Ο πόνος μπορεί να παρουσιαστεί με πολλές μορφές σε άτομα που μάχονται με τη σκλήρυνση κατά πλάκας και ένας τύπος μπορεί να επηρεάσει την άσκηση, σύμφωνα με νέα έρευνα. Μια κατηγορία πόνου που βιώνουν οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι αυτό που οι συγγραφείς της νέας μελέτης αποκαλούν αλγογόνου, που προκαλείται από συγκεκριμένη βλάβη στους ιστούς. Μια άλλη μορφή είναι ο νευροπαθητικός πόνος, που προκαλείται από την απώλεια του προστατευτικού περιβλήματος μυελίνης γύρω από τα νεύρα που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της νόσου.
Η άσκηση είναι ακόμα δυνατή με αυτούς τους δύο τύπους πόνου, αλλά ένας τρίτος τύπος, που ονομάζεται «ευρέως διαδεδομένος πόνος με νοσοπλαστικά χαρακτηριστικά», ή WPNF, θα μπορούσε να εμποδίσει τη θεραπευτική άσκηση για άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας, αναφέρει μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.
«Το WPNF είναι ένας χρόνιος και διάχυτος πόνος που μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί ή να περιγραφεί με ακρίβεια», εξήγησε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Libak Abou. Είναι επίκουρος καθηγητής στη φυσική ιατρική και αποκατάσταση στο Michigan Medicine. «Σε ένα άτομο με σκλήρυνση κατά πλάκας, αυτός ο τύπος πόνου προκύπτει από αλλοιωμένη επεξεργασία σημάτων μέσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα», εξήγησε ο Abou σε ένα δελτίο τύπου του πανεπιστημίου.
Στη νέα μελέτη, η ομάδα του Μίσιγκαν εξέτασε 938 άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας σχετικά με τα καθημερινά τους επίπεδα πόνου και σωματικής δραστηριότητας. Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι ασθενείς που ανέφεραν υψηλά επίπεδα πόνου WPNF ήταν λιγότερο πιθανό να είναι ενεργοί, σε σύγκριση με άτομα με χαμηλότερα επίπεδα. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο The Journal of Pain.
«Υπάρχει μια αυξανόμενη ανάγκη να εξετάσουμε το είδος του πόνου που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με ΣΚΠ πριν τους δώσουμε ένα πρόγραμμα άσκησης», είπε ο Abou. «Η ιδέα της εξέτασης του WPNF κατά τη δημιουργία σχεδίων άσκησης για τη σκλήρυνση κατά πλάκας είναι νεότερη, αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει πολλούς ασθενείς να φτάσουν σε ένα επίπεδο δραστηριότητας που θα βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων χωρίς να τους προκαλεί έντονο πόνο».
Ελπίζει ότι οι γιατροί και οι φυσιοθεραπευτές που φροντίζουν άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας θα μπορούσαν να προσαρμόσουν προγράμματα άσκησης για να βοηθήσουν καλύτερα τους ανθρώπους που μάχονται τον πόνο του WPNF. «Ο τελικός στόχος είναι να βοηθηθούν τα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας να διατηρήσουν τη λειτουργική τους ανεξαρτησία», είπε ο Abou. «Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτοί οι ασθενείς πιθανότατα θα χρειαστούν επιπλέον υποστήριξη από την ομάδα φυσικοθεραπείας τους για να τους κρατήσουν σε μια πορεία με λιγότερο πόνο».