Ο θύμος αδένας – ο οποίος παράγει ανοσοκύτταρα Τ πριν από τη γέννηση και κατά την παιδική ηλικία – θεωρείται συχνά ως μη λειτουργικός στους ενήλικες και μερικές φορές αφαιρείται κατά τη διάρκεια της καρδιοχειρουργικής για ευκολότερη πρόσβαση στην καρδιά και τα κύρια αιμοφόρα αγγεία. Νέα έρευνα με επικεφαλής ερευνητές στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης (MGH) και δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine αποκάλυψε στοιχεία ότι ο θύμος αδένας είναι στην πραγματικότητα κρίσιμος για την υγεία των ενηλίκων γενικά και για την πρόληψη του καρκίνου και ίσως αυτοάνοσων ασθενειών.
Λεπτομέρειες για την μελέτη
Για να προσδιορίσει εάν ο θύμος παρέχει οφέλη για την υγεία σε ενήλικες, η ομάδα αξιολόγησε τον κίνδυνο θανάτου, καρκίνου και αυτοάνοσης νόσου σε 1.146 ενήλικες στους οποίους αφαιρέθηκε ο θύμος κατά τη διάρκεια της επέμβασης και σε 1.146 δημογραφικά ταιριαστούς ασθενείς που υποβλήθηκαν σε παρόμοια καρδιοθωρακική επέμβαση χωρίς θυμεκτομή. Οι επιστήμονες μέτρησαν επίσης την παραγωγή Τ κυττάρων και τα επίπεδα στο αίμα των μορίων που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό σε μια υποομάδα ασθενών. Πέντε χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση, το 8,1% των ασθενών που υποβλήθηκαν σε θυμεκτομή πέθαναν σε σύγκριση με το 2,8% των ασθενών στους οποίους δεν αφαιρέθηκε ο θύμος αδένας, που ισοδυναμεί με 2,9 φορές υψηλότερο κίνδυνο θανάτου.
Επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το 7,4% των ασθενών στην ομάδα της θυμεκτομής ανέπτυξε καρκίνο σε σύγκριση με το 3,7% των ασθενών στην ομάδα ελέγχου, με 2,0 φορές υψηλότερο κίνδυνο. “Μελετώντας ανθρώπους στους οποίους αφαιρέθηκε ο θύμος αδένας, ανακαλύψαμε ότι ο θύμος είναι απολύτως απαραίτητος για την υγεία. Εάν δεν υπάρχει, ο κίνδυνος θανάτου των ανθρώπων και ο κίνδυνος καρκίνου είναι τουλάχιστον διπλάσιος”, λέει ο ανώτερος συγγραφέας David T. Scadden. MD, διευθυντής του Κέντρου Αναγεννητικής Ιατρικής στο MGH και συνδιευθυντής του Ινστιτούτου Βλαστοκυττάρων του Χάρβαρντ. “Αυτό δείχνει ότι οι συνέπειες της αφαίρεσης του θύμου αδένας θα πρέπει να λαμβάνονται προσεκτικά υπόψη όταν εξετάζουμε τη θυμεκτομή.”
Σε μια πρόσθετη ανάλυση που αφορούσε όλους τους ασθενείς στην ομάδα της θυμεκτομής με περισσότερα από πέντε χρόνια παρακολούθησης, το συνολικό ποσοστό θνησιμότητας ήταν υψηλότερο στην ομάδα θυμεκτομής από ό,τι στο γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ (9,0% έναντι 5,2%), όπως και η οφειλόμενη θνησιμότητα στον καρκίνο (2,3% έναντι 1,5%). Αν και ο Scadden και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος αυτοάνοσης νόσου δεν διέφερε ουσιαστικά μεταξύ της θυμεκτομής και των ομάδων ελέγχου στο σύνολό τους στη μελέτη τους, παρατήρησαν διαφορά όταν οι ασθενείς που είχαν λοίμωξη, καρκίνο ή αυτοάνοση νόσο πριν από την επέμβαση αποκλείστηκαν από το ανάλυση.
Μετά τον αποκλεισμό αυτών των ατόμων, το 12,3% των ασθενών στην ομάδα της θυμεκτομής ανέπτυξαν αυτοάνοση νόσο σε σύγκριση με το 7,9% στην ομάδα ελέγχου, με 1,5 φορές υψηλότερο κίνδυνο. Στην υποομάδα των ασθενών στους οποίους μετρήθηκε η παραγωγή Τ-λεμφοκυττάρων και τα μόρια που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό (22 στην ομάδα θυμεκτομής και 19 στην ομάδα ελέγχου, με μέσο όρο παρακολούθησης 14,2 μετεγχειρητικά έτη), αυτοί που είχαν υποβληθεί σε θυμεκτομή είχαν σταθερά χαμηλότερες παραγωγή νέων Τ κυττάρων από τους ελέγχους και υψηλότερα επίπεδα προφλεγμονωδών μορίων στο αίμα.
Ο Scadden και η ομάδα του σχεδιάζουν τώρα να αξιολογήσουν πώς τα διαφορετικά επίπεδα λειτουργίας του θύμου αδένα στους ενήλικες επηρεάζουν την υγεία των ατόμων. «Μπορούμε να ελέγξουμε τη σχετική ευρωστία του θύμου αδένα και να καθορίσουμε εάν το επίπεδο της δραστηριότητας του θύμου αδένα, και όχι απλώς εάν υπάρχει, σχετίζεται με καλύτερη υγεία», λέει.