Μεγαλώνοντας, η φοιτήτρια διδακτορικού της βιοϊατρικής μηχανικής του Πανεπιστημίου Texas A&M Claudia Collier κατάλαβε ότι μια οικογενειακή εκδρομή θα μπορούσε να τελειώσει απότομα ανά πάσα στιγμή. Η πιθανότητα να υποφέρει η μητέρα της από έξαρση διαφαίνεται, ανεξάρτητα από το γεγονός ή το σχέδιο. Μια έξαρση που δεν έχει τις ρίζες της σε μια γενετική διαταραχή, ασθένεια ή ιό, αλλά μάλλον κάτι που την ακολούθησε από τον χρόνο που πέρασε υπηρετώντας τη χώρα της—το Σύνδρομο του Κόλπου (GWI).
Τι είναι το Σύνδρομο του Κόλπου;
Το GWI είναι μια χρόνια, πολυσυμπτωματική διαταραχή που επηρεάζει πάνω από το ένα τρίτο των βετεράνων του Πολέμου του Κόλπου. Όσοι έχουν GWI αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα διαφορετικά, αλλά οι κοινές παθήσεις περιλαμβάνουν κόπωση, γαστρεντερικές διαταραχές, πόνο στις αρθρώσεις, πονοκεφάλους και κενά μνήμης.
Τώρα, περισσότερες από δύο δεκαετίες μετά την ανάπτυξη της μητέρας της, η Collier αφιερώνει την έρευνά της στον εντοπισμό της προέλευσης των συμπτωμάτων GWI. Η υποκείμενη αιτία αυτής της πάθησης είναι άγνωστη, αλλά έχει συνδεθεί με διάφορες χημικές εκθέσεις που βίωσαν οι στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου. Ωστόσο, η Collier πιστεύει ότι η βρωμιούχος πυριδοστιγμίνη (PB), μια προεπεξεργασία για την προστασία από τα νευρικά αέρια, μπορεί να είναι η χημική ουσία που ευθύνεται.
«Η έκθεση σε PB σε αυτά τα υψηλά επίπεδα προκαλεί ανώμαλη κίνηση του παχέος εντέρου και όταν το κόλον κινείται ανώμαλα, συνήθως προκαλεί χρόνια διάρροια ή δυσκοιλιότητα», είπε η Collier. «Έχουμε δει επίσης υψηλά επίπεδα νευροφλεγμονής, που προέρχονται από μια φλεγμονώδη απόκριση που δεν συμβαίνει μόνο τη στιγμή της έκθεσης, αλλά παρατείνεται και διατηρείται, αποδίδοντας στο πώς εξακολουθούμε να βλέπουμε τα συμπτώματα 20 έως 30 χρόνια αργότερα».
Αν και τα συμπτώματα του GWI είναι ευρέως φάσματος, η Collier βλέπει ένα μονοπάτι για την εύρεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας για τη γαστρεντερική πτυχή της ασθένειας. «Το έντερό σας είναι σαν ένας δεύτερος εγκέφαλος, επειδή έχει το δικό του νευρικό σύστημα, γνωστό ως εντερικό νευρικό σύστημα. Στη συνέχεια, έχετε επίσης το ανοσοποιητικό συστατικό του εντέρου, το οποίο φέρνει ένα άλλο στρώμα πολυπλοκότητας. Το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να καταληφθεί που οδηγεί σε άλλα προβλήματα όπως η χρόνια φλεγμονή».
«Όταν έχετε νευροφλεγμονή, προκαλεί το θάνατο των νευρώνων με την πάροδο του χρόνου», είπε η Collier. “Σε συνδυασμό με τα εντερικά νευρικά βλαστοκύτταρα που δεν μπορούν να αναγεννηθούν, μένεις με ένα κόλον που δεν έχει όλα τα νεύρα που χρειάζεται για να κινηθεί κανονικά. Αυτό πιστεύουμε ότι συμβαίνει σε αυτούς τους βετεράνους και γιατί εξακολουθούν να βιώνουν τα συμπτώματα Δεν συμβαίνει καμία θεραπεία ή αναγέννηση και γίνεται όλο και χειρότερο όσο περνάει ο καιρός, καθώς οι βετεράνοι μας γερνούν”.
Η υπάρχουσα θεραπευτική προσέγγιση για βετεράνους με GWI υπολείπεται στην αντιμετώπιση των περιεκτικών αναγκών των ασθενών, συχνά παρέχοντας ανακούφιση μόνο για ένα σύμπτωμα μεταξύ πολλών. Η Collier ελπίζει ότι μια ολοκληρωμένη θεραπεία θα καταστεί δυνατή με την εύρεση της βασικής αιτίας του GWI.
“Το GWI είναι ένα τεράστιο πρόβλημα λόγω του πόσους διαφορετικούς τύπους συστημάτων επηρεάζει”, είπε η Collier. “Όταν οι άνθρωποι εξετάζουν το GWI, πλήττει μόνο ένα μικρό υποσύνολο του πληθυσμού. Αλλά εξακολουθούν να είναι άνθρωποι και η ποιότητα της ζωής τους επηρεάζεται σοβαρά. Πρέπει ακόμα να συνεχίσουμε την έρευνα για να βρούμε τρόπους να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής τους.”