Ο πόνος είναι σχετικός για τον κάθε άνθρωπο. Άλλοι έχουν μεγαλύτερη ανοχή και αντοχή στην ένταση του πόνου και άλλοι εμφανώς λιγότερη. Βέβαια κατά πολύ οφείλεται στην προσωπικότητα του κάθε ατόμου και στο πόσο είναι εκπαιδευμένοι έναντι του σωματικού πόνου.
Πάραυτα η δρ Inna Belfer, ερευνήτρια γενετικής στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, αποφάνθηκε ότι οι γυναίκες με μπλε ή πράσινα μάτια έχουν μεγαλύτερη αντοχή στον πόνο έναντι όσων έχουν καστανά μάτια. Κατά την ίδια και την έρευνά της ο πόνος έχει άμεση σχέση με το φύλο, την ηλικία το χρώμα των μαλλιών και των ματιών. Για τις αυτής της έρευνας, εξετάστηκαν 58 έγκυες, τις οποίες χώρισαν σε δύο κατηγορίες με βάση το χρώμα των ματιών τους: 24 γυναίκες στην ομάδα με καφέ ή καστανά μάτια και 34 γυναίκες με μπλε ή πράσινο χρώμα ματιών.
Αξιολογήθηκε ο πόνος πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον τοκετό για την κάθε συμμετέχουσα, καθώς και όλη τους η ψυχολογία και συμπεριφορά.
Το πόρισμα ήταν πως οι γυναίκες με πιο ανοιχτό χρώμα ματιών (μπλε, πράσινο κλπ) αντιμετώπισαν τον τοκετό πιο ευχάριστα, δηλ. με λιγότερο άγχος και πόνο.
Άλλοι ερευνητές στον ίδιο τομέα πιστεύουν ότι τα γονίδια που συνδέονται με την μελανίνη μπορεί να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που το άτομο βιώνει τον πόνο. Αυτή η χρωστική ουσία, που υπάρχει στον εγκέφαλο, συνδέεται με το πιο σκούρο χρώμα ματιών.
Στο παρελθόν οι ερευνητές είχαν αποφανθεί πως οι έχοντες κόκκινα μαλλιά σχετίζονται με αυξημένη αντίσταση στα αναισθητικά φάρμακα και επίσης με το αυξημένο άγχος. Επίσης, τα σκούρα μάτια συνδέονται με αυξημένη φυσιολογική αντιδραστικότητα και μεγαλύτερη διαστολή της κόρης από την χρήση κάποιων φαρμάκων.
Συμπερασματικά λοιπόν θα λέγαμε πως ο πόνος είναι μία πολύπλοκη δυσάρεστη υποκειμενική εμπειρία με αισθητική, συναισθηματική και κοινωνική διάσταση. Είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι δεν υπάρχουν ούτε δύο άνθρωποι που να βιώνουν τον ίδιο ακριβώς πόνο με τον ίδιο τρόπο. Αυτό συμβαίνει γιατί τα μηνύματα που μεταδίδει ο πόνος στον εγκέφαλο μας ερμηνεύονται από κάθε άνθρωπο με διαφορετικό τρόπο, και γιατί τα προσωπικά βιώματα του καθενός μας χρωματίζουν τον τρόπο που βιώνουμε και εκφράζουμε τον πόνο μας.