Μια νέα μελέτη που διεξήχθη στο Brigham and Women’s Hospital της Βοστώνης διαπίστωσε ότι οι αδύναμοι ασθενείς που υποβάλλονται σε καρδιακή ανακοπή κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και χρειάζονται καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (CPR) είναι πιο πιθανό να πεθάνουν σε σύγκριση με ασθενείς που είναι πιο δυνατοί και λιγότερο ευπαθείς. Αυτή η μελέτη ρίχνει φως στον αντίκτυπο της αδυναμίας στα ποσοστά επιβίωσης σε αυτές τις περιπτώσεις, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να λαμβάνεται υπόψη η αδυναμία ως σημαντικός παράγοντας κατά την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των ασθενών.
Καρδιακή ανακοπή και χειρουργική επέμβαση
Ο κύριος συγγραφέας Δρ. Ματ Άλεν, θεράπων ιατρός στο αναισθησιολογικό τμήμα του Μπρίγκαμ, τόνισε ότι η ΚΑΡΠΑ δεν πρέπει να θεωρείται μάταιη για ευπαθείς ασθενείς στο πλαίσιο της χειρουργικής επέμβασης. Ωστόσο, η μελέτη αποκάλυψε μια σαφή συσχέτιση μεταξύ της αδυναμίας και της θνησιμότητας, υποδεικνύοντας ότι οι ευπαθείς ασθενείς δεν τα πηγαίνουν τόσο καλά όσο οι μη ευάλωτοι συνάδελφοί τους.
Η ανάλυση, η οποία περιελάμβανε περισσότερους από 3.000 ασθενείς, έδειξε ότι περίπου το 25% των ασθενών που λαμβάνουν ΚΑΡΠΑ για καρδιακή ανακοπή σε τυπικό νοσοκομειακό περιβάλλον επιβιώνουν. Αντίθετα, το ποσοστό επιβίωσης εκτινάσσεται στο 50% για ασθενείς που υποβάλλονται σε ΚΑΡΠΑ κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τη χειρουργική επέμβαση, όπου επωφελούνται από τη στενή παρακολούθηση και την άμεση ιατρική παρέμβαση.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι περίπου το ένα τρίτο των ηλικιωμένων ευπαθών ασθενών επιβιώνουν μετά τη λήψη ΚΑΡΠΑ κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Τα αδύναμα άτομα αντιμετώπιζαν υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιακή ανακοπή κατά τη διάρκεια μη επείγουσας επέμβασης σε σύγκριση με μη ευάλωτους ασθενείς, γεγονός που υποδηλώνει αυξημένο συνολικό χειρουργικό κίνδυνο για τα αδύναμα άτομα.
Για τη διεξαγωγή της μελέτης, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη βάση δεδομένων του Εθνικού Προγράμματος Βελτίωσης Ποιότητας του Αμερικανικού Κολλεγίου Χειρουργών, η οποία περιλαμβάνει περιπτωσιολογικές μελέτες από 700 νοσοκομεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ασθενείς που συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση ήταν ηλικίας άνω των 50 ετών και έλαβαν CPR την ημέρα της χειρουργικής τους επέμβασης μεταξύ 2015 και 2020. Η ομάδα αξιολόγησε την αδυναμία χρησιμοποιώντας μια μέτρηση που ονομάζεται Δείκτης Ανάλυσης Κινδύνου, ο οποίος αξιολογεί τις μειώσεις σε διάφορες σωματικές λειτουργίες.
Μεταξύ των αδύναμων ασθενών, το 67% πέθανε εντός 30 ημερών από τη λήψη ΚΑΡΠΑ κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Επιπλέον, από τους ευπαθείς ασθενείς που επέζησαν αλλά ζούσαν ανεξάρτητα πριν από την επέμβαση, το 59% πήρε εξιτήριο σε γηροκομεία και εγκαταστάσεις αποκατάστασης.
Αυτά τα ευρήματα χρησιμεύουν ως κρίσιμη υπενθύμιση στους επαγγελματίες υγείας σχετικά με τη σημασία της επικοινωνίας των χειρουργικών κινδύνων σε ευπαθείς ασθενείς, ανεξάρτητα από το πόσο φαινομενικά ασφαλής μπορεί να είναι μια διαδικασία. Ο Δρ. Άλεν τόνισε τη στροφή προς την εξέταση των κινδύνων για τους ασθενείς αντί της κατηγοριοποίησης των διαδικασιών ως υψηλού ή χαμηλού κινδύνου, τονίζοντας ότι σε ευπαθείς ασθενείς, καμία διαδικασία δεν μπορεί να ταξινομηθεί ως χαμηλού κινδύνου.
Οι γιατροί έχουν την ευθύνη να συζητήσουν αυτούς τους κινδύνους με τους ασθενείς πριν από τη χειρουργική επέμβαση και να αναπτύξουν σχέδια για τη διαχείριση της καρδιακής ανακοπής σε περίπτωση που συμβεί. Μερικοί ασθενείς αντιστρέφουν ακόμη και τις εντολές «Μην αναζωογονείτε» ειδικά για χειρουργικές επεμβάσεις λόγω των υψηλότερων πιθανοτήτων επιβίωσης της ΚΑΡΠΑ στο χειρουργείο.
Οι ευπαθείς ασθενείς είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στις θωρακικές συμπιέσεις που εμπλέκονται στην ΚΑΡΠΑ, καθώς μπορεί να οδηγήσουν σε κατάγματα πλευρών και στέρνου, που μπορεί να περιπλέξουν περαιτέρω την ανάρρωση και να παρατείνουν την επούλωση. Η κατανόηση των κινδύνων που σχετίζονται με την αδυναμία και η προληπτική αντιμετώπισή τους είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση των αποτελεσμάτων των ασθενών σε χειρουργικά περιβάλλοντα.