ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
Ή εκπομπή υγείας Οpinion Ηealth του healthweb.gr με τη Νικολέτα Ντάμπου φιλοξενεί την νέα πρόεδρο του Συλλόγου Καρκινοπαθών ΚΕΦΙ Ελισάβετ Ψιλοπούλου η οποία μιλάει για τα προβλήματα των ατόμων με καρκίνο και τις δράσεις του συλλόγου .
Κυρία Ψιλοπούλου, θα ήθελα ως η νέα Πρόεδρος πλέον του Συλλόγου Καρκινοπαθών ΚΕΦΙ να μιλήσουμε για το όραμά σας. Εσείς φυσικά είστε μέλος χρόνια στο ΚΕΦΙ, οπότε είστε ενεργή σ’ όλες τις δράσεις. Από εδώ και πέρα, ποιο είναι το όραμά σας;
Καταρχάς το όνομα του Συλλόγου ΚΕΦΙ είναι να δίνει βοήθεια, όπως έχει δώσει τόσα χρόνια. Και εγώ τον Σύλλογο ΚΕΦΙ τον γνώρισα όταν ασθένησα και πήγα για να πάρω ψυχολογική βοήθεια. Αυτή τη βοήθεια θέλησα να επιστρέψω και μπήκα στο Διοικητικό Συμβούλιο και από τις διάφορες θέσεις στις οποίες υπηρέτησα. Έφτασα αυτή τη στιγμή να είμαι Πρόεδρος του Συλλόγου και να διεκδικώ μαζί με άλλους Φορείς και Συλλόγους Καρκινοπαθών τα αιτήματα των ασθενών, τα οποία πιστέψτε με είναι πάρα πολλά.
Στο μυαλό σας πώς σκέφτεστε να είναι ο Σύλλογος τα επόμενα 5 χρόνια;
Ο Σύλλογος προσδοκούμε ότι θα είναι αρκετά πιο μεγάλος. Οι ανάγκες των ασθενών μεγαλώνουν. Βέβαια έχουν αρχίσει να μαθαίνουν και οι ασθενείς ότι έχουν αρκετά δικαιώματα, πράγματα τα οποία εμείς ως ασθενείς δεν τα γνωρίζαμε καν. Υπάρχει λοιπόν μία ενημερωτική ιστοσελίδα στο Site του Συλλόγου μας, αλλά υπάρχει και Κοινωνική Λειτουργός, η οποία ενημερώνει όλους τους καρκινοπαθείς για τα δικαιώματα τα οποία έχουν,. Υπάρχει επίσης ψυχολογική υποστήριξη, η οποία δεν είναι μόνο για τους ασθενείς αλλά και για τους συγγενείς, για τους φροντιστές, οι οποίοι σηκώνουν τελικά ένα πολύ μεγάλο βάρος και οι οποίοι πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν τολμούν να το εκφράσουν. Σκέφτονται πως «Αυτή τη στιγμή προέχει ο ασθενής και όχι εγώ, αυτά τα οποία κουβαλάω και θα πρέπει να στηρίξω».
Βεβαίως σε ό, τι αφορά στους ασθενείς πάντα κυρία Ψιλοπούλου προκύπτουν διάφορα θέματα. Tώρα στο κομμάτι των ανθρώπων που ζουν με τον καρκίνο, θα ήθελα να ξεκινήσουμε από μία απλή σκέψη που κάνει πολύς κόσμος όταν ακούει από το γιατρό του ότι πλέον νοσεί από τον καρκίνο. Έχω ακούσει πολλές φορές μιλώντας με ανθρώπους που διαγνώστηκαν με τον καρκίνο να λένε «Είμαι στεναχωρημένος γιατί θα πεθάνω». Τι εχετε να πείτε γι’ αυτό κυρία Ψιλοπούλου;
Σαφέστατα τα πράγματα έχουν αλλάξει εκπληκτικά, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση σε σχέση με το τι συνέβαινε πριν 15 και 20 χρόνια. Πράγματι ακούγοντας ένας ασθενής το πόρισμα του γιατρού ότι έχει καρκίνο, αυτόματα φαντάζεται ότι θα πεθάνει και αυτό διότι δυστυχώς ανακοινώνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα μέσα επικοινωνίας τους ασθενείς οι οποίοι χάνονται και ιδίως στους επώνυμους. Πρέπει όμως να σκεφτούμε πόσοι άλλοι επώνυμοι έχουν επιβιώσει αυτά τα χρόνια και δεν τους αναφέρει κανένας.
