Χρόνιος Πόνος: Μια νέα μελέτη με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο Flinders έδειξε ότι η έγκαιρη, οικονομικά προσιτή, ολοκληρωμένη και εξατομικευμένη “καθοδήγηση” μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους που ζουν με χρόνιο πόνο να βελτιώσουν την αυτοδιαχείριση και την κατανόηση των τρόπων καλύτερης διαχείρισης του πόνου τους. Ένα νέο πρόγραμμα τηλε-υγείας που αναπτύχθηκε από το Πανεπιστήμιο Flinders και εμπειρογνώμονες της SA Health δείχνει τη δυνατότητα για τους επαγγελματίες μη ψυχικής υγείας -σε συνδυασμό με τους ειδικούς ιατρικής και συναφών υπηρεσιών υγείας- να βοηθήσουν όσους ζουν με χρόνιο πόνο να έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένη υποστήριξη που μπορεί να κάνει τη διαφορά και να μειώσει τον πόνο. Το πρόγραμμα παρέχει επίσης πρόσβαση στη φροντίδα και την υποστήριξη για άτομα που ζουν εκτός των περιοχών του μετρό, τα οποία διαφορετικά μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν χρόνια για να δουν έναν ειδικό σε θέματα πόνου, λέει η ειδικός σε θέματα συμπεριφορικής υγείας του Πανεπιστημίου Flinders, Paula Redpath, από το Κολέγιο Ιατρικής και Δημόσιας Υγείας.
Μια πιλοτική μελέτη του προγράμματος καθοδηγούμενης αυτοβοήθειας “Rethinking Pain” στη Νότια Αυστραλία έδειξε ότι είναι ένα πολλά υποσχόμενο μοντέλο για την παροχή εξειδικευμένων πληροφοριών και υποστήριξης μέσω εποπτευόμενων “προπονητών” που εργάζονται με άτομα με χρόνιο πόνο για να αυξήσουν την κατανόηση της κατάστασής τους και να βελτιώσουν την αυτοδιαχείρισή τους. “Η πρόσβαση στη φροντίδα και την υποστήριξη για τον χρόνιο πόνο είναι δύσκολη, χρονοβόρα και δαπανηρή, ιδίως για τους ανθρώπους που ζουν σε αγροτικές και απομακρυσμένες περιοχές”, λέει η κα. Redpath, επικεφαλής του τομέα της συμπεριφορικής υγείας στο Πανεπιστήμιο Flinders. “Ο χρόνιος πόνος είναι μια πολύπλοκη πάθηση που συχνά απαιτεί εξειδικευμένες, διεπιστημονικές ομάδες για την παροχή αποτελεσματικής και ολοκληρωμένης φροντίδας. “Μόλις ένα άτομο κατανοήσει τους χρήσιμους τρόπους διαχείρισης του χρόνιου πόνου του, μπορεί να επιλέξει ποιες στρατηγικές θέλει να χρησιμοποιήσει για την αυτοδιαχείριση. “Οι προπονητές καθοδηγούν και βοηθούν τα άτομα με αυτές τις στρατηγικές, τις οποίες μπορούν στη συνέχεια να πάρουν μαζί τους και να χρησιμοποιήσουν.” Το πρόγραμμα μπορεί να προσφερθεί μέσω τηλεϊατρικής ή αυτοπροσώπως και περιλαμβάνει καθορισμό στόχων, εννοιολόγηση του πόνου, προγραμματισμό δραστηριοτήτων, ψυχοεκπαίδευση, βηματοδότηση και γνωστικές στρατηγικές, ενώ η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων του προγράμματος καταδεικνύει σημαντική βελτίωση της αναφερόμενης ανεξαρτησίας και της ποιότητας ζωής των ασθενών.
“Οι προπονητές μπορούν να γίνουν μέρος της διεπιστημονικής ομάδας και να υποστηρίξουν τους ασθενείς παρέχοντάς τους πληροφορίες και στρατηγικές για τη διαχείριση του χρόνιου πόνου τους. Αυτό μπορεί να ανακουφίσει την πίεση σε επαγγελματίες υγείας και ιατρούς με υψηλότερη κατάρτιση, επιτρέποντάς τους να επικεντρωθούν σε πιο σύνθετη φροντίδα”, λέει ο ακαδημαϊκός Dr. Peter Herriot του Πανεπιστημίου Flinders από τη Μονάδα Διαχείρισης Πόνου του Τοπικού Δικτύου Υγείας της Νότιας Αδελαΐδας (SALHN) της SA Health, ο οποίος επέβλεψε τη δοκιμή. “Αυτό το τεκμηριωμένο πρόγραμμα έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να βελτιώσει την πρόσβαση στην περίθαλψη για τα άτομα που ζουν με χρόνιο πόνο, αλλά και να επεκταθεί και να υιοθετηθεί σε μια σειρά από περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης”. Το πρόγραμμα καθοδηγούμενης αυτοβοήθειας (GSH), το οποίο αναπτύχθηκε από ειδικούς του Πανεπιστημίου Flinders, παραδόθηκε από εποπτευόμενους μεταπτυχιακούς φοιτητές από το μάθημα Master Master Γνωσιακής Θεραπείας Συμπεριφοράς του Πανεπιστημίου, οι οποίοι πραγματοποίησαν πρακτική άσκηση στη Μονάδα Διαχείρισης Πόνου της SA Health στο Flinders Medical Center, Bedford Park. Υπολογίζεται ότι 1 στους 5 Αυστραλούς ηλικίας 45 ετών και άνω πάσχει από χρόνιο πόνο. Το ετήσιο άμεσο και έμμεσο κόστος του χρόνιου πόνου εκτιμάται σε 139 δισεκατομμύρια δολάρια, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας παραγωγικότητας και της απώλειας ποιότητας ζωής.
Η ευρύτερη εφαρμογή προγραμμάτων όπως το “Επανεξέταση του Πόνου” (Rethinking Pain) είναι σημαντική για την επέκταση και τη βελτίωση των επιλογών φροντίδας για τα άτομα που ζουν με χρόνιο πόνο, προσθέτει η κα. Redpath. “Η διάχυση αυτής της εξειδικευμένης γνώσης σε ένα διαφοροποιημένο υγειονομικό προσωπικό και σε συναδέλφους στην κοινότητα και μέσω των υπηρεσιών πρωτοβάθμιας περίθαλψης μπορεί επίσης να μειώσει τη ζήτηση για ψυχιάτρους και ψυχολόγους, των οποίων οι υπηρεσίες είναι περιορισμένες και δύσκολα προσβάσιμες”. Τα άτομα που ζουν με χρόνιο πόνο μπορεί επίσης να βιώνουν σημαντικές σωματικές και συναισθηματικές επιπτώσεις, μεταξύ άλλων στην ποιότητα του ύπνου και την ευεξία, καθώς και επιπτώσεις στην απασχόληση. Η πρόσβαση σε επαρκείς υπηρεσίες υποστήριξης μπορεί να είναι δύσκολη λόγω της κοινωνικής μειονεξίας.
Η εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό Pain and Therapy.