Έως και το 90% των εγκύων εμφανίζουν κάποιου βαθμού ναυτία ή έμετο, που συχνά αναφέρεται στην καθομιλουμένη ως «πρωινή ναυτία». Για κάποιους, είναι σχετικά ήπια, έρχεται και φεύγει κατά το πρώτο τρίμηνο χωρίς πολλή φασαρία. Για άλλους, μπορεί να είναι σοβαρή, να αλλάζει τη ζωή και τραυματικό. Όμως ο όρος «πρωινή ναυτία» είναι εσφαλμένη ονομασία. Τα ευρήματα δείχνουν ξεκάθαρα ότι η ναυτία και ο έμετος μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Μια πρόσφατη και νέα μελέτη έβαλε τις έγκυες γυναίκες να συμπληρώσουν ένα ημερολόγιο συμπτωμάτων για κάθε ώρα της ημέρας κατά τις πρώτες επτά εβδομάδες της εγκυμοσύνης. Διαπιστώθηκε ότι ενώ τα μέγιστα συμπτώματα εμφανίζονται το πρωί, σχεδόν τόσες γυναίκες εμφάνισαν συμπτώματα αργά το απόγευμα ή το βράδυ όσο και το πρωί.
Τα συχνά συμπτώματα ναυτίας και εμέτου μπορεί να γίνουν σημαντικό πρόβλημα, επηρεάζοντας την υγεία, την ευημερία και την ικανότητα ενός ατόμου να εκτελεί βασικές εργασίες. Δεδομένου ότι η ναυτία και ο έμετος στην εγκυμοσύνη συχνά παρεξηγούνται και τα αποτελέσματά τους συχνά υποτιμώνται, η εσφαλμένη ονομασία τους συμβάλλει στο στίγμα και στην έλλειψη αποτελεσματικών θεραπειών που αντιμετωπίζουν πολλές γυναίκες.
Οι σοβαρές επιπτώσεις της ναυτίας και του εμέτου στην εγκυμοσύνη
Η πιο σοβαρή μορφή ναυτίας και εμέτου στην εγκυμοσύνη ονομάζεται υπερέμεση και αναφέρεται ότι επηρεάζει έως και το 3,6% των εγκύων γυναικών. Οι γυναίκες με υπέρέμεση της βαριάς γέννησης έχουν σοβαρά και επίμονα συμπτώματα που μπορεί να τις δυσκολέψουν να φάνε και να πίνουν αρκετά. Μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια βάρους, αφυδάτωση και διατροφικές ελλείψεις.
Μπορεί επίσης να έχει μεγάλο αντίκτυπο στη συναισθηματική, ψυχική και σωματική υγεία ενός ατόμου. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να είναι πολύ άρρωστοι για να εργαστούν, να φροντίσουν τον εαυτό τους ή τους άλλους ή να ολοκληρώσουν τις κανονικές καθημερινές δραστηριότητες. Οι οικονομικές και ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις αυτού μπορεί να είναι βαθιές.
Επιπλέον, πρόσφατες μελέτες αναφέρουν υψηλά ποσοστά διακοπής της εγκυμοσύνης, καθώς και σκέψεις αυτοκτονίας, μεταξύ των ασθενών με υπερέμεση. Αυτό είναι πάνω από το εύρος των ανεπιθύμητων εκβάσεων της εγκυμοσύνης (όπως χαμηλό βάρος γέννησης) που σχετίζονται με την πάθηση. Ακόμη και όταν δεν θεωρείται αρκετά σοβαρή ώστε να συνιστά υπέρέμεση, η ναυτία και ο έμετος στην εγκυμοσύνη μπορεί να έχουν βαθιές επιπτώσεις, επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό την υγεία, την ψυχική ευημερία, την εργασία, τις σχέσεις, την ποιότητα ζωής και την εμπειρία της εγκυμοσύνης των γυναικών.
Το στίγμα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες
Ενώ η σημαντική επιβάρυνση της ναυτίας και του εμέτου υπογραμμίζει τη σημασία της έγκαιρης και αποτελεσματικής θεραπείας, η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν πολλές γυναίκες παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα. Μια πρόσφατη αυστραλιανή έρευνα διαπίστωσε ότι ένας στους τέσσερις ερωτηθέντες ανέφερε ότι αρνήθηκαν φάρμακα για τη θεραπεία της ναυτίας ή της υπερέμεσης.