Κυρία Ψιλοπούλου έχετε δίκιο. Δηλαδή αναφέρεται κάποιος διάσημος ότι πέθανε γιατί νοσούσε από καρκίνο. Δεν αναφέρεται ότι ο τάδε διάσημος ξεπέρασε τον καρκίνο, οπότε κάπου υπάρχει μία λανθασμένη εικόνα.
Ναι, και σημασία έχει σε τι φάση το διέγνωσε, τι στάδιο ήταν, τι θεραπεία πήρε. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα, τα οποία δεν γνωρίζουμε. Απλώς ακούμε ότι κάποιος πέθανε από καρκίνο. Είναι τόσο πολυπαραγοντική ασθένεια ο καρκίνος που δεν σημαίνει ότι αν 2 άνθρωποι έχουν τον ίδιο τύπο καρκίνου θα έχουν και την ίδια εξέλιξη.
Ακριβώς και αυτό είναι κάτι πολύ εξειδικευμένο που αφορά την επιστημονική άποψη, διότι η συνολική εικόνα του ανθρώπου είναι διαφορετική. Εμείς το λέμε πιο πολύ από ψυχολογική πλευρά, κυρία Ψιλοπούλου, μόνο και μόνο για να περάσουμε το μήνυμα στους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή μας ακούνε ότι στο άκουσμα δεν χρειάζεται κανείς να φοβάται ακολουθώντας τις οδηγίες των γιατρών. Πιστεύετε ότι σε αυτό που συζητάμε υπάρχει στίγμα στο καρκίνο τουλάχιστον;
Μέχρι παλαιότερα, μέχρι πριν 1-2 χρόνια υπήρχε πολύ έντονα το στίγμα του καρκίνου από πλευράς και των ασφαλιστικών εταιρειών και των τραπεζών στο να παραχωρήσουν δάνεια. Ακόμα και σε εταιρείες ιδιωτικές που έλεγαν «Τώρα αυτό τον υπάλληλο πώς μπορώ να τον αξιοποιήσω, ιδίως αν είναι σε μία διευθυντική θέση. Πώς θα μπορεί να μου αποδώσει; Θα νιώθει καταβεβλημένος κατά τη διάρκεια των θεραπειών του. Ποιος θα μπορέσει να αναλάβει το έργο του;» Πιστέψτε με ήταν πάρα πολύ βαρύ το φορτίο. Καταρχάς το ότι αποκλειόσουν από διάφορα πράγματα τα οποία θα μπορούσες να αποκτήσεις μαζί με όλους τους άλλους τους ανθρώπους, πιθανόν και αυτοί να έχουν ασθενείς και να μην το γνωρίζουν.
