Εύη Ορφανού: ‘’Μετά το χειρουργείο ο καρκίνος  είχε  φύγει από πάνω μου ‘’

‘’Ήθελα να ξαπλώσω στο χειρουργικό τραπέζι  με καρκίνο και όταν ξυπνήσω να έχει φύγει από πάνω μου. Αυτό το κατόρθωσα.» , λέει η κ.  Εύη Ορφανού Γ’ Αντιπρόεδρος της Ένωσης Ασθενών Ελλάδας στην συνέντευξη που παραχώρησε στην Νικολέτα Ντάμπου και στην εκπομπή Opinion Health του www.healthweb.gr.

Η κυρία Ορφανού αναμετρήθηκε με τον καρκίνο και βγήκε νικήτρια της μάχης αυτής .  Πάμε να δούμε πως τα κατάφερε . Σχετικά με τη διάγνωση  μας λέει ότι  «Νόσησα πριν από 8 χρόνια από καρκίνο του μαστού. Είμαστε Αθηναίοι εγώ και ο σύζυγός μου. Είχαμε έρθει Ορεστιάδα 15 ημέρες μετά  την διάγνωση με καρκίνο του μαστού. Είχα κάνει 2 μήνες πριν μαστογραφία και δεν φαινόταν τίποτα, αλλά είχα ένα ψηλαφητό εύρημα, οπότε έπρεπε να το δούμε αυτό. Κάναμε έναν υπέρηχο που  έδειξε μια αρκετά μεγάλη παθολογία, δηλαδή 80% για κακοήθεια.’’

 Στην συνέχεια για την αντιμετώπιση λέει η ίδια ‘’ Μετά την διάγνωση πανικοβλήθηκα αρκετά. Ο σύζυγός μου είναι γιατρός ακτινολόγος. Όποτε με βοήθησε αρκετά σε αυτή τη διαδικασία. Πήγαμε σε έναν πολύ καλό φίλο μας χειρουργό σε δημόσιο νοσοκομείο στην Αθήνα, ο οποίος είχε τύχει 10 χρόνια πριν να χειρουργήσει και τη μητέρα μου με καρκίνο του μαστού. Έγινε FNA παρακέντηση και τη δεύτερη φορά, γιατί η πρώτη αστόχησε και βγήκε φυσιολογική, έδειξε κακοήθεια».

Όσο για τις επιλογές που της παρουσιάστηκαν ως προς τη θεραπεία, η κυρία Ορφανού ήταν κάθετη: «Η πρώτη σκέψη που μου πέρασε  από το μυαλό αυτή την ώρα ήταν  “Παναγία μου. Θέλω να δω το παιδί μου να μεγαλώνει. Δεν μπορώ να πεθάνω τώρα.” Ο γιατρός μου είπε ότι μπορούμε να κάνουμε τμηματική, να κάνω ακτινοβολίες. Εγώ όμως είπα όχι, δεν θέλω να το κάνω αυτό στο παιδί μου, να κάνω 40 ακτινοβολίες. Θέλω ολική μαστεκτομή. Όπως το είχα σκεφτεί, ήθελα να ξαπλώσω στο χειρουργικό τραπέζι με καρκίνο και όταν ξυπνήσω, αυτός ο καρκίνος να έχει φύγει από πάνω μου. Αυτό το κατόρθωσα.»

• Μετά την ολική μαστεκτομή, πώς ήταν η εμπειρία για την κυρία Ορφανού; «Η πρώτη εικόνα μετά το χειρουργείο ήταν σοκαριστική για μένα. Ξαφνικά ξυπνάς και λείπει ένας μαστός. Πάει συχνά το χέρι σου συνέχεια εκεί και ψάχνει, γιατί κάτι λείπει.»

Στο χειρουργείο η κυρία Εύη Ορφανού αντιμετώπισε κάποιες δυσκολίες, γιατί το νοσοκομείο δεν διέθετε το ραδιοφάρμακο που χρειαζόταν. Επομένως έπρεπε να πάρει εξιτήριο και αυτό ήταν που την ώθησε να γράψει επιστολή στο Υπουργείο Υγείας. «Έγραψα ποιος άσχετος και ανόητος ημιμαθής πήρε αυτή την απαράδεκτη απόφαση να στερήσει ένα ραδιοφάρμακο από μια μανούλα που το έχει ανάγκη, γιατί αυτό το ραδιοφάρμακο το πληρώναμε  από την τσέπη μας οι ασθενείς . Δεν το πλήρωνε το ταμείο τότε, ενώ τώρα το πληρώνει. Το τηλέφωνο από το Υπουργείο Υγείας δεν άργησε πολύ. Μέσα σε 3 ώρες πήραν τηλέφωνο και οφείλω να πω ότι μετά από 3 ημέρες βρέθηκε το ραδιοφάρμακο στο νοσοκομείο. Έτσι άνοιξε ο δρόμος και για τους υπολοίπους».