Εν μέρει, αυτό θα μπορούσε να αντανακλά τη συνεχιζόμενη διστακτικότητα ως προς τη χρήση φαρμάκων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης από την τραγωδία με τη θαλιδομίδη τη δεκαετία του 1960. Αλλά αντανακλά επίσης το διαρκές στίγμα που αντιμετωπίζουν όσοι αντιμετωπίζουν ναυτία και έμετο στην εγκυμοσύνη όταν προσπαθούν να λάβουν φροντίδα.
Ήδη από τις αρχές του 1900, η βασική αιτία της ναυτίας και του εμέτου στην εγκυμοσύνη θεωρήθηκε ότι ήταν ψυχολογική. Άρθρα σε περιοδικά αναφέρονταν στην «υστερία» ως κύρια αιτία ναυτίας και εμέτου, καθώς και σε άτομα που εκδηλώνουν συμπτώματα ως αποτέλεσμα δυσαρέσκειας με την εγκυμοσύνη ή τον γάμο τους ή που αναζητούν προσοχή.
Αυτές οι λανθασμένες πεποιθήσεις έχουν οδηγήσει σε διάφορες απορριπτικές και επιζήμιες πρακτικές με αποτέλεσμα οι γυναίκες να αισθάνονται απομονωμένες και να μην υποστηρίζονται. Μια γαλλική μελέτη του 2004 ανέφερε ότι θεραπεύονταν γυναίκες που εισήχθησαν στο νοσοκομείο για υπερέμεση της βαριάς, υποβάλλοντάς τις σε απομόνωση από φίλους ή συγγενείς για να δουν αν θα αποκάλυπταν τη «κρυφή επιθυμία» τους για έκτρωση.
Οι βιολόγοι υποστήριξαν ότι η ναυτία και ο έμετος κατά την εγκυμοσύνη εξυπηρετούν μια ευεργετική λειτουργία για την προστασία των μητέρων και των αγέννητων παιδιών τους από δυνητικά επιβλαβείς εκθέσεις. Εν μέρει, αυτό βασίζεται σε στοιχεία που όσες εμφανίζουν ναυτία και έμετο κατά την εγκυμοσύνη είναι λιγότερο πιθανό να έχουν αποβολή. Αν και φαίνεται να είναι ακριβές ότι η ναυτία και ο έμετος στην εγκυμοσύνη έχουν οφέλη, αυτό το επιχείρημα το παρουσιάζει ως «τελετουργία μετάβασης» και κάτι που τα άτομα πρέπει να καλωσορίσουν, ενώ ευτελίζει το σχετικό βάρος.
Πώς πρέπει να ορίζεται η ναυτία και ο έμετος στην εγκυμοσύνη;
Ενώ η ναυτία και ο έμετος κατά την εγκυμοσύνη είναι κοινά, όταν παραταθεί μπορεί γρήγορα να γίνει μια εξουθενωτική ιατρική κατάσταση. Είναι σημαντικό τα άτομα που παρουσιάζουν ναυτία και έμετο κατά την εγκυμοσύνη να ακούγονται και να λαμβάνουν τη θεραπεία που χρειάζονται, αντί να αποβάλλονται. Οι κατευθυντήριες οδηγίες συστήνουν συχνά τη χρήση εργαλείων προσυμπτωματικού ελέγχου που ταξινομούν τα άτομα ως με ήπια, μέτρια ή σοβαρή ναυτία και έμετο με βάση τις απαντήσεις σε τρεις ερωτήσεις σχετικά με το πώς αισθάνονται τις τελευταίες 24 ώρες.
Ενώ εργαλεία όπως αυτό μπορεί να είναι χρήσιμα για την καθοδήγηση ή την παρακολούθηση της θεραπείας, μπορεί να διακινδυνεύσουν να προκαλέσουν περαιτέρω βλάβη εάν χρησιμοποιηθούν για τον περιορισμό της πρόσβασης στη φροντίδα με βάση την αντιληπτή σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Είναι σημαντικό οι αποφάσεις θεραπείας να μην βασίζονται αποκλειστικά σε έναν αριθμό, αλλά μάλλον σε μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση μιας