Άρα εδώ μας λέτε κυρία Ψιλοπούλου ότι προκύπτουν τα εξής θέματα: Ότι ο ασθενής με καρκίνο δυσκολεύεται να βρει εργασία αλλά και να πάρει ένα δάνειο καθώς και να ασφαλιστεί. Εσείς ως Σύλλογος και πλέον ως Πρόεδρος έχετε μιλήσει γι’ αυτά τα θέματα με την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας;
Βεβαίως είχαμε μιλήσει παλαιότερα, παρόλο που αυτό το κομμάτι που μόλις σας ανέφερα για το στίγμα ήταν περισσότερο θέμα των ιδιωτικών φορέων, που δείχνουν τώρα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο να συμμορφώνονται και να μη ζητάνε τόσο αναλυτικά στοιχεία εξαιτίας βέβαια και των προσωπικών δεδομένων. Όσον αφορά το Υπουργείο Υγείας, έχουμε κάνει επανειλημμένως διαβήματα και εμείς ο Σύλλογος Καρκινοπαθών αλλά και το δευτεροβάθμιο Όργανό μας που είναι η Ελληνική Ομοσπονδία Καρκίνου, η οποία εκπροσωπεί πάνω από 40 Συλλόγους Καρκινοπαθών σε όλη την Ελλάδα και έχει διεκδικήσει και έχει πετύχει αρκετά πράγματα. Ένα από τα τελευταία πράγματα τα οποία πετύχαμε εμείς προσωπικά σας Σύλλογος μετά την επικοινωνία που είχαμε με τους συμβούλους του Πρωθυπουργού ήταν να θεσμοθετηθεί και στον ιδιωτικό τομέα μια ημέρα δωρεάν άδεια για γυναίκες από 30 έως 70 ετών, προκειμένου να πηγαίνουν να κάνουν προληπτικές εξετάσεις. Αυτή η άδεια δηλαδή να είναι μετ’ αποδοχών, πράγμα το οποίο συμβαίνει στο δημόσιο τομέα και παίρνουν 2 ημέρες άδεια, καθώς και σε κάποιες πολυεθνικές, οι οποίες οικειοθελώς το προσφέρουν. Εξηγήσαμε ότι για θέμα ισότητας και ισονομίας και των φύλων πρέπει και οι γυναίκες που είναι στον ιδιωτικό τομέα να έχουν αυτή την πρόσβαση. Το καλό τώρα είναι ότι με τα προγράμματα τα οποία τρέχουν για την πρόληψη του καρκίνου του στήθους, για τον καρκίνο του παχέος εντέρου, του τραχήλου της μήτρας κτλ. πολύς κόσμος ανακαλύπτει πολύ νωρίτερα πράγματα. Πραγματικά παρακινούμε όλους τους ανθρώπους που τους έρχεται μήνυμα να πάνε να κάνουν τις εξετάσεις τους.
Βεβαίως, η πρόληψη κυρία Ψιλοπούλου είναι σημαντική και πλέον και στο Υπουργείο Υγείας το έχουν δουλέψει και γίνεται μία πολύ σοβαρή δουλειά. Κυρία Ψιλοπούλου, εσείς όπως είπαμε και αρχικά στο ΚΕΦΙ πάντα κάνετε πολλές δράσεις που αφορούν στην υποστήριξη των ασθενών, δηλαδή όπως είπατε, έχετε ψυχολόγους, έχετε ψυχιάτρους, κάνετε workshop, κάνετε εκπαίδευση στους ασθενείς. Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτόν ; Πριν πιάσουμε λίγο το κομμάτι της ψυχικής υγείας, πόσο πολύ βλέπετε ότι ενδυναμώνει τον ασθενή που έχει καρκίνο όλη αυτή την υποστήριξη που τους προσφέρετε.
Η δύναμη που παίρνει νομίζω δεν μπορεί να μετρηθεί. Όλοι όταν ασθενούμε, νιώθουμε ότι όλοι οι άλλοι δεν μας καταλαβαίνουν. Καταρχάς υπάρχουν στο Σύλλογό μας 4 Ομάδες, 2 δια ζώσης και 2 διαδικτυακές, για να υποστηριχθούν από ψυχολόγους οι ασθενείς. Υπάρχει μία Ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης φροντιστών, η οποία φέρνει πολύ μεγάλο βάρος και υπάρχει επίσης μία άλλη Ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης για τους πενθούντες, οι οποίοι και αυτοί φέρνουν ένα βάρος και μία ενοχή ότι δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν ή όσο θα ήθελαν να βοηθήσουν τους τους αγαπημένους τους, οι οποίοι έφυγαν. Θέλω να πω ότι μετά από αρκετά χρόνια που είμαι στο Σύλλογο παρατηρώ ότι ο κόσμος που πήρε τη βοήθεια, άλλοι