθείτε αρκετά άνετα να εκφράσετε τα συναισθήματά σας, εάν οι φροντιστές σας, συχνά, μιλούσαν για τα συναισθήματά τους, σας ενθάρρυναν να μοιραστείτε πώς οι εμπειρίες σας έκαναν να νιώσετε, χωρίς να επικρίνουν ή να αμφισβητούν τις συναισθηματικές σας εκφράσεις.
Ωστόσο, οι ενήλικες με καταπιεσμένα συναισθήματα, συχνά, αισθάνονται ότι δεν έχουν επαφή ή αποσυνδέονται από τα συναισθήματά τους, επειδή είχαν διαφορετική παιδική εμπειρία. Για παράδειγμα, μπορεί να έχετε μάθει να καταπίνετε τα συναισθήματά σας, εάν οι φροντιστές σας σπάνια έδειχαν τη συγκίνησή τους ή μιλούσαν για τα συναισθήματά τους. Μπορεί ακόμη να απέδιδαν ντροπή ή να απαντούσαν με τιμωρία στην έκφραση των συναισθημάτων σας ή να αρνήθηκαν, ολοκληρωτικά, την εμπειρία σας.
Εάν το να δείχνετε τα συναισθήματά σας στην παιδική σας ηλικία οδήγησε σε οδυνηρά αποτελέσματα, πιθανώς μάθατε ότι ήταν πολύ πιο ασφαλές να τα αποφύγετε εντελώς. Έτσι, ως ενήλικας, μπορεί να συνεχίσετε να θάβετε έντονα συναισθήματα χωρίς να συνειδητοποιείτε ότι το κάνετε.