Δεδομένα από 4.099 συμμετέχοντες στην Αυστραλιανή Μελέτη Διαβήτη, Παχυσαρκίας και Τρόπου Ζωής (AusDiab) αποκάλυψαν ότι η αύξηση του ημερήσιου χρόνου παρακολούθησης τηλεόρασης σχετίζεται σημαντικά με την αύξηση της σοβαρότητας του σωματικού πόνου με την πάροδο του χρόνου, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Baker Heart and Diabetes Institute.
Τηλεόραση και σωματική υγεία
Ο σωματικός πόνος είναι κοινός στους ηλικιωμένους ενήλικες και μια κοινή εμφάνιση σε αρκετές χρόνιες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων που ζουν με διαβήτη τύπου 2. «Βρήκαμε ότι οι αυξήσεις στον χρόνο παρακολούθησης τηλεόρασης με την πάροδο του χρόνου προέβλεπαν τη σοβαρότητα του σωματικού πόνου», δήλωσε ο καθηγητής David Dunstan, κύριος ερευνητής και επικεφαλής του Τμήματος Τρόπου Ζωής και Διαβήτη Baker-Deakin. «Ακόμη και μια ώρα αύξηση του ημερήσιου τηλεοπτικού χρόνου συσχετίστηκε σημαντικά με αύξηση της σοβαρότητας του πόνου. «Και αυτά τα ευρήματα ήταν ακόμη πιο έντονα σε όσους ζούσαν με διαβήτη τύπου 2».
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα στο περιοδικό BMC Public Health, εξήγαγε δεδομένα βαθμολογίας σωματικού πόνου χρησιμοποιώντας ένα επικυρωμένο εργαλείο έρευνας αυτοαναφοράς για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής που σχετίζεται με την υγεία. Οι βαθμολογίες μετρήθηκαν σε μια κλίμακα 0-100, όπου η χαμηλότερη δυνατή βαθμολογία 0 έδειξε έντονο σωματικό πόνο και το 100 δεν έδειξε σωματικό πόνο.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι καθώς αυξανόταν ο μέσος ημερήσιος χρόνος παρακολούθησης τηλεόρασης, ο σωματικός πόνος επιδεινώθηκε (η βαθμολογία μειώθηκε). Η μέση βαθμολογία σωματικού πόνου για τα άτομα ηλικίας 50 ετών στην αρχή της μελέτης, για παράδειγμα, ήταν 76,9 και επιδεινώθηκε κατά 0,3 μονάδες από έτος σε έτος. Μια αύξηση κατά μία ώρα στην παρακολούθηση τηλεόρασης οδήγησε σε επιδείνωση του σωματικού πόνου κατά 0,69 μονάδες (η βαθμολογία μειώθηκε περαιτέρω) ή ισοδύναμο με περισσότερα από δύο χρόνια πόνου που σχετίζεται με τη φυσική γήρανση.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι οι βαθμολογίες σωματικού πόνου για άτομα που ζουν με διαβήτη τύπου 2 ήταν ακόμη πιο έντονες. Η κοόρτη του διαβήτη τύπου 2 είχε υψηλότερο χρόνο παρακολούθησης τηλεόρασης και πιο έντονο σωματικό πόνο από εκείνους χωρίς την πάθηση. Τα άτομα χωρίς διαβήτη τύπου 2 παρακολουθούσαν κατά μέσο όρο 1,6 ώρες την ημέρα, σε σύγκριση με 2,2 ώρες για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2. Όταν ο χρόνος παρακολούθησης τηλεόρασης αυξήθηκε πάνω από 2,5 ώρες την ημέρα, η επίδραση στη σοβαρότητα του σωματικού πόνου αυξήθηκε ακόμη πιο σημαντικά.
Οι μεγάλες αδιάλειπτες χρονικές περιόδους καθιστών (καθιστική συμπεριφορά), ιδιαίτερα η παρακολούθηση τηλεόρασης, μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα, την ινσουλίνη και άλλες πτυχές του μεταβολισμού σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Τέτοιες αλλαγές στο μεταβολισμό αυξάνουν τα επίπεδα φλεγμονής, η οποία μπορεί να επιταχύνει τον σωματικό πόνο.
Αυτά τα νέα ευρήματα υπογραμμίζουν τα οφέλη από τη μείωση του χρόνου που αφιερώνεται σε καθιστική συμπεριφορά, τόσο για τον γενικό πληθυσμό όσο και για όσους ζουν με χρόνια νόσο. «Γνωρίζουμε ότι η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας αποτελεί βασικό στήριγμα για την πρόληψη και τη διαχείριση χρόνιων προβλημάτων υγείας, αλλά αυτά τα νέα ευρήματα υπογραμμίζουν τη θετική επίδραση που θα μπορούσε να έχει η μείωση της καθιστικής συμπεριφοράς», είπε ο καθηγητής Dunstan.
«Το να κάνετε κάτι τόσο απλό όσο η μείωση του ημερήσιου χρόνου παρακολούθησης τηλεόρασης μπορεί να έχει βαθιά επίδραση στις τροχιές του σωματικού πόνου που εμφανίζονται με τη γήρανση και επίσης ενδεχομένως να είναι μια μη φαρμακολογική παρέμβαση ή να συνεργαστεί με άλλες θεραπείες για τον χρόνιο πόνο διαχείριση.”
Μεγαλύτερος χρόνος καθιστικής ζωής έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας από όλες τις αιτίες, καρδιαγγειακές παθήσεις, διαβήτη τύπου 2 και ορισμένους καρκίνους. Αυτή η μελέτη, ωστόσο, είναι η πρώτη που αναφέρει στοιχεία αύξησης της σοβαρότητας του σωματικού πόνου με την πρόοδο της ηλικίας σε μεσήλικες και ηλικιωμένους ενήλικες με αυξανόμενες ώρες την ημέρα παρακολουθώντας τηλεόραση.