Σήψη: Μια ανάλυση δεδομένων υγείας 10 ετών έδειξε ότι οι παράγοντες κινδύνου για την ανάγκη μηχανικού αερισμού άλλαξαν για τους ασθενείς με νεοδιαγνωσθείσα σήψη όσο περνούσε περισσότερος χρόνος μετά την έναρξη. Στη μελέτη, το 13,5% των ασθενών με νέα διάγνωση σήψης απαιτούσε έναρξη μηχανικού αερισμού. Περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς τους ασθενείς χρειάστηκαν μηχανικό αερισμό εντός των πρώτων 24 ωρών μετά την έναρξη της σήψης, ενώ η έναρξη του μηχανικού αερισμού έγινε μετά από 24 ώρες στο 47,4% των ασθενών. “Παράγοντες που σχετίζονται με την έναρξη μηχανικού αερισμού σε ασθενείς με σήψη: Αναδροµική µελέτη παρατήρησης (Retrospective Observational Study) εξέτασε δεδομένα 10 ετών από την ηλεκτρονική αποθήκη δεδομένων υγείας του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. Η ανάλυση περιελάμβανε ενήλικες ασθενείς με σήψη που δεν λάμβαναν μηχανικό αερισμό κατά την έναρξη της σήψης. Η μελέτη δημοσιεύεται στο Αμερικανικό περιοδικό κρίσιμης φροντίδας (American Journal of Critical Care) (AJCC).
Ο συν-συγγραφέας Robert Freundlich, MD, MS, MSCI, είναι αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα αναισθησιολογίας και επικεφαλής του ερευνητικού τμήματος αναισθησιολογικής πληροφορικής στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Vanderbilt, στο Νάσβιλ του Τενεσί. Η έρευνα διεξήχθη κατά τη διάρκεια της ερευνητικής του υποτροφίας στην εντατική φροντίδα στο Πανεπιστήμιο του Michigan, Ann Arbor. “Η απαίτηση μηχανικού αερισμού αποτελεί συχνά κομβικό σημείο για τους ασθενείς με σήψη και ο κίνδυνος αναπνευστικής ανεπάρκειας μπορεί να μεταβάλλεται με τον χρόνο”, δήλωσε. “Ο εντοπισμός των ασθενών υψηλού κινδύνου και η έγκαιρη εφαρμογή στοχευμένων παρεμβάσεων έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει σημαντικά τα αποτελέσματα”. Συνολικά 35.020 ασθενείς πληρούσαν τα κριτήρια της σήψης και 28.747 ασθενείς ήταν επιλέξιμοι για συμπερίληψη μετά την εφαρμογή κριτηρίων αποκλεισμού. Το σύνολο δεδομένων κάλυψε την περίοδο από τις 10 Ιουλίου 2009 έως τις 7 Σεπτεμβρίου 2019. Από όλους τους επιλέξιμους ασθενείς, 3.891 (13,5%) χρειάστηκαν μηχανικό αερισμό εντός 30 ημερών από την έναρξη της σήψης. Από αυτούς, 2.046 (52,6%) χρειάστηκαν μηχανικό αερισμό εντός 24 ωρών από τη διάγνωση. Ο μηχανικός αερισμός ξεκίνησε στη συνέχεια για 441 (11,3%) ασθενείς από μία έως δύο ημέρες μετά την έναρξη της σήψης και για 312 (8,0%) ασθενείς από δύο έως τρεις ημέρες μετά τη διάγνωση. Οι υπόλοιποι 1.092 (28,1%) παρουσίασαν καθυστερημένη αναπνευστική ανεπάρκεια ή χρειάστηκαν μηχανικό αερισμό τρεις έως 30 ημέρες μετά τη διάγνωση. Οι ασθενείς που χρειάστηκαν μηχανικό αερισμό είχαν υψηλότερη αρχική βαρύτητα νόσου και υψηλότερο επιπολασμό 27 από τις 35 συννοσηρότητες του δείκτη συννοσηρότητας Elixhauser (Elixhauser Comorbidity Index), ο οποίος μετρά τη συνολική βαρύτητα των συννοσηροτήτων. Είχαν, επίσης, υψηλότερο ποσοστό ενδονοσοκομειακής θνησιμότητας (21%) σε σχέση με τους ασθενείς που δεν χρειάστηκαν μηχανικό αερισμό (7%). Περαιτέρω ανάλυση αποκάλυψε ότι από τους ασθενείς που έλαβαν μηχανικό αερισμό πριν αλλά όχι μετά την έναρξη της σήψης, μόνο 35 (4% των 822) πέθαναν πριν από την έξοδο από το νοσοκομείο.
Οι παράγοντες που συσχετίστηκαν ανεξάρτητα με αυξημένη πιθανότητα να χρειαστεί μηχανικός αερισμός περιλάμβαναν τη φυλή, τη βαθμολογία του συνδρόμου συστηματικής φλεγμονώδους απόκρισης (SIRS), τη βαθμολογία της διαδοχικής αξιολόγησης της ανεπάρκειας των οργάνων (SOFA) και τη συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Οι κίνδυνοι μειώθηκαν με τον χρόνο για τη βαθμολογία της διαδοχικής αξιολόγησης της ανεπάρκειας των οργάνων SOFA και τη συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και διαφοροποιήθηκαν με τον χρόνο για τέσσερις συννοσηρότητες και τρία αποτελέσματα καλλιεργειών. Οι ερευνητές συνιστούν οι μελλοντικές προληπτικές μελέτες να επικεντρωθούν στις επιδράσεις της αναζωογόνησης με υγρά και άλλων διαδικασιών φροντίδας στην ανάγκη για μηχανικό αερισμό σε αυτόν τον πληθυσμό ασθενών. Η χρήση μη επεμβατικού αερισμού και ρινικού σωληνίσκου υψηλής ροής μπορεί επίσης να επηρεάσει την ανάγκη διασωλήνωσης και μηχανικού αερισμού και θα πρέπει να αξιολογηθεί.