Αυτό που γνωρίζουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις είναι ότι ιστορικά, ήταν πολύ πιο περίπλοκες από τη συμβατική μονογαμία, που θεωρείται φυσιολογική σε πολλές κοινωνίες τώρα. Η συναινετική μη μονογαμία (CNM) επιτρέπει και στα δύο μέρη σε ένα ζευγάρι να είναι ελεύθερα να εξερευνήσουν σχέσεις με άλλα άτομα. Ανεξάρτητα από τη μορφή που παίρνει, ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά της CNM είναι ότι οι σύντροφοι συζητούν και συμφωνούν τα όρια, όπως για το πόσο μακριά μπορούν να πάνε και πότε και πού.
Παρά την επικράτηση της μονογαμίας, οι άνθρωποι έχουν εμμονή με το σεξ με άλλους ανθρώπους εκτός του συντρόφου τους. Ο ψυχολόγος Justin Lehmiller ζήτησε από 4.000 Αμερικανούς να περιγράψουν τις σεξουαλικές τους φαντασιώσεις για το βιβλίο του Tell Me What You Want. Το να έχεις ένα τρίο είναι η πιο δημοφιλής φαντασία, κατά κάποιον τρόπο. Και τι είναι ένα τρίο αν όχι συναινετικά μη μονογαμικό;
«Αν σκεφτούμε όλους τους ανθρώπους σε σχέσεις, περίπου το 5% θα οριζόταν ως CNM», λέει η Amy Muise, επίκουρη καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο York στο Τορόντο του Καναδά. Όμως, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν δοκιμάσει το CNM ενισχύει τον αριθμό. «Σε μια εμπειρία ζωής, το 21% των ανθρώπων δεν ήταν μονογαμικά κάποια στιγμή».
Το 21% είναι ελαφρώς μικρότερο από τον αριθμό των νοικοκυριών των ΗΠΑ που μιλούν άλλη γλώσσα εκτός από τα αγγλικά στο σπίτι (21,9%). «Δεν θα εκπλαγώ αν ήταν πιο συνηθισμένο», λέει η Amy Moors, επίκουρη καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Chapman της Καλιφόρνια. “Κάτι που ονομάζεται κοινωνική επιθυμία εξηγεί γιατί οι άνθρωποι δίνουν ελαφρώς συντηρητικές απαντήσεις σε ερωτήσεις. Μπορεί να είναι γιατί κάποιος υπερεκτιμά πόσο συχνά τρώει πέντε φρούτα ή λαχανικά την ημέρα ή υποτιμά πόσα πίνει”.
Για αυτήν τη σημαντική μειονότητα, οι ευκαιρίες να συναντηθούν με τους συντρόφους εκτός του νοικοκυριού τους μπορεί να είναι λίγες τώρα, καθώς μέτρα για την πρόληψη των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων αυξάνονται σε χώρες που πλήττονται από το ξέσπασμα του Covid-19. Οι άνθρωποι στις σχέσεις CNM μπορεί να βρεθούν να περνούν περισσότερο χρόνο με τους συντρόφους τους, ενώ πρέπει να συνηθίσουν να βλέπουν τους άλλους συντρόφους τους πολύ λιγότερο.
Το πώς αυτό θα επηρεάσει την ευημερία τους είναι ασαφές, αν και η καλά εδραιωμένη έρευνα για τις σχέσεις μεγάλων αποστάσεων υποδηλώνει ότι οι σχέσεις μεγάλων αποστάσεων μπορεί να είναι απόλυτα ικανοποιητικές. Και, όπως μας λέει η κοινωνική ψυχολογία, σε πιο συνηθισμένους καιρούς υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι στις σχέσεις CNM μπορεί να βιώσουν πλεονεκτήματα που δεν έχουν οι μονογαμικοί συνομηλίκοί τους.
Υπάρχει ακόμα ένα αδυσώπητο στίγμα που σχετίζεται με μη μονογαμικούς τρόπους ζωής. Η Moors δίνει το παράδειγμα του πόσο φυσιολογικό είναι να πιστεύουμε ότι η πλατωνική ή οικογενειακή αγάπη είναι ατελείωτη, αλλά για κάποιο λόγο θεωρούμε την ρομαντική αγάπη ως πεπερασμένη. «Ξέρουμε ήδη πώς να έχουμε στενές ερωτικές σχέσεις με πολλά άτομα», λέει. «Αλλά αναμένεται να πιστεύουμε ότι η ρομαντική αγάπη είναι περιορισμένη; Πόσους καλύτερους φίλους έχετε; Ω, είναι αηδιαστικό που έχετε τόσους πολλούς; Αυτό θα ήταν γελοίο να το πούμε. “