Νέα έρευνα που παρουσιάζεται στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την Παχυσαρκία (ECO 2024) στη Βενετία της Ιταλίας (12-15 Μαΐου) υποδηλώνει ότι είναι δυνατό να προβλεφθεί εάν κάποιος πρόκειται να πάρει βάρος με βάση το μέγεθος των λιποκυττάρων του. Τα άτομα με μεγάλα λιποκύτταρα τείνουν να χάνουν βάρος με την πάροδο του χρόνου, ενώ αυτά με μικρά λιποκύτταρα παίρνουν βάρος, διαπίστωσε η σουηδική μελέτη.
Το μέγεθος και ο αριθμός των λιποκυττάρων είναι γνωστό ότι καθορίζουν τη μάζα λίπους – πόσο σωματικό λίπος έχει κάποιος. Αλλά η επίδρασή τους στις μακροπρόθεσμες αλλαγές στο σωματικό βάρος είναι άγνωστη. Για να το διερευνήσει περαιτέρω, ο καθηγητής Peter Arner και οι συνεργάτες του μέτρησαν τον όγκο των κυττάρων (FCV, το μέγεθος του τα λιποκύτταρα) και τον αριθμό των λιποκυττάρων (FCN) στο κοιλιακό λίπος 260 ατόμων (30% άνδρες) με μέση ηλικία 44 ετών και μέσο ΔΜΣ 32 kg/m².
Κατά μέσο όρο 15 χρόνια (εύρος 5-28 χρόνια) αργότερα, οι συμμετέχοντες επανεξετάστηκαν και μετρήθηκαν το σωματικό βάρος (BW), ο ΔΜΣ και το συνολικό σωματικό λίπος (BF). Τα άτομα που υποβλήθηκαν σε βαριατρική χειρουργική ή έλαβαν φάρμακα κατά της παχυσαρκίας (n=69) αποκλείστηκαν από την ανάλυση. Ο αρχικός όγκος λιποκυττάρων και ο αριθμός των λιποκυττάρων σχετίζονταν σημαντικά με τις αλλαγές και στις τρεις μετρήσεις με την πάροδο του χρόνου—BW, BMI και BF.
Η ύπαρξη μεγάλου αριθμού λιποκυττάρων που ήταν μεγάλα συσχετίστηκε με μειώσεις στις τρεις μετρήσεις, ενώ τα λίγα, αλλά μικρά, λιποκύτταρα συσχετίστηκαν με αυξήσεις σε βάρος, ΔΜΣ και σωματικό λίπος. Αυτό συνέβαινε είτε τα άτομα ζούσαν είτε όχι με παχυσαρκία. Οι επιδράσεις του FCV και του FCN ήταν αθροιστικές και μαζί εξηγούσαν το 32%-35% των διακυμάνσεων στις αλλαγές με την πάροδο του χρόνου στο BW/BMI/BF.
Οι συσχετίσεις μεταξύ του FCV και των αλλαγών στο BW, BMI και BF ήταν ακόμα σημαντικές όταν ελήφθησαν υπόψη η αρχική ηλικία, η φυσική δραστηριότητα, η διάρκεια παρακολούθησης και το φύλο. Με άλλα λόγια, τα μεγάλα κύτταρα συνδέθηκαν με μελλοντική απώλεια βάρους και τα μικρά κύτταρα με μελλοντική αύξηση βάρους.
Ο καθηγητής Arner λέει, “Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε γιατί το μέγεθος των λιποκυττάρων ενός ατόμου φαίνεται να προβλέπει το μελλοντικό του βάρος. Το σωματικό βάρος μειώνεται όταν η ενεργειακή δαπάνη υπερβαίνει την πρόσληψη και το σώμα καίει λίπος για να αντισταθμίσει. Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι η απώλεια στα μεγάλα λιποκύτταρα επηρεάζουν περισσότερο το βάρος παρά η απώλεια μικρών.
“Είναι λίγο σαν να έχεις ένα δωμάτιο γεμάτο μέχρι την κορυφή με λίγα μεγάλα μπαλόνια ή πολλά μικρά. Είναι πιο εύκολο να κάνεις κενό χώρο στο δωμάτιο αφήνοντας αέρα από τα μεγάλα παρά από τα μικρά μπαλόνια.” Σχετικά με το γιατί το να έχεις μικρά κύτταρα μπορεί να διευκολύνει την αύξηση βάρους, ο καθηγητής Arner λέει, «Αντίθετα είναι ευκολότερο να γεμίσεις το δωμάτιο αν πολλά μικρά μπαλόνια αυξάνουν λίγο τον όγκο τους, σε σύγκριση με το να έχεις λίγα μεγάλα μπαλόνια και να τα γεμίζεις. λίγο.”
Οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι το FCV έχει ισχυρή επίδραση στις μακροπρόθεσμες αλλαγές στο σωματικό βάρος. Έτσι, η μέτρηση του FCV νωρίς στη ζωή θα μπορούσε να είναι σημαντική για τη διαχείριση του βάρους αργότερα στη ζωή. Ο καθηγητής Arner προσθέτει, “Θα μπορούσε να έχει μεγάλη κλινική αξία να έχουμε πληροφορίες για το μέγεθος των λιποκυττάρων πριν ξεκινήσετε ένα πρόγραμμα διαχείρισης βάρους. δίνεται επιπλέον υποστήριξη.
«Δυστυχώς, δεν υπάρχει ένας εύκολος τρόπος μέτρησης του μεγέθους των λιποκυττάρων προς το παρόν—αλλά είναι κάτι πάνω στο οποίο εργαζόμαστε και είμαστε κοντά στο να βρούμε μια λύση». Ωστόσο, υπάρχουν πλεονεκτήματα στο να έχεις μικρά λιποκύτταρα. Ο καθηγητής Arner λέει, «Είναι γνωστό ότι τα άτομα με μικρά λιποκύτταρα έχουν καλύτερο μεταβολικό προφίλ από τα άτομα που έχουν το ίδιο βάρος αλλά έχουν μεγάλα λιποκύτταρα.
«Αυτό σημαίνει ότι εάν κάποιος με μικρά λιποκύτταρα κερδίζει βάρος, μπορεί να μην αυξάνει τον κίνδυνο για παθήσεις όπως ο διαβήτης τύπου 2 και η υψηλή αρτηριακή πίεση όσο αν είχε μεγάλα λιποκύτταρα».