Οι αγχώδεις διαταραχές είναι ευρέως διαδεδομένες καταστάσεις ψυχικής υγείας και επηρεάζουν περίπου έναν στους πέντε ανθρώπους. Χαρακτηρίζονται από ποικίλους βαθμούς νευρικότητας, ανησυχίας και φόβου και συνήθως συνδέονται με καταστροφικές σκέψεις για φανταστικές ή πιθανές απειλές. Το άγχος δεν εμφανίζεται μόνο στους ανθρώπους, οι ερευνητές έχουν παρατηρήσει παρόμοια πρότυπα συμπεριφοράς σε πολλά είδη ζώων. Αυτές οι συμπεριφορές είναι πλέον γνωστό ότι έχουν εξελικτική λειτουργία, καθώς μπορούν να βοηθήσουν τα ζώα να αποφύγουν τις βλάβες και τις επικίνδυνες καταστάσεις, προάγοντας τελικά την επιβίωσή τους.
Στους ανθρώπους, ωστόσο, όταν αυτά τα πρότυπα συμπεριφοράς γίνονται απορυθμισμένα, μπορεί να είναι πολύ ενοχλητικά, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής και τις καθημερινές εμπειρίες τους. Η απόκτηση καλύτερης κατανόησης του άγχους και των νευρικών του υποστηρίξεων θα μπορούσε να έχει απίστευτα πολύτιμες επιπτώσεις. Πιο συγκεκριμένα, θα μπορούσε να βοηθήσει να επινοηθούν πιο αποτελεσματικές θεραπευτικές στρατηγικές που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη ζωή των αμέτρητων ατόμων με αγχώδεις διαταραχές.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Zhejiang και άλλα πανεπιστήμια στην Κίνα πραγματοποίησαν πρόσφατα μια μελέτη σε αρουραίους με στόχο την καλύτερη κατανόηση των σεροτονινεργικών οδών που σχετίζονται με διακριτές αγχώδεις συμπεριφορές. Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν στο Nature Neuroscience, υποδηλώνουν ότι διαφορετικά χαρακτηριστικά συμπεριφοράς του άγχους θα μπορούσαν να υποστηριχθούν από διαφορετικά σεροτονινεργικά μονοπάτια που οδηγούν στην αμυγδαλή, την περιοχή του εγκεφάλου που είναι γνωστό ότι σχετίζεται με το φόβο και τη συναισθηματική συμπεριφορά.
Όταν βρίσκονται σε κατάσταση στρες, τα ποντίκια συχνά εμφανίζουν δύο βασικά μοτίβα συμπεριφοράς που μοιάζουν με άγχος, αυτό της αποφυγής αλληλεπιδράσεων με άλλα ποντίκια και του να κρύβονται στο σκοτάδι ή να αποφεύγουν το φως. Στα πειράματά τους, οι ερευνητές εξέτασαν ποιες συμπεριφορές είχαν τα ποντίκια όταν ενεργοποιήθηκαν διαφορετικά σεροτονινεργικά μονοπάτια. Ουσιαστικά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν ενεργοποίησαν διαφορετικές σεροτονινεργικές οδούς, τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά ποντίκια εμφάνιζαν ελαφρώς διαφορετικά πρότυπα συμπεριφοράς που μοιάζουν με άγχος. Τα αποτελέσματά τους υπογραμμίζουν τη σημασία συγκεκριμένων σεροτονινεργικών οδών προς την αμυγδαλή στη ρύθμιση χωριστών συμπεριφορών που σχετίζονται με το άγχος.
Στο μέλλον, περισσότερες μελέτες για αυτό το θέμα θα μπορούσαν να διερευνήσουν περαιτέρω πιθανές διαφορές φύλου στην έκφραση αυτών των σεροτονινεργικών οδών, καθώς προηγούμενα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι ορμόνες που σχετίζονται με τον κύκλο των ωοθηκών μπορούν να επηρεάσουν το άγχος στις γυναίκες. Επιπλέον, η πρόσφατη εργασία των Yu, Zhu και των συναδέλφων τους θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για περισσότερη έρευνα στα σεροτονινεργικά μονοπάτια που εξέτασαν, η οποία θα μπορούσε να επιβεβαιώσει ή να αποσυσκευάσει περαιτέρω αυτά τα ευρήματα.