Κάτι λιγότερο από το ένα τρίτο των ατόμων ηλικίας άνω των 70 ετών είναι σεξουαλικά ενεργοί, αποκάλυψε μια έρευνα. Η Adina Cismaru-Inescu στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης στο Βέλγιο και οι συνάδελφοί της ενδιαφέρονται για τη σεξουαλική δραστηριότητα των ηλικιωμένων και πώς αυτή σχετίζεται με την ευημερία τους. Για να κατανοήσουν καλύτερα την επικράτηση της σεξουαλικής δραστηριότητας σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια έρευνα σε 511 άτομα που ζούσαν στο Βέλγιο και ήταν ηλικίας 70 ετών και άνω. Από τους συμμετέχοντες, οι 200 ήταν στα ογδόντα τους και οι 29 στα ενενήντα τους.
Σεξουαλική δραστηριότητα σε μεγαλύτερη ηλικία
Τριάντα ένα τοις εκατό των συμμετεχόντων ανέφεραν ότι ήταν σεξουαλικά ενεργοί τον περασμένο χρόνο. Αυτό ορίστηκε ως η ενασχόληση με οποιοδήποτε είδος σεξουαλικής πρακτικής, συμπεριλαμβανομένης της κολπικής επαφής, του αυνανισμού, του στοματικού και του πρωκτικού σεξ. Από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, το 47 τοις εκατό είπε ότι είχαν εμπλακεί σε πράξεις “σωματικής τρυφερότητας” με έναν σύντροφο, κυρίως φιλιά και αγκαλιές, τους τελευταίους 12 μήνες. Η σεξουαλική δραστηριότητα ήταν πιο κοινή μεταξύ των ατόμων που είχαν σύντροφο και “ανεκτική στάση” στην οικειότητα, σύμφωνα με κοινά κριτήρια. Όσοι ήταν σχετικά νεότεροι από τους άλλους συμμετέχοντες και δεν είχαν αναπηρία ήταν επίσης πιο πιθανό να είναι σεξουαλικά ενεργοί.
Συνολικά, το 74 τοις εκατό των σεξουαλικά ενεργών συμμετεχόντων είπαν ότι ήταν ικανοποιημένοι με τη σεξουαλική τους ζωή, σύμφωνα με την Cismaru-Inescu. Από αυτούς που δεν ήταν σεξουαλικά ενεργοί, σχεδόν το 60 τοις εκατό είπε ότι, επίσης, ήταν ικανοποιημένοι με αυτό το επίπεδο οικειότητας. “Όταν μιλάμε για ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, έχουμε απλώς αυτή την ιδέα ότι, “α, αυτοί είναι απλώς γιαγιάδες και παππούδες που τους αρέσει να μαγειρεύουν και να πηγαίνουν βόλτα”, λέει η Cismaru-Inescu. “Δεν πιστεύουμε καν ότι θα μπορούσαν να έχουν σεξουαλικότητα”.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει ζητήσει να αναγνωριστεί η σεξουαλικότητα ως πτυχή της ευημερίας σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Αλλά σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι, η Cismaru-Inescu και οι συνεργάτες της ανέφεραν πώς οι επαγγελματίες υγείας δεν διαθέτουν γνώσεις και δεξιότητες επικοινωνίας όσον αφορά τη σεξουαλικότητα μεταξύ των ηλικιωμένων. “Η σεξουαλικότητα στη μετέπειτα ζωή υπάρχει”, λέει. “Αυτά είναι καθαρά στοιχεία και δεν μπορούν να διαψευσθούν”. “Έτσι, σε διαφορετικά επίπεδα, πρέπει να κάνουμε κάτι, επειδή οι επαγγελματίες υγείας δεν γνωρίζουν πολλά γι’ αυτό, και το προσωπικό του γηροκομείου πρέπει να αναγνωρίσει ότι οι άνθρωποι θέλουν λίγο χρόνο μόνοι τους, που σημαίνει όχι απλώς να περπατούν στα δωμάτιά τους αλλά να τους αφήνουν να έχουν λίγο ιδιωτικό χρόνο”.
