Μια έκθεση από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) διαπίστωσε ότι ένας στους έξι ανθρώπους σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζει υπογονιμότητα. Επίσης, φαίνεται να υπάρχει μικρή διαφορά στα ποσοστά στις χώρες υψηλού, μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος. Το ποσοστό των ενηλίκων που επηρεάζονται από υπογονιμότητα κατά τη διάρκεια της ζωής τους είναι 17,8% στις χώρες υψηλού εισοδήματος και 16,5% σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Ο ΠΟΥ ζητά καλύτερη πρόσβαση στη φροντίδα γονιμότητας σε όλα τα έθνη.
Υπογονιμότητα, σύμφωνα με το NHS, είναι όταν ένα ζευγάρι δεν μπορεί να συλλάβει παρά το ότι κάνει τακτικά σεξ χωρίς προστασία. Ο ΠΟΥ ορίζει τη στειρότητα ως αποτυχία επίτευξης εγκυμοσύνης μετά από 12 ή περισσότερους μήνες τακτικής σεξουαλικής επαφής χωρίς προστασία. Η ιατρική θεραπεία για έλλειψη ωορρηξίας ή χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει ειδικά τις γυναίκες, ενώ η ενδομήτρια σπερματέγχυση (IUI) ή η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) είναι επίσης διαθέσιμες για να βοηθήσουν τα ζευγάρια στη σύλληψη.
Αυτές οι θεραπείες είναι διαθέσιμες στο NHS, αλλά η IUI και η IVF είναι συχνά περιορισμένες ή απαιτούν ένα αυστηρό σύνολο απαιτήσεων για να πληρούν τις προϋποθέσεις για πρόσβαση. Ο ΠΟΥ λέει ότι στις περισσότερες χώρες, η θεραπεία γονιμότητας χρηματοδοτείται από άτομα και όχι από εθνικές υπηρεσίες υγείας, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε οικονομικές δυσκολίες για πολλούς. Σύμφωνα με την έκθεση, οι άνθρωποι στις φτωχότερες χώρες ξοδεύουν μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους στη φροντίδα της γονιμότητας σε σύγκριση με τους πλουσιότερους ανθρώπους.
Το υψηλό κόστος θεωρείται ως ένας παράγοντας που εμποδίζει τους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση σε θεραπεία και τελικά να μην μπορούν να συλλάβουν όταν οι φυσικές μέθοδοι αποτυγχάνουν. «Η έκθεση αποκαλύπτει μια σημαντική αλήθεια – η υπογονιμότητα δεν κάνει διακρίσεις», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, Δρ Τέντρος Αντανόμ. Πρόσθεσε: «Το τεράστιο ποσοστό των ανθρώπων που επηρεάζονται δείχνει την ανάγκη να διευρυνθεί η πρόσβαση στη φροντίδα γονιμότητας και να διασφαλιστεί ότι αυτό το ζήτημα δεν θα παραγκωνίζεται πλέον στην έρευνα και την πολιτική για την υγεία, έτσι ώστε να είναι διαθέσιμοι ασφαλείς, αποτελεσματικοί και προσιτές τρόποι για την απόκτηση της γονιμότητας για όσους το αναζητούν.»
