Η χορτοφαγική διατροφή, η οποία «επιτρέπει» την κατανάλωση πουλερικών, όπως η πάπια και η γαλοπούλα, λέγεται pollotarian, σε ελεύθερη απόδοση ορνιθοχορτοφαγική.
Καθώς δεν υπάρχουν οδηγίες για τον αποκλεισμό συγκεκριμένων τροφών σε μια ημιχορτοφαγική διατροφή, πολλοί άνθρωποι υιοθετούν την εκδοχή που τους ταιριάζει.
Όσοι ακολουθούν την ορνιθοχορτοφαγική εκδοχή, αποφεύγουν το κόκκινο κρέας και τα παράγωγα του χοιρινού, ενώ κάποιοι καταναλώνουν αυγά και γαλακτοκομικά. Μία άλλη κατηγορία είναι οι ιχθυοορνιθοχορτοφάγοι, οι οποίοι τρώνε και ψάρια και θαλασσινά.
Το κύριο όφελος της υιοθέτησης μιας ημιχορτοφαγικής διατροφής προέρχεται από τον αποκλεισμό του επεξεργασμένου κόκκινου κρέατος, ενώ απαιτείται περισσότερη έρευνα για τον προσδιορισμό ειδικότερων πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων.
Δείτε παρακάτω τα βασικά οφέλη μιας ορνιθοχορτοφαγικής διατροφής.
Μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου: Όσοι τρώνε πάνω από τη συνιστώμενη δόση κόκκινου κρέατος, κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν καρκίνο. Μελέτη παρατήρησης σε 492.186 ενήλικες, διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος καρκίνου μειώθηκε από 3 έως 20% για όσους πρόσθεταν 10 γραμμάρια πουλερικών σε κάθε 1.000 θερμίδες που κατανάλωναν καθημερινά, μειώνοντας ταυτόχρονα την αντίστοιχη ποσότητα κόκκινου κρέατος.
Μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2: Η ορνιθοχορτοφαγική διατροφή είναι πλούσια σε φυτικές ίνες οι οποίες περιέχονται σε τροφές χωρίς κορεσμένα λιπαρά που είναι γνωστό ότι προλαμβάνουν τον διαβήτη τύπου 2. Πολυετής μελέτη με τη συμμετοχή 53.163 ενηλίκων, έδειξε ότι η αντικατάσταση επεξεργασμένου κόκκινου κρέατος με πουλερικά, ψάρια και μη επεξεργασμένο κόκκινο κρέας, μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2.
Βοηθά στην απώλεια βάρους: Οι δίαιτες με πολλές πρωτεΐνες μειώνουν την όρεξη και κατά συνέπεια τον αριθμό των θερμίδων που λαμβάνει κανείς από τις τροφές. Τα πουλερικά είναι πλούσια σε άπαχη πρωτεΐνη, δίνουν δηλαδή λιγότερες θερμίδες και κορεσμένα λιπαρά σε σύγκριση με το κόκκινο κρέας και τα παράγωγά του.
Ωφελεί το περιβάλλον: Οι τροφές φυτικής προέλευσης απαιτούν λιγότερους πόρους για να αναπτυχθούν, σε αντίθεση με τα ζωικά προϊόντα που χρειάζονται επιπλέον έδαφος και νερό. Αυτό ισχύει ειδικά για το βόειο κρέας, για την παραγωγή του οποίου χρειάζεται 28 φορές περισσότερη γη και 11 φορές περισσότερο νερό άρδευσης.
Ο οργανισμός όσων ακολουθούν ημιχορτοφαγική διατροφή, δεν απορροφά κάποιες βασικές βιταμίνες και μέταλλα, γι’ αυτό πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένο πλάνο ώστε να μην αναπτύξει ανεπάρκεια σε σίδηρο, ψευδάργυρο, ασβέστιο, βιταμίνη Β12 και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Δεδομένου ότι η Β12 προέρχεται από ζωικά προϊόντα, πρέπει να λαμβάνει συμπλήρωμα, ανάλογα με την ποσότητα πουλερικών που καταναλώνει. Όσοι δεν τρώνε γαλακτοκομικά, πρέπει να αναπληρώνουν το ασβέστιο μέσω τροφών όπως το σουσάμι, τα φασόλια κλπ. Επειδή ο σίδηρος και ο ψευδάργυρος των ζωικών τροφών απορροφώνται καλύτερα, οι ορνιθοχορτοφάγοι πρέπει να επιλέγουν τις κατάλληλες φυτικές πηγές σιδήρου και ψευδαργύρου.