• Αν και η έκβαση για την κυρία Ορφανού ήταν θετική, εντούτοις το ψυχολογικό κομμάτι ήταν κάτι πολύ διαφορετικό. «Έπεσα σε πολύ βαριά κατάθλιψη, δεν σηκωνόμουν για 15 ημέρες από το κρεβάτι. Είχα να φάω 10 ημέρες. Δεν έπινα τίποτα. Ήταν μια περίοδος που έχασα 15 κιλά. Εκεί χτύπησε το καμπανάκι ότι χρειάζομαι επαγγελματική βοήθεια για να μπορώ να αντεπεξέλθω και στις κρίσεις πανικού που είχα, αλλά φυσικά και στην κατάθλιψη που είχα. Απευθύνθηκα σε μια ψυχίατρο. Έκανα κάθε εβδομάδα συνεδρίες κανονικά και οφείλω να πω ότι μετά από 2-3 μήνες με είχε σηκώσει κανονικά πάλι στα πόδια μου και οφείλω να πω ότι τώρα είμαι πιο δυνατή από ποτέ.»

Όλα αυτά έκαναν την κυρία Ορφανού να ασχοληθεί με τα κοινά. Όπως λέει: «Ιδρύσαμε τον σύλλογο καρκινοπαθών και σπανίων παθήσεων νομού Έβρου μαζί για ζωή και ξεκινήσαμε τότε και την πορεία μας εδώ στον Έβρο, ώστε κανείς άλλος να μην χρειαστεί να το περάσει αυτό μόνος του και να σπάσουμε λίγο τα ταμπού της επαρχίας.’’ Να τονίζω ‘’ Δεν πρέπει κανένας ασθενείς να ντρέπεται  για τον καρκίνο αφού έρθει  πρέπει να τον πολεμήσεις. Στον σύλλογο   παρέα όλοι μαζί τον πολεμάμε. Κάνουμε διάφορες δράσεις, πάρα πολλές ημερίδες, ποδηλατικούς γύρους και διεκδικούμε το καλύτερο για τον ασθενή».

Πυρκαγιές στον Έβρο

Η κυρία Ορφανού βρίσκεται αυτή την στιγμή στον Έβρο και έζησε όλον τον πύρινο εφιάλτη για 17 ημέρες. Μεταξύ άλλων, η κυρία Ορφανού ανέφερε πως «Εμείς είχαμε την τύχη να μην έρθει τόσο κοντά μας η φωτιά , οπότε ήμασταν πιο τυχεροί. Κάποιοι άλλοι όμως δεν ήταν καθόλου τυχεροί και τους πλησίασε αρκετά. Έχουν χάσει τα ζώα τους, τις δουλειές τους ιδιαίτερα οι μελισσοκόμοι. Όλους αυτούς τους ανθρώπους πραγματικά τους συμπονούμε. Υπάρχουν καρκινοπαθείς ή άτομα που έχουν κάποια άλλη πάθηση ανάμεσά τους, οπότε πρέπει να δούμε πώς θα διαμορφωθεί το αύριο στον Έβρο, γιατί το αύριο αναμένεται πολύ δύσκολο.»

Επανερχόμενη στις πρόσφατες πυρκαγιές στον Έβρο, μας σχολιάζει πως η ίδια αισθάνθηκε βλέποντας την εικόνα της εκκένωσης  του Πανεπιστημιακού  Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, τονίζοντας «Σίγουρα ήταν μια πάρα πολύ τραγική κατάσταση, η οποία πραγματικά σε έβαζε σε σκέψεις, αλλά ήταν και μια μοναδική κατάσταση. Εγώ προσωπικά είπα ότι η ανθρώπινη ζωή φυσικά είναι προτεραιότητα. Κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει ότι και θα υπάρχουν τόσοι καπνοί ώστε να υπάρξει τοξικότητα στον αέρα, αλλά ούτε ότι θα φτάσει τόσο κοντά στο νοσοκομείο. Με την εκκένωση των νοσοκομείων χρειάστηκε να ακυρωθούν χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Μετά από 2 ημέρες όλα μπήκαν πάλι σε μια ομαλή πορεία λειτουργίας, ώστε και οι καρκινοπαθείς όλοι του Νομού να είναι πραγματικά ήρεμοι.»

Παράλληλα, ερωτήθηκε από την παρουσιάστρια από πού αντλεί δύναμη κάποιος καρκινοπαθής; Απαντώντας η κ. Ορφανού είπε «Εγώ προσωπικά άντλησα πάρα πολλή δύναμη από την οικογένειά μου. Η κόρη μου που ήταν 5 ετών με έβλεπε και εγώ της έλεγα ότι η μαμά είχε πυρετό και ερχόταν και μου έβαζε ένα πανάκι στο κούτελο βρεγμένο γιατί το θυμόταν από το δικό της τον πυρετό. Και φυσικά από το σύζυγό μου, καθώς θεωρώ ότι η οικογένεια είναι το παν. Από κει και πέρα φυσικά χρειάζονται ομάδες υποστήριξης ειδικών και γιατρών αλλά σημαντικό είναι  να ακούς άλλους ανθρώπους οι οποίοι  έχουν βιώσει τον καρκίνο  .»

Παρακολουθήστε ολόκληρη την συνέντευξη της κυρίας Εύης Ορφανού εδώ