επιστρέφουν για να συνεχίσουν να την παίρνουν γιατί νιώθουν ότι είναι σε έναν χώρο που ό, τι και να πουν θα τους καταλάβουν και όλοι οι άλλοι ασθενείς που έχουν περάσει το ίδιο φόρτο, την ίδια αγωνία του θανάτου, την ίδια αγωνία της θεραπείας και των αποτελεσμάτων. Στον Σύλλογο Καρκινοπαθών κάνουμε καθημερινή επίσκεψη στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Στους ανθρώπους που κάνουν χημειοθεραπεία κάθε μέρα πηγαίνουν εθελοντές μας οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί πριν από τον κορωνοϊό. Πηγαίναμε και στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Αεροπορίας και στο Στρατιωτικό και στο Ναυτικό Νοσοκομείο, αλλά εξαιτίας του κορωνοϊού είχαμε σταματήσει αυτές τις επισκέψεις και επανήλθαν μόνο στο Λαϊκό. Προς το παρόν οι άνθρωποι οι οποίοι κάνουν χημειοθεραπεία και τη στιγμή που σε βλέπουν και τη στιγμή που περνάει μέσα τους αυτή η χημεία και έχουν μία απόγνωση από το φόβο τι θα έχει συμβεί και βλέπουν εσένα ότι το έχεις ξεπεράσει αυτό και είσαι εδώ. Άλλοι πραγματικά ξεσπούν σε κλάματα, άλλοι λένε πως θέλουν να ξεπεράσουν αυτό το στάδιο που είναι τώρα και θα γίνουν και εκείνοι εθελοντές και να πηγαίνουν σε Νοσοκομεία και να βοηθήσουν.
Κυρία Ψιλοπούλου και εσείς ασχολείστε τόσο πολύ και προσφέρετε πολύ χρόνο από τη ζωή σας για την υποστήριξη του Συλλόγου. Οπότε είσαστε το ζωντανό παράδειγμα, δίνετε κουράγιο, γνώση και εμπειρία και ως πρώην ασθενής.
Και εγώ και όλα τα άλλα μέλη του ΔΣ, γιατί είναι προϋπόθεση βάσει του καταστατικού μας όλο το ΔΣ να είναι πρώην ασθενείς. Σίγουρα δίνουμε το ένα παράδειγμα δύναμης και πιστέψτε με, καμιά φορά συζητάμε με τους άλλους ασθενείς ότι και αν συμβεί θα τον πιάσουμε στην αρχή γιατί κάνουμε συχνά εξετάσεις λόγω του θέματός μας. Δεν αφηνόμαστε μετά από 2-3 χρόνια, αλλά κάθε 3 ή 6 μήνες ξανακάνουμε επαναληπτικές εξετάσεις. Ό, τι και να συμβεί θα είναι στην αρχή.
Ακριβώς κυρία Ψίλοπούλου. Εσείς τώρα μέχρι το τέλος του χρόνου του 2025 ποιες δράσεις θα πραγματοποιήσετε ο Σύλλογος;
Έχουμε ξεκινήσει μία δράση με το τίτλο «Με την έγκαιρη διάγνωση έχεις το χρόνο». Ήδη αρκετοί Δήμοι καλούν το Σύλλογό μας που πηγαίνουμε μαζί με πρώην ασθενείς, να συζητήσουμε το τι αντιμετωπίσαμε αλλά και με γιατρούς οι οποίοι θα πούνε διάφορα συμπτώματα. Βέβαια για κάθε καρκίνο που μας ζητάει ο Δήμος να ενημερώσουμε τους δημότες του επίσης έχουν ευαισθητοποιηθεί και πολλές εταιρείες, οι οποίες θέλουν να ενημερώσουν το προσωπικό τους, να δούνε τα σημάδια τα οποία θα πρέπει να προσέξουν και να μην τα παραγνωρίσουν περισσότερο από φόβο. Άμα τον προλάβουμε στην αρχή, είναι ιάσιμος και συνηθίζω να λέω ότι όταν κάποιος ακούσει ότι έχει ασθενήσει κάποιος με καρκίνο του στήθους, όπου πλέον τείνει να είναι μία ασθένεια σαν τη γρίπη, δηλαδή αρκετός κόσμος έχει ασθενήσει και χιλιάδες έχουν επιβιώσει. Αυτό συμβαίνει διότι εδώ και πολλά χρόνια υπήρχε ενημέρωση στο κοινό τι προειδοποιητικά σημάδια υπάρχουν τα οποία δεν πρέπει να παραβλέψουμε, αλλά πρέπει να τρέξουμε στο γιατρό. Όλοι αυτοί λοιπόν οι ασθενείς οι οποίοι τώρα έχουν επιβιώσει και έχουν περάσει 15, 25, 30 χρόνια από την ασθένειά τους είναι διότι έδωσαν βάση σε αυτά τα σημάδια και αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι λόγω της πρόληψης και της έγκαιρης διάγνωσης.
