Ένας κοινός εντερικός ιός, o εντεροϊός, στην πρώιμη παιδική ηλικία μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για μεταγενέστερη κοιλιοκάκη σε παιδιά με αυξημένο γενετικό κίνδυνο γι’ αυτήν τη πάθηση, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal. Η κοιλιοκάκη είναι μια πεπτική πάθηση που προκαλείται από μια ανεπιθύμητη αντίδραση απέναντι στη γλουτένη, μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στο σιτάρι, το κριθάρι και τη σίκαλη. Πιστεύεται ότι αναπτύσσεται από ένα συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Προηγούμενες μελέτες υποδεικνύουν ότι οι μολύνσεις του στομάχου και των εντέρων, οι οποίες είναι κοινές κατά την παιδική ηλικία, παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της κοιλιοκάκης. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στέρεα συμπεράσματα. Έτσι, οι ερευνητές εξέτασαν αν οι λοιμώξεις από εντεροϊό και αδενοϊό – πριν από την ανάπτυξη αντισωμάτων της κοιλιοκάκης – ήταν πιο συχνές σε παιδιά που αργότερα διαγνώστηκαν με κοιλιοκάκη, σε σύγκριση με εκείνα που δεν διαγνώστηκαν. Μεταξύ των 2001-2007, προσλήφθηκαν 220 Νορβηγικά παιδιά που όλα έφεραν τόσο το HLA DQ2 όσο και το DQ8 γενετικό αποτύπωμα. Η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών με κοιλιοκάκη φέρει τουλάχιστον ένα από αυτά.
Το 40% του πληθυσμού να είναι γενετικά επιρρεπές σε κοιλιοκάκη
Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα κοπράνων από την ηλικία των 3-36 μηνών για να ανιχνεύσουν τους ιούς και τα δείγματα αίματος δοκιμάστηκαν για αντισώματα σε ηλικίες 3, 6, 9 και 12 μηνών, και στη συνέχεια ετησίως μέχρι το 2016. Μετά από περίπου 10 χρόνια, 25 παιδιά διαγνώστηκαν με κοιλιοκάκη.
Ο εντεροϊός βρέθηκε σε 370, ήτοι στο 17% των δειγμάτων κοπράνων που συνολικά ήταν 2135. Από τα 220 παιδιά τα 73 είχαν τουλάχιστον ένα θετικό δείγμα. Και ήταν πολύ πιο συχνός στα δείγματα που συλλέχθηκαν πριν από την εμφάνιση αντισωμάτων έναντι της κοιλιοκάκης. Υπήρξε μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης στον εντεροϊό και του μεταγενέστερου κινδύνου εμφάνισης κοιλιοκάκης, αλλά ο αδενοϊός δεν συνδέθηκε με την ανάπτυξη της νόσου.
