Υπερφαγία: Αν είχατε ένα παρ’ ολίγον ατύχημα με το αυτοκίνητό σας ή αν έχετε υποστεί τον εκφοβισμό ενός απειλητικού ατόμου, πιθανώς το έχετε νιώσει – μια ψυχολογική αντίδραση σε μια απειλή που ονομάζεται αντίδραση μάχης ή φυγής. Οι καρδιακοί σας παλμοί ανεβαίνουν, το άγχος σας κατακλύζει και μπορεί να τρέμετε ή να ιδρώνετε. Αλλά ώρες αφότου περάσει αυτό το άγχος, μπορεί να νιώσετε μια άλλη αντίδραση – μια ισχυρή επιθυμία για φαγητό παρηγοριάς, αυτό το εξαιρετικά επεξεργασμένο, πλούσιο σε λιπαρά πράγμα που ξέρετε ότι δεν είναι καλό για εσάς. Μπορεί να σας ανακουφίσει από το στρες και την ένταση και να σας προσφέρει μια αίσθηση ελέγχου. Το συναισθηματικό φαγητό μετά από μια αλληλεπίδραση που προκαλεί στρες είναι γνωστό σε πολλούς από εμάς, αλλά και στους επιστήμονες.
Αλλά το πώς μια απειλή σηματοδοτεί στον εγκέφαλό σας να θέλει φαγητό παρηγοριάς ήταν άγνωστο. Τώρα, ένας επιστήμονας του Virginia Tech εντόπισε ένα μόριο που βρίσκεται σε μια περιοχή του εγκεφάλου το οποίο ονομάζεται υποθάλαμος και συνδέεται με τις αλλαγές στον εγκέφαλο που οδηγούν στη συναισθηματική υπερφαγία. Η Sora Shin, επίκουρη καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Ερευνών Fralin του VTC, και η ερευνητική της ομάδα περιέγραψαν την ανακάλυψη σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 28 Οκτωβρίου στο Nature Communications. “Δεν τρώμε πάντα επειδή πεινάμε και έχουμε συγκεκριμένες σωματικές ανάγκες”, δήλωσε η Shin, η οποία είναι επίσης επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Ανθρώπινης Διατροφής, Τροφίμων και Άσκησης στο Κολέγιο Γεωπονικών και Βιολογικών Επιστημών του Virginia Tech. “Κάθε φορά που αγχωνόμαστε ή νιώθουμε κάποια απειλή, τότε μπορεί επίσης να πυροδοτήσει το κίνητρο για φαγητό. Πιστεύουμε ότι αυτό το μόριο είναι ο ένοχος”. Η Shin και η ερευνητική της ομάδα ξεκίνησαν τη μελέτη τους ερευνώντας ένα μικρό μόριο, την προενκεφαλίνη. Αυτό το μόριο είναι κοινό σε πολλά μέρη του εγκεφάλου, αλλά λίγες έρευνες είχαν εξετάσει το ρόλο του στον υποθάλαμο. Η Shin υποπτευόταν ότι έπαιζε ρόλο στο στρες και το φαγητό, επειδή ο υποθάλαμος είναι ένα κέντρο ρύθμισης της διατροφικής συμπεριφοράς. Το εργαστήριο εξέθεσε ποντίκια στην οσμή περιττωμάτων γάτας. Η οσμή ενός φυσικού θηρευτή πυροδότησε μια αντίδραση απειλής στα ποντίκια και 24 ώρες αργότερα, τα ποντίκια παρουσίασαν αρνητική συναισθηματική κατάσταση, συμπεριφορά υπερφαγίας και οι νευρώνες στον εγκέφαλό τους έδειξαν ευαισθησία στην κατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά.
Για να επιβεβαιώσουν τον ρόλο του μορίου στην επαγόμενη από το στρες κατανάλωση τροφής, οι ερευνητές ενεργοποίησαν τεχνητά τους ίδιους νευρώνες με φως που διεγείρει ένα γενετικά κωδικοποιημένο μόριο που εκφράζεται στη μεμβράνη του νευρικού κυττάρου, χωρίς την οσμή του θηρευτή, και είδαν παρόμοια αντίδραση. Επιπλέον, όταν εξέθεσαν τα ποντίκια στη μυρωδιά της γάτας και ηρέμησαν την αντίδραση των νευρώνων που εκφράζουν αυτό το μόριο με την ίδια τεχνική, τα ποντίκια δεν έδειξαν καμία αρνητική συναισθηματική κατάσταση και δεν παρουσίασαν υπερφαγία. “Επομένως, κάτι σχετικά με το ίδιο αυτό το μόριο είναι πολύ κρίσιμο για την πρόκληση υπερκατανάλωσης μετά την απειλή”, δήλωσε ο Shin. Η ανακάλυψη υποδεικνύει έναν πιθανό στόχο για θεραπεία που θα ανακουφίσει τη συναισθηματικά προκαλούμενη κατανάλωση τροφής. “Έχουμε πολλά περισσότερα να μάθουμε για αυτό το μόριο”, δήλωσε ο Shin, “αλλά βρήκαμε τη θέση του και θα μπορούσε να είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης”. Οι πρώτοι συγγραφείς της Shin στη μελέτη είναι η In-Jee You, πρώην επιστημονική συνεργάτης του ινστιτούτου, και η Yeeun Bae, μεταπτυχιακή φοιτήτρια ανθρώπινης διατροφής, τροφίμων και άσκησης που εργάζεται στο εργαστήριό της.