Εδώ να σημειώσουμε σ’ αυτό που αναφέρετε, γιατί ξεπεράστηκε ο φόβος για τον καρκίνο του μαστού σε μεγάλο ποσοστό; πολύ απλά διότι υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που τον έχουν ξεπεράσει και μετά από πάρα πολλά χρόνια ζουν πάρα πολύ καλά. Οπότε έτσι και ο φόβος ξεπερνιέται μέσα από το παράδειγμα, αλλά και την έγκαιρη διάγνωση και πρόληψη. Τον Απρίλιο έχετε κάποια δράση;
Τον Μάιο έχουμε δράση. Είναι η πέμπτη χρονιά φέτος που τρέχουμε. Συγκεντρωνόμαστε στο Ζάππειο και με τον τίτλο Run Bike Care δηλαδή «Τρέχω, ποδηλατώ και ενδιαφέρομαι και προσέχω για την υγεία μου» θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα ότι οι επιβιώσαντες του καρκίνου είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που έχασαν τη μάχη, αλλά να στείλουμε και τη θετική μας σκέψη και την προσευχή μας σε αυτούς οι οποίοι δεν τα κατάφεραν. Κάθε χρόνο λοιπόν, την πρώτη Κυριακή του Ιουνίου, αλλά ειδικά φέτος θα είναι 25/05, η τελευταία Κυριακή του Μαΐου συγκεντρωνόμαστε στο Ζάππειο για έναν ιερό σκοπό. Θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα ότι ο καρκίνος δεν είναι ανίκητος, ότι όλοι εμείς οι οποίοι τα καταφέραμε αλλά και οι φίλοι μας και οι γνωστοί μας. Άλλος θα ποδηλατήσει για 10 km, άλλος θα τρέξει για 5 km και άλλος θα περπατήσει για 2 km. Θέλουμε όλο τον κόσμο κοντά μας για να περάσουμε και να ενώσουμε τη φωνή μας με όλους αυτούς που τα κατάφεραν ή πιθανόν και με αυτούς οι οποίοι θα νοσήσουν ότι εδώ είμαστε. Τρέξτε, προλάβετε και όλα θα πάνε εξαιρετικά καλά. Έχετε εμπιστοσύνη στους γιατρούς. Γιατί και οι γιατροί πλέον χρησιμοποιούν τις τελειότερες μεθόδους, τα τελειότερα φάρμακα. Υπάρχουνε πράγματα τα οποία εγώ ακούω στο Σύλλογο ότι ακολουθούν ασθενείς, μία θεραπεία η οποία τον καιρό που ασθένησα εγώ δεν υπήρχε καν, ας πούμε, μία ανοσοθεραπεία. Αυτό είναι το πλεονέκτημα πέρα της ενημέρωσης για πρόληψη απέναντι στους γιατρούς.
Αυτό που λέτε κυρία Ψιλοπούλου που αφορά στα νέα εργαλεία των γιατρών, νέες θεραπείες όπως λέτε. Ας πούμε για τον HIV είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα γιατί πλέον έχει γίνει σχεδόν ιάσιμο. Ζει ο ασθενής με πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής. Έτσι και στον καρκίνο, όπως είπαμε για τον καρκίνο του μαστού κτλ. Γι’ αυτό η φαρμακευτική καινοτομία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και εσείς το βλέπετε στους ασθενείς και πρέπει να υποστηρίζεται από την Ευρώπη και από κάθε κράτος-μέλος της Ευρώπης, δηλαδή να βρίσκουν χρήματα τα κράτη-μέλη να εξασφαλίζουν τις θεραπείες των ασθενών, όσο ακριβές και να είναι.
Είναι αλήθεια ότι ήδη υπάρχει η καινοτομία. Συνέχεια γίνονται άλματα, καινούργιες έρευνες και καινούργιες ανακαλύψεις. Εμείς τους ασθενείς μας τους παροτρύνουμε, τους προτρέπουμε να ρωτήσουν τους γιατρούς τους αν μπορούν να μπουν σε μία κλινική μελέτη σε περίπτωση που βλέπουν ότι δεν έχουν το αποτέλεσμα το οποίο θέλουν. Συνεργαζόμαστε με φορείς του εξωτερικού οι οποίοι μας λένε ότι τώρα αυτό τον καιρό τρέχει μία μελέτη αν θα μπορούσε κάποιος ασθενής σας να πάει π.χ. στην Ιταλία μαζί με τον φροντιστή του για να μπει στη μελέτη αυτή. Δηλαδή υπάρχει διάχυτη γνώση, αρκεί να είναι φιλικά προσκείμενος και ο ασθενής και ο γιατρός. Εμείς δίνουμε κατευθυντήριες γραμμές στους ασθενείς μας και πού θα μπορούσαν να ανατρέξουν στα site να δουν ποιες κλινικές μελέτες είναι ανοιχτές.
Είναι σημαντικό που αναφέρετε τις κλινικές μελέτες, γιατί αυτό είναι τόσο ζήτημα του ασθενούς αλλά και του γιατρού, ο οποίος εκείνος μας κατευθύνει και μας δίνει κουράγιο σε κάτι που δεν ξέρουμε, μας κατευθύνει και μας ενθαρρύνει.
Και πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη πραγματικά. Εμείς οι καρκινοπαθείς λέμε ότι τους Ογκολόγους μας τους παντρευόμαστε, με την έννοια ότι και κατά τη διάρκεια των θεραπειών οτιδήποτε προκύψει αλλά και αργότερα συνέχεια τους παίρνουμε τηλέφωνο τους ενοχλούμε.
Άρα να μη φοβάται να συμμετέχει κανείς σε μία κλινική μελέτη που τηρούνται όλες οι σωστές προϋποθέσεις;
Και αυτό είναι επειδή υπάρχει μία κακή επικοινωνία μέσα από τα site ή η προσωπική γνώμη κάποιων ανθρώπων οι οποίοι προσπαθούν να περάσουν το δικό τους μήνυμα, το οποίο πολλές φορές μπορεί να είναι σωστό. Επειδή έχει γίνει αυτή η συζήτηση σε πολλά συνέδρια, εγώ θα σας πω τι παρατηρώ. Παρατηρώ ότι και κάποιοι γιατροί δεν το υποστηρίζουν. Έχω τύχει τελευταία σε ομιλία γιατρού, όπου ουσιαστικά όλη η ομιλία ήταν αποθαρρυντική για να συμμετάσχει κάνεις σε μελέτη, οπότε καλό είναι να αλλάξει λίγο η κουλτούρα όλη για να μπορέσει κανείς να μεταφέρει τη σωστή γνώση και πληροφορία με το σωστό τρόπο. Ως αποτέλεσμα και αυτός ο γιατρός μεθαύριο με αυτό το καινούργιο φάρμακο θα είναι πετυχημένος.
Οπότε κυρία Ψιλοπούλου κλείνοντας θα θέλετε να προσθέσετε κάτι;
Θα ήθελα να προσθέσω ένα πολύ καινοτόμο πρόγραμμα, το οποίο έχει ο Σύλλογός μας. Το 2018 καταθέσαμε το πρόγραμμα «Μαζί και στο Σπίτι» στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και για ένα χρόνο είχαμε χρηματοδότηση για τον Ψυχολόγο και τον Κοινωνικό Λειτουργό που πηγαίνει σε ασθενείς, οι οποίοι πλέον είναι είτε στο τελικό στάδιο, δηλαδή λένε οι γιατροί «Δεν μπορούμε να προσφέρουμε τίποτα άλλο. Πάρτε τον στο σπίτι τον ασθενή να είναι μέσα στο οικείο του περιβάλλον.» Ασθενείς οι οποίοι έχουν καρκίνο, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούν να περπατήσουν. Ξεκινήσαμε λοιπόν αυτό το πρόγραμμα και πιστέψτε με, νιώθουν τόσο ανακουφισμένοι οι ασθενείς, διότι νιώθουν πρώτον ότι δεν τους παρατήσαν, ότι κάποιος τρίτος άνθρωπος ανοίγει την πόρτα του, χτυπάει την πόρτα τους, πηγαίνουν οι ψυχολόγοι μας για 15 συνεχείς συνεδρίες για 15 εβδομάδες και προσφέρουνεβοήθεια όχι μόνο στους ασθενείς αλλά και στους φροντιστές. Γιατί οι φροντιστές σηκώνουν πολύ μεγάλο βάρος στο σπίτι που έχουν τον ασθενή για 24 ώρες και νιώθουν ευγνωμοσύνη γι’ αυτό που προσφέρουμε. Γιατί σου λένε ότι έναν Νοσοκόμο θα τον πλήρωνα για να έρθει να αλλάξει τον καθετήρα ή να για να περάσει έναν ορό, αλλά έναν Ψυχολόγο δεν έχω την πολυτέλεια να τον πληρώσω.
Να σας ρωτήσω πάνω σε αυτό το TEAM που πηγαίνει στο σπίτι του ασθενούς, ποιοι γιατροί συμμετέχουν;
Εμείς πηγαίνουμε μόνο Ψυχολόγους και Κοινωνικούς Λειτουργούς, Νοσηλευτές όχι. Θα σας πω για ποιο λόγο. Να τονίσω εδώ ότι όλα αυτά συνεχίζαμε και τα προσφέρουμε και κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τώρα έχουμε ξανανοίξει πάρα πολύ το πρόγραμμα. Παλαιότερα ήταν στα στενά όρια του Δήμου των Αθηναίων. Τώρα έχει επεκταθεί σε όλη την Αττική. Εμείς πηγαίνουμε όπως σας είπα για να προσφέρουμε ψυχολογική και κοινωνική υποστήριξη. Έχουμε ήδη υπογράψει σύμφωνο συνεργασίας με τον Άγιο Σάββα με το πρόγραμμα ΟΙΚΟΘΕΝ, όπου πηγαίνει Γιατρός και Νοσηλευτής και προσφέρουν πλέον είτε χημειοθεραπεία είτε ανοσοθεραπεία στο σπίτι. Αυτό μπορεί να ενημερώσω τους ασθενείς τους καρκινοπαθείς, ότι ήδη προσφέρεται από τον Άγιο Σάββα, στο νοσοκομείο Μεταξάς εδώ στον Πειραιά από το Θεαγένειο στη Θεσσαλονίκη και από το νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης και είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και εκεί επίσης οι ασθενείς λένε επιτέλους, δεν νιώθω μόνος στο σπίτι. Κάποιος ανοίγει την πόρτα, σκύβει επάνω μου, μου βάζει τον ορό ή όταν φεύγει ο γιατρός ή ο νοσηλευτής ή έρχεται ο ψυχολόγος να μου κρατήσει έστω το χέρι να νιώσω ότι είμαι ζωντανός, ότι είμαι ακόμα με κάποιον άνθρωπο.
Πολύ σημαντικό το πρόγραμμα γιατί όπως λέτε εξυπηρετεί τον ασθενή, αλλά και από ψυχολογικής πλευράς, όταν κάτι έχουμε, θέλουμε να δούμε το Γιατρό. Θέλουμε να δούμε το Νοσηλευτή, τον Ψυχολόγο.
Αυτό το βλέπω εγώ και στο Λαϊκό νοσοκομείο που πηγαίνουμε όπως σας είπα κάθε μέρα. Επειδή συνήθως οι χημειοθεραπείες είναι επαναλαμβανόμενες, δηλαδή αυτός που θα πάει Δευτέρα θα ξαναπάει την επόμενη Δευτέρα ή τη μεθεπόμενη, δηλαδή τις ίδιες ημέρες και ρωτάνε, θα είσαι εδώ την άλλη Δευτέρα, θα είσαι εδώ σε 15 μέρες; Θέλουν να ξαναδούν τα ίδια πρόσωπα, ακόμα και να τους χαϊδέψουν το χέρι. Ακριβώς αυτό το περάσαμε όλοι. Ξέρετε στη διάρκεια της χημειοθεραπείας πραγματικά νιώθεις απόγνωση. Και η μοναξιά είναι δύσκολο πράγμα.
Κυρία Ψιλοπούλου οι άνθρωποι δεν είμαστε πλασμένοι για να είμαστε μόνοι μας. Πάντα η καλή συντροφιά, η αγκαλιά και η αγάπη βοηθάνε πάρα πολύ, οπότε κλείνοντας κυρία Ψιλοπούλου ήθελα να μας πείτε αν είχατε απέναντι σας τον υπουργό Υγείας τι θα του λέγατε;
Καταρχάς θα θέλαμε όλοι το Υπουργείο να έχει περισσότερη ενσυναίσθηση, ειδικά το Υπουργείο Υγείας εν σχέση με τους ασθενείς. Θέλω να πω ότι πρέπει να τους καταλαβαίνει ακόμα και όταν αγανακτούν οι ασθενείς όταν επισκέπτεται κάποιος και βλέπει μία αγανάκτηση ότι περιμένει πάρα πολλή ώρα για να μπει για τη χημειοθεραπεία του ή ότι περιμένει όρθιος στα νοσοκομεία. Οπωσδήποτε να στελεχώσουν τα νοσοκομεία – είναι αίτημα ετών, το οποίο πλέον δεν πηγαίνει παραπέρα. Και τον καιρό που έκανα εγώ χημειοθεραπείες αλλά και τώρα υπάρχουν 1 ή 2 νοσηλευτές να περάσουν χημειοθεραπεία σε πάρα πολλά άτομα. Καταλαβαίνετε αυτό είναι εξαντλητικό και γενικότερα να υπάρχει πιο εύκολη πρόσβαση στα νοσοκομεία. Υπάρχουν καρκινοπαθείς που διαγιγνώσκονται με καρκίνο και σου λένε θα χειρουργηθείς σε 40 μέρες, ενώ νιώθεις μέσα σου ότι έχεις μία βόμβα. Και μετά για τις χημειοθεραπείες του, τις Ακτινοθεραπείες, υπάρχει ένα πρωτόκολλο που πρέπει να ακολουθηθεί ότι μέσα σε 4 έως 6 εβδομάδες μετά την επέμβαση πρέπει να ξεκινήσει η χημειοθεραπεία. Όταν λες στον άλλον δεν μπορώ, παρόλο που έχουν καλυτερεύσει τα πράγματα, τουλάχιστον όσον αφορά τον Άγιο Σάββα και όχι βέβαια στην Περιφέρεια ή για τις ακτινοβολίες ότι μπορεί να περιμένεις χρόνο πραγματικά νιώθει κάθε μέρα που περνάει ο καρκινοπαθής ότι χάνει μια μέρα από τη ζωή του και όχι ότι ωραία είμαι μία μέρα κοντύτερα στο να αρχίσω τη θεραπεία μου. Πρέπει όλοι μας να διεκδικήσουμε από το Υπουργείο και το απαιτούμε πλέον από το Υπουργείο Υγείας να κάνουμε σημαντικά βήματα. Στελέχωση με Γιατρούς και Νοσηλευτές να μειωθούν οι λύσεις αναμονής.
Βεβαίως κυρία Ψιλοπούλου, χάρηκα πάρα πολύ που ήσασταν κοντά μας, μάθαμε τα νέα σας και πάντα μας χαροποιεί αυτό γιατί πάντα και εγώ προσωπικά και το healthweb είμαστε δίπλα στους ασθενείς.
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ και θέλω να τονίσω στους ασθενείς ότι πραγματικά τον καιρό που περνάν τη δοκιμασία και αυτοί και οι συγγενείς τους, οι φροντιστές τους, ας χτυπήσουν την πόρτα κάποιου Συλλόγου ΚΕΦΙ .